این سازمان خصوصی سازی نیست، شخصی سازی است!

گروه اقتصادی: باید اسمش را عوض کنیم بگذاریم سازمان شخصی سازی، نه خصوصی سازی. آقای پورحسینی رئیس سازمان خصوصی سازی هر جوری که شخص شان ترجیح می دهند، شرکت ها و کارخانه های مختلف را مثلا وارد چرخه خصوصی سازی می کنند. اما چه خصوصی سازی؟ عملا چوب حراج می زنند به بیت المال.

به گزارش بولتن نیوز، فقط کافی است نگاهی بیاندازیم به همین چند نمونه ای که در این ایام خبرشان رسانه ای شده است. آلمینیوم المهدی شاید گل برجسته این فرش است. حاشیه‌های واگذاری شرکت آلومینیوم المهدی و طرح هرمزال تمامی ندارد؛ آن هم به این دلیل که حالا که نمایندگان مجلس و خیلی‌های دیگر بی‌خیال این واگذاری پر حرف و حدیث در دوران ریاست عبداله پوری حسینی بر سازمان خصوصی‌سازی شده‌اند، گویا این بار این کشمکش و اختلاف میان خریدار و فروشنده(سازمان خصوصی‌سازی) است که موجب شده تا بار دیگر نام شرکت آلومینیوم المهدی و طرح هرمزال بر روی زبان‌ها بیفتد و سوژه رسانه‌ها شود.

و یا واگذاری شرکت ملی فولاد. متاسفانه واگذاری شرکت ملی فولاد، تصمیم غلطی بود، بعضی از پروژه ها مثل سنگ آهن مرکزی یا گل گهر حتی فروخته شد تا بدهی های دولت تسویه شود. آنچه مانده مثل ذغال سنگ هایی است که سود ده نیستند و گرفتاری آنها برای وزارت صنعت،معدن باقی مانده است.

اما ماجرا فقط همین نیست. ماشی نسازیت بریز که واگذار شده است ۱۲۶ هکتار زمین کارخانه است و ۸ هزار ۸۳ هزار متر مربع زمین و ۴۰۰ اپارتمان دارد که ۸۳۵ میلیارد تومان پول زمین‌های اطراف کارخانه است. پول زمین‌های کارخانه و این واحد بیش از ۵۰۰۰ میلیارد است، حداقل ۵۰۰ ماشین در این کارخانه وجود دارد که تکنولوژی را وارد کشور کرده و مادر صنایع است که یک واحد ماشین آلات آن نیز ۱۰ میلیون یورو قیمت دارد که ۶۸۷ میلیارد تومان این کارخانه به فروش رفته است که فردی که این کارخانه را خریداری کرده کاملا نااهل بوده است.

علی ایحال به نظر می رسد خصوصی‌سازی‌های انجام شده در صنایعی چون ماشین‌سازی تبریز، آذرآب، هپکو، هفت‌تپه، آلومینیوم المهدی و فولاد اهواز نه تنها اهداف نظام در جهت بالا بردن سطح تولید و ایجاد اشتغال را برآورده نکرده، بلکه منجر به کاهش و یا توقف تولید، از بین رفتن امنیت شغلی، بیکاری، به تعویق افتادن حقوق و دستمزد کارگران و بعضا به تاراج رفتن اموال این صنایع شده است. علاوه بر این، اعتراضات کارگران این صنایع نسبت به آنچه بر سرشان آمده، در بعضی موارد بازداشت و تضییع حقوق قانونی تعدادی از کارگران معترض را در بر داشته است.

متاسفانه واگذاری های اشتباه و منفعت طلبانه سازمان خصوصی سازی باعث شده تا در اواخر سال 97 و در آستانه نزدیک شدن به نوروز سال جدید، بیشترین فشارهای اقتصادی در این مقطع زمانی بر سر کارگران زحمت کش این شرکت ها بیاید. و این در حالی است که مدیران خطاکار این اشتباهات، همچنان پول ها و حقوق های چند میلیونی شان ثابت است. آیا در آستانه 40 سالگی انقلاب اسلامی، چنین چیزی رواست؟ کاش نهادهای نظارتی بیشتر از پیش نگران نظارت بر آنچه در جمهوری اسلامی می گذرد بودند.

آقای پورحسینی! شمایی که چند میلیارد تومان راحت پرداختید تا فلان شرکت را به نام خصوصی سازی بخرید. واقعاً چگونه می‌شود با پول کارمندی دولت این چنین هزینه‌ای کرد؟ خودتان را جای کارگری بگذارید که هنوز بعد از سالها کارکردن، خانه ندارد. آیا شب‌ها راحت می‌خوابید؟

انتهای پیام /#