آشنایی با زندگی و خدمات آیت‌ الله محمد مؤمن یار دیرین انقلاب

گروه اجتماعی: آیت الله محمد مؤمن عضو مجلس خبرگان رهبری و فقهای شورای نگهبان در سن 81 سالگی دارفانی را وداع گفت. آیت الله مومن از روز جمعه 30 آذرماه 1397 به‌دلیل مشکلات مغزی و تنفسی که برایشان پیش آمد، در بخش آی‌سی‌یوی یکی از بیمارستان‌های قم بستری شده بود. اما از هشتم دی ماه به دلیل وخامت حال ایشان و پیگیری روند درمان به بیمارستانی در تهران انتقال داده شد.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از موسسه مطالعات و پژوهش های سیاسی، با این حال تلاش پزشکان معالجطی دو ماه ، موثر واقع نشد و در نهایت آیت الله محمد مومن پس از سالهای طولانی خدمت به حوزه علمیه و انقلاب اسلامی روز پنج شنبه دوم اسفند 1397 دعوت حق را لبیک گفت.در مطلب پیش رو نگاهی اجمالی به کارنامه درخشان این یار دیرین امام خمینی و آیت الله خامنه ای مقام معظم رهبری، در خدمت به انقلاب اسلامی و حوزه علمیه قم داشته ایم.

1- تولد و دوران‌ کودکی‌

محمد دانش‌زاده قمی مشهور به محمد مؤمن قمی در روز پنج‌ شنبه‌، دهم‌ ذی‌القعده سال‌ 1356 ه.ق.‌ برابر با 23 دی‌ 1316 خورشیدی در خانواده‌ای‌ مذهبی‌ و علاقه‌مند به‌ خاندان‌ مکرم‌ پیامبر اسلام‌(ص‌) در شهر قم‌ چشم‌ به‌ جهان‌ گشود. پدرش‌ مرحوم‌ حاج‌ عباس‌ مؤمن‌ که‌ فردی‌ سرشناس‌ و مورد اعتمادمردم‌ بود، با پیشه کشاورزی‌ روزگار می‌گذراند و نزدیک‌ به‌ صد سال‌ زیست‌ و سرانجام‌ در سال‌ 1377 خورشیدی دارفانی‌ را وداع‌ گفت‌. مادر او نیز زنی‌ پاکدامن‌ و وارسته‌ بود که‌ چهار سال‌ پیش‌ از پدرش‌ یعنی‌ در سال‌ 1373 در گذشت. پدر و مادر ایشان‌ نیز متولد قم‌ بوده‌اند و تا آنجا که‌ خود از آن‌ اطلاع‌ دارد، خاندانش‌ حدود 200 سال‌ است‌ در قم‌ سکونت‌ دارند. کودکی‌ آیتا لله‌ مومن‌ باتنگی‌ معیشت‌ خانواده‌ همراه‌ بوده‌، به‌ گونه‌ای‌ که‌ ایشان‌ را برای‌ آینده‌ای‌ پر از جهاد و مبارزه‌ آماده‌ می‌ساخته‌ است‌.

2- دوران‌ تحصیل‌

آیت الله مومن تحصیلات‌ خود را در هفت‌ سالگی‌ آغاز نمود و در مکتب‌ خانه‌ای‌ واقع‌ در محله «باغ‌ پنبه‌» قم‌، به‌ فراگیری‌ قرآن‌ مشغول‌ شد پس‌ از آن‌ به‌ مکتب‌ دیگری‌ رفته‌ در آنجا کتاب‌ نصاب‌ الصبیان‌ و برخی‌ از کتب‌ دیگر را آموخت‌. پس‌ از مدتی‌ با سفارش‌ برخی‌ به‌ پدر ایشان‌ و موافقت‌ پدر، تحصیلات‌ خود را در مدارس‌ اسلامی‌ ـ ملی‌ آن‌ زمان‌، به‌ تحصیل‌ علوم‌ دبستانی‌ اشتغال‌ پیدا کرد و در مدت‌ دو سال‌ تا کلاس‌ ششم‌ ابتدائی‌ تحصیل‌ کرد بعد از آن‌ سال‌ اول‌ دبیرستان‌ را خواند اما به‌ دلیل‌ کم‌ بودن‌ سن‌ قانونی‌ نتوانست‌ در آزمون‌ پایان‌ سال‌ شرکت‌ کند. در سال‌ 1332 به‌ تحصیل‌ علوم‌ دینی‌ روی‌ آورد و طی‌ دو سال‌، ادبیات‌ عرب‌، بخش‌ بسیاری‌ از «مطوّل‌» و همه‌ «معالم‌ الاصول‌» را فرا گرفت‌ و هم‌ زمان‌، به‌ دلیل‌ تنگی‌ معیشت‌ خانواده‌، به‌ آموزگاری‌ نیز می‌پرداخت‌. پس‌ از آن‌، با توسل‌ به‌ حضرت‌ علی‌ بن‌ موسی‌الرضا(ع‌) و امام‌ عصر (عج‌) توانست‌ رضایت‌ پدر خود را جلب‌ نماید و صرفاً به‌ تحصیل‌ علوم‌ دینی‌ بپردازد. «شرح‌ لمعه‌» و «قوانین‌ الاصول‌» را در طی‌ یک‌ سال‌ فرا گرفت‌ و «مکاسب‌» و «رسائل‌» شیخ‌ انصاری‌ را پس‌ از دو سال‌ به‌ اتمام‌ رساند و در ششمین‌ سال‌ تحصیل‌، جلد اول‌ «کفایت‌» را آموخت‌ و در درس‌ خارج‌ اصول‌ و فقه‌ شرکت‌ جُست‌. هم‌ زمان‌ با تحصیلات‌ فقهی‌ و اصولی‌، به‌ تحصیل‌ حکمت‌ الهی‌ و فلسفه‌ نیز می‌پرداخت‌ و «شرح‌ منظومه‌» سبزواری‌ و «الهیات‌ شفا» و بخش‌ عمده‌ «اسفار» را فرا می‌گرفت‌.در اواخر سال‌ 1342 برای‌ تحصیل‌ عازم‌ نجف‌ اشرف‌ شد و به‌ مدت‌ شش‌ ماه‌ از محضر استادان‌ حوزه‌ علمیت‌ بهره‌های‌ فراوان‌ برد و سپس‌ به‌ ایران‌ بازگشت‌ و تا سال‌ 1353 به‌ تحصیل‌ خود ادامه‌ داد.

3- استادان‌، هم‌ مباحثه‌ای ها و شاگردان‌:

آیت‌الله‌ مؤمن‌ در دوران‌ تحصیل‌ خود از محضر استادان‌ برجسته‌ای‌ بهره‌ برده‌ است‌؛ از جمله‌ «شرح‌ منطق‌» حاجی‌ سبزواری‌ را نزد «حاج‌ شیخ‌ محمد واعظ‌ زاده‌» و «مکاسب‌» شیخ‌ انصاری‌ را نزد آیت‌ الله‌ مشکینی‌ و آیت‌ الله‌ شاه‌ آبادی‌ و شیخ‌ ابوالفضل‌ خوانساری‌ و دیگراساتید آن‌ زمان‌ فرا گرفت.‌ همچنین‌ «رسائل‌» شیخ‌ انصاری‌ را نزد «آیتالله‌ حاج‌ شیخ‌ محمد شاه‌ آبادی‌» و جلد اول‌ «کفایت‌ الاصول‌» را نزد مرحوم‌ «آیت الله‌ سلطانی‌» و مقداری‌ از جلد دوم‌ آن‌ رانزد مرحوم‌ «آیت الله‌ حاج‌ میرزا محمد مجاهدی‌ تبریزی‌» فرا گرفت‌.

وی‌ در درس‌ اصول‌ حضرت‌ امام‌ خمینی‌(ره‌) شرکت‌ نمود و چند ماهی‌ نیز دردرس‌ فقه‌ آیت الله‌ بروجردی‌ حاضر شد و سپس‌ به‌ درس‌ خارج‌ فقه‌ امام‌(ره‌) که‌ در باره‌ «مکاسب‌ محرمه‌ و بیع‌» بود، رفت‌ و پایه‌های‌ استنباط‌ فقهی‌ خود را نزد آن‌ بزرگوار مستحکم‌ کرد. پس‌ از تبعید امام‌(ره‌) در سال‌ 1342، به‌ درس‌ فقه‌ و اصول‌ «آیت الله‌ محقق‌ داماد» رفت‌ و پس‌ از آن‌ مرحوم‌، از درس‌ خارج‌ فقه‌ «آیت الله‌ حاج‌ آقا مرتضی‌ حائری‌» بهره‌ برد.

استاد او در «فلسفه‌» و «شرح‌ منظومه‌» سبزواری‌، مرحوم‌ حاج‌ آقا مصطفی‌ خمینی‌(ره‌) بود و بعد از آن‌ برای‌ تحصیل‌ الهیات‌ «شفا» و «اسفار» به‌ درس‌ «علامه‌ سید محمد حسین‌ طباطبایی‌» (ره‌) رفت‌ و سالها به‌ حضور در درس‌ تفسیر ایشان‌ نیز توفیق‌ یافت‌. ایشان‌ عمده‌ استادان‌ خود را در حوزه‌، مرحوم‌ امام‌، مرحوم‌ محقق‌ داماد و مرحوم‌ شیخ‌ مرتضی‌ حائری‌ می‌داند و در باره‌ آنها می‌گوید: «این‌ سه‌ بزرگوار، صرف‌ باز گو کردن‌ در نظرشان‌ نبود؛ بلکه‌ تحقیقی‌ بحث‌ می‌کردند؛ مخصوصاً امام‌ که‌ وقتی‌ مسأله‌ای‌ را می‌خواست‌ طرح‌ بکند، مانند این‌ بود که‌ اصلاً خودش‌ می‌خواهد این‌ مسأله‌ را عنوان‌ کند. با کمال‌ دقت‌ مطرح‌ می‌کردند و حرفهای‌ علمای‌ دیگر را مطرح‌ می‌کردند و نقض‌ و ابرام‌ می‌کردند و طلبه‌ را اجتهادی‌ بار می‌آوردند.

از هم‌ مباحثه‌ای های‌ آیت الله‌ مؤمن‌، می‌توان‌ از «آیت الله‌ حاج‌ میرزا ابوالحسن‌ مصلحی‌ اراکی‌» (فرزند آیت الله‌ اراکی‌)، «آیت الله‌ طاهری‌ خرم‌ آبادی‌»، «آیت الله‌ حاج‌ سید محمد حسینی‌ کاشانی‌»، «مرحوم‌ ربانی‌ املشی‌»، «شهید حیدری‌ نهاوندی‌» و «استاد حاج‌ شیخ‌ حسن‌ تهرانی‌» نام‌ برد.

همچنین‌ شاگردان‌ بسیاری‌ از محضر ایشان‌، کسب‌ فیض‌ نموده‌اند که‌ در بین‌ آنها، می‌توان‌ از «دکتر حسن‌ روحانی‌»، رئیس جمهور، «حجه الاسلام‌ والمسلمین‌ فیاضی‌»، «حجه الاسلام‌ والمسلمین‌ ناظم‌ زاده‌»، «حجه الاسلام‌ والمسلمین‌ برهانی‌» و «حجه الاسلام‌ والمسلمین‌ اختری‌»، سفیر پیشین ایران‌ در سوریه‌ نام‌ برد. اینان‌ برخی‌ از شاگردان‌ وی‌ بوده‌ که‌ در مباحث‌ سطح‌ عالی‌ از تدریس‌ وی‌ بهره‌ بردند. همچنین‌ در درس‌ خارج‌ اصول‌ و فقه‌ ایشان‌، فضلای‌ متعددی‌ شرکت‌ کرده‌اند که‌ عده‌ای‌ از آنها هم‌ اکنون‌ به‌ تدریس‌ خارج‌ فقه‌ و اصول‌ و سطوح‌ عالی‌ حوزه‌ اشتغال‌ دارند.

4- فعالیتهای‌ علمی‌ و فرهنگی‌:

زندگی‌ آیت الله‌ محمد مؤمن‌ با تلاش های‌ علمی‌ و فرهنگی‌ فراوانی‌ همراه‌ است‌. ایشان‌ در طی‌ سالهای‌ متمادی‌ به‌ تربیت‌ طلاب‌ جوان‌ همت‌ گماشته‌ است‌ و در این‌ میان‌، شاگردان‌ ممتازی‌ را به‌ جامعه علمی‌ و سیاسی‌ کشور تقدیم‌ داشته‌ است‌. ایشان‌ پس‌ از فراگیری‌ یک‌ دوره کامل‌ اصول‌، به‌ تدریس‌ چند دوره‌ «رسائل‌»شیخ‌ انصاری‌،مقداری‌ از«مکاسب‌» و«شرح‌ تجرید الاعتقاد»،«بدایتالحکمه‌» و «نهایه الحکمه‌» و بخشی‌ از «اسفار و عرشیه‌» نائل‌ آمد. با پیروزی‌ انقلاب‌ اسلامی‌ و کم‌ شدن‌ حجم‌ مسؤولیتها، در سال‌ 1362 به‌ تدریس‌ درس‌ خارج‌ اصول‌ پرداخت‌. تدریس‌ بحث‌ معاملات‌ «تحریرالوسیله‌» حضرت‌ امام‌ خمینی‌(ره‌)، کتاب‌ قضا و شهادات‌ و عمده حدود و مسائل‌ مستحدثه‌ در قالب‌ درس‌ خارج‌ فقه‌ از دیگر برنامه‌های‌ درسی‌ ایشان‌ برای‌ پرورش‌ طلاب‌ جوان‌ و طالب‌ اجتهاد بوده‌ ایشان‌ همچنین به‌ تدریس‌ مبحث‌ حکومت‌ اسلامی‌ نیز پرداخت. از آیت الله‌ مؤمن‌، آثار فراوانی‌ در مطبوعات‌ به‌ چاپ‌ رسیده‌ است‌. همچنین‌ ایشان‌ در زمینه‌ علوم‌ اسلامی‌ کتاب‌ های متعددی‌ به‌ جامعه‌ علمی‌ کشور تقدیم‌ نموده‌ است‌ که‌ به‌ برخی‌ از مهم ترین آنها در اینجا اشاره‌ می شود:

1ـ تقریرات‌ درسهای‌ اصول‌، مکاسب‌ محرمه‌ و بیع‌ حضرت‌ امام‌ خمینی‌(ره‌) با حواشی‌ معظم‌ له‌ بر آن‌؛

2ـ تقریرات‌ درس‌ مرحوم‌ آیت الله‌ محقق‌ داماد در مبحث‌ صوم‌ و صلات‌؛

3ـ یک‌ دوره کامل‌ اصول‌ فقه‌ استدلالی‌ با نام‌ «تسدید الاصول‌»؛

4ـ ده‌ رساله‌ فقهی‌ در موضوعات‌ و مسائل‌ مستحدثه‌ با نام‌ «کلمات‌ سدیده‌»؛

5ـ ولایت‌ امام‌ و پیامبر(ص‌) بر امر قانونگذاری‌ کلی‌؛

6ـ ولایت‌ امام‌ و پیامبر(ص‌) بر جامعه‌ اسلامی‌؛

7ـ حاشیت‌ بر اسفار و شواهد الربوبیت‌.

از دیگر فعالیتهای‌ علمی‌ و فرهنگی‌ ایشان‌ می‌توان‌ از تدوین‌ و تنظیم‌ آیین‌ نامه‌های‌ داخلی‌ شورای‌ مدیریت‌ حوزه‌ علمیه‌ قم‌ یاد کرد که‌ در دوره‌ تصدی‌ ایشان‌ انجام‌ گرفت‌ و هم‌ اکنون‌ با همت‌ مسؤولان‌ آن‌ مرکز سیر تکاملی‌ خویش‌ را می‌پیماید.

5- فعالیتهای‌ سیاسی‌

دفتر زندگانی‌ آیت الله‌ محمد مومن‌، پیش‌ و پس‌ از انقلاب‌، سرشار از مبارزه‌ و هدایت های‌ سیاسی‌ است‌. درحدود سال‌ 1343 در مجلس‌ آن‌ روز، لایحه کاپیتولاسیون‌ مطرح‌ شد. به‌ دنبال‌ این‌ قضیه‌، امام‌ خمینی‌(ره‌) در نطق های‌ آتشین‌ خود، ضمن‌ محکوم‌ کردن‌ این‌ مسأله‌، همه مسلمانان‌ و علمای‌ اسلام‌ را به‌ مبارزه‌ با آن‌ دعوت‌ کردند. رژیم‌ شاه‌ که‌ از افشاگری های‌ امام‌ خمینی‌(ره‌) می ترسید ایشان‌ را دستگیر و پس‌ از دو ماه‌ آن‌ بزرگوار را در منزلی‌ در قیطریه‌ تهران‌ محصور و ممنوع‌ الملاقات‌ می‌کند . به‌ دنبال‌ دستگیری‌ مجدد حضرت‌ امام‌ (ره‌) و تبعید به‌ ترکیه در آبان سال 1343 ‌، آیت‌ الله‌ مؤمن‌ به‌ عنوان‌ سفر زیارتی‌ قصد تشرف‌ به‌ نجف‌ اشرف‌ داشت‌ که‌ مرحوم‌ حاج‌ شیخ‌ مرتضی‌ حائری‌ از ایشان‌ خواست‌ تا پیامی‌ را به‌ «آیت الله‌ سید محسن‌ حکیم‌» ابلاغ‌ نماید. قرار بود آیت الله‌ مؤمن‌ این‌ پیام‌ را از طریق‌ امام‌ موسی‌ صدر(ره‌) یا حاج‌ شیخ‌ نصرالله‌ خلخالی‌(ره‌) به‌ سمع‌ آیت‌الله‌ حکیم‌ برساند. پیام‌ این‌ بود که‌ هم‌ اکنون‌، حاج‌ آقا روح‌الله‌ (حضرت‌ امام‌ خمینی‌) در صف‌ مراجع‌ تقلیدند و دستگیری‌ و تبعید ایشان‌، در واقع‌، توهین‌ به‌ مرجعیت‌ شیعه‌ خواهد بود. از این‌ رو، لازم‌ است‌ آیت الله‌ سید محسن‌ حکیم‌، نسبت‌ به‌ این‌ مسأله‌ واکنش‌ نشان‌ داده‌، خواستار بازگشت‌ ایشان‌ و رفع‌ تبعید معظم‌ له‌ شوند.

از فعالیت های‌ دیگر که‌ در کارنامه مبارزاتی‌ آیت الله‌ مؤمن‌ می‌درخشد، رساندن‌ مفاد نامه تعدادی‌ از اعضای‌ جامعه مدرسین‌ حوزه‌ علمیت‌ قم‌، مبنی‌ براعلام‌ مرجعیت‌ امام‌ خمینی‌(ره‌) به‌ دست‌ امام‌ خمینی‌(ره‌) بود. مفاد این‌ نامه‌ را آیت الله‌ مومن‌، در نجف‌ اشرف‌ به‌ محضر امام‌(ره‌) تقدیم‌ نمود. امام‌ خمینی‌(ره‌) که‌ همیشه‌ از قبول‌ مرجعیت‌ و عناوینی‌ این‌ گونه‌ سرباز می‌زد، ابتدا بدان‌ اعتراض‌ می‌کند. آیت الله‌ مومن‌ با بیان‌ وضعیت‌ حساس‌ آن‌ دوره‌، جنبه‌های‌ سیاسی‌ و مبارزاتی‌ این‌ تصمیم‌ را خدمت‌ امام‌(ره‌) عرض‌ می‌نماید و به‌ ایشان‌ عرض‌ می‌کند علت‌ تصمیم‌ اعضاء جامعه‌ مدرسین‌ مبنی‌ بر اعلام‌ مرجعیت‌ این‌ است‌ که‌ آنها تنها حضرتعالی‌ را برای‌ مقابله‌ با رژیم‌ فاسد شاه‌ صالح‌ می‌دانند از این‌ رو وظیفه‌ خود دانستند تا حضرتعالی‌ را به‌ عنوان‌ مرجع‌ تقلید معرفی‌ کنند. بدین‌ گونه‌ امام‌(ره‌) در برابر این‌ اعلام‌ مرجعیت‌، سکوت‌ می‌فرماید.

حضور ایشان‌ در جلسات‌ جامعه‌ مدرسین‌، در پیش‌ از انقلاب‌، و پی‌گیری‌ مصوبات‌ و بیانیه‌های‌ آن‌ از فعالیتهای‌ درخشان‌ ایشان‌ است‌ که‌ سرانجام‌ به‌ دستگیری‌ و تبعید ایشان‌ در سال‌ 1353 منجر شد. ایشان‌ به‌ سه‌ سال‌ اقامت‌ اجباری‌ در شهداد کرمان‌ محکوم‌ شد که‌ پس‌ از گذراندن‌ هفت‌ یا هشت‌ ماه‌ اقامت‌ در شهداد بقیه‌ مدت‌ را در تویسرکان‌ به‌ تبعید گذراند اما تبعید ایشان‌ باعث‌ نشد که‌ افشاگری ها و مبارزات‌ سیاسی‌ ایشان‌ پایان‌ یابد؛ بلکه‌ در آنجا نیز با بیان‌ احکام‌ اسلامی‌ و در لابلای‌ آن‌، مسائل‌ مهم‌ انقلاب‌، ماهیت‌ رژیم‌ شاه‌ را بر مردم‌ آشکار می‌کردند و آنها را به‌ تقلید و پیروی‌ از مرجعیت‌ شیعه‌، به‌ ویژه‌ امام‌ خمینی‌(ره‌)، که‌ در آن‌ زمان‌ پرچمدار مبارزه‌ بود، دعوت‌ می‌کردند.

6- مسئولیت ها

با پیروزی‌ انقلاب‌ شکوهمند اسلامی‌ ایران‌، فعالیتهای‌ آیت الله‌ مؤمن‌ در قالب‌ مسؤولیت های‌ اجرایی‌ و روشنگری های‌ درسی‌ و اخلاقی‌ ادامه‌ یافت‌. مهم‌ترین‌ مسؤولیت های‌ ایشان‌، پس‌ از پیروزی‌ انقلاب‌ اسلامی‌ به‌ شرح‌ زیر است‌:

1ـ مسؤولیت‌ انتخاب‌ و اعزام‌ قضات‌ شرع‌ دادگاههای‌ انقلاب‌ در سراسر کشور به‌ دستور حضرت‌ امام‌ خمینی‌(ره‌)؛

2ـ ریاست‌ دادگاه‌ عالی‌ انقلاب‌ اسلامی‌؛

3ـ عضویت‌ شورای‌ عالی‌ قضایی‌؛

4ـ عضویت‌ در شورای‌ نگهبان‌ با حکم‌ امام‌ خمینی‌(ره‌) در سال‌ 1362 و ابقاء در آن‌ مسؤولیت‌ با حکم‌ مقام‌ معظم‌ رهبری‌؛ تا هنگام درگذشت تا سال 1397

5ـ مدیریت‌ حوزه‌ علمیه قم‌ و عضویت‌ در شورای‌ عالی‌ سیاستگذاری‌ حوزه‌ علمیه‌ قم‌ از سال‌ 1371 تا 1374 و نیز عضویت‌ در دوره‌ چهارم‌ شورای‌ عالی‌ حوزه‌ علمیه‌ قم‌ ؛

6ـ نمایندگی‌ در دوره اول‌ و دوم‌ مجلس‌ خبرگان‌ رهبری‌ از طرف‌ مردم‌ سمنان‌ و در دوره‌ سوم‌ ،چهارم و پنجم به‌ نمایندگی‌ از مردم‌ قم‌؛

7ـ ریاست‌ مجمع‌ فقه‌ اهل‌ بیت‌ (ع‌)