جایگاه جوانان به دست خودشان حاصل می شود

گروه سیاسی: اینکه کار را باید به جوانان سپرد، اینکه جوانان باید بیایند وسط میدان، اینکه باید جوا گرایی کرد و ده ها عبارت و جمله دیگری که با کلمه جوان ساخته شده تا گویای اهمیت حضور جوانان در عرصه های مختلف کشور باشد، سالهاست که مکررا در ادبیات رهبر انقلاب به چشم می خورد. اما چرا جوانان ما آن جایگاه واقعی را حداقل در دو دهه انتهایی گام اول انقلاب نیافتند؟ به نظر می رسد با تامل بر چگونگی قرار داشتن کار در دست جوانان در ابتدای انقلاب و دوران دفاع مقدس می توان برای بازگشت به این روش موثر در آغاز گام دوم انقلاب اسلامی برنامه ریزی کرد.

به گزارش بولتن نیوز، بیایید برویم به سال های مبارزه علیه رژیم پهلوی. سال هایی که تقریبا هیچ امکانات و اختیاراتی نه تنها در دست جوانان انقلابی بلکه در دست هیچ نیروی انقلابی نبود. هرچه بود، انگیزه ای بود که محصول تمایل برای تغییر شرایط موجود بود. در آن شرایط اما، کار دست جوانان بود. چرا و چگونه؟ و یا در دوران دفاع مقدس. بله، نظام تغییر کرده اما این هم دلیل نمی شود مدیریت مصیبت جنگ را بدون دلیل دست جوانان بدهند. ولی وقتی طراحی آزادی خرمشهر را یک جوان بیست و چند ساله انجام می دهد شما ببینید که مابقی دفاع مقدس را جوانان چگونه جلو بردند.

اما چگونه می شود که جوانان همین سرزمین در گذشته ای اصلا نه چندان دور، امور حیاتی مملکت را به دست داشتند؟ و الان اینگونه نیست؟ به نظر می رسد مهمترین دلیلی که در آن ایام باعث حضور جوانان در اصلی ترین عرصه ها شد، ظهور و بروز توانایی جوانان و جسارت شان در نقش آفرینی در چنان جایگاه هایی بود. چیزی که شاید این روزها کمتر در جوانان ما دیده شود. به عبارت دیگر، اگر آن روز جوانی توانست طراحی عملیات آزادسازی خرمشهر را به دست بگیرد بابت این بود که جرات و جسارت چنین کاری را داشت و منتظر ننشست کسی به او دستور حضور در آن کار را بدهد. خودش، از درون به خودش اعتماد کرد و شد آن جوان تاریخ ساز.

اما آیا امروز اینگونه است؟ آیا جوانان ما اندازه پدرانشان چنین جسارتی دارند؟ چنین نقش آفرینی هایی برای خود قائل ند؟ و آیا حاضرند برای کسب جایگاه در امور حیاتی کشور، خودشان راسا اقدام کنند؟ یا اینکه منتظر حکم و دستور و ابلاغ از بالادستی ها هستند؟ منتظرند بزرگی بیاید و بگوید بفرمایید این میز و صندلی و حکم مدیریتی، بسمه الله شروع کن. نه دیگر، اینطور نمی شود مثل جوانان سه چهار دهه پیش تاریخ سازی کرد. اصلا تاریخسازی با معطل حکم و دستور دیگران ماندن تعارض دارد.

لذا به نظر می رسد جوان ایرانی اگر می خواهد در ایران اسلامی جایگاه اول را داشته باشد باید خودش این جایگاه را کسب کند و منتظر اعطای آن از سوی این و آن نباشد.

انتهای پیام /#