مسئوليت به داشتن صندلي نيست

به گزارش بولتن نیوز به نقل از رسالت ، قَالَ رسول الله صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه: «كُلُّكُمْ رَاعٍ وَ كُلُّكُمْ مَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ فَالْإِمَامُ رَاعٍ وَ هُوَ اَلْمَسْئُولُ عَنْ رَعِيَّتِهِ وَ اَلرَّجُلُ فِي أَهْلِهِ رَاعٍ وَ هُوَ مَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ وَ اَلْمَرْأَةُ فِي بَيْتِ زَوْجِهَا رَاعِيَةٌ وَ هِيَ مَسْئُولَةٌ عَنْ رَعِيَّتِهَا وَ اَلْخَادِمُ فِي مَالِ سَيِّدِهِ رَاعٍ وَ هُوَ مَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ وَ اَلرَّجُلُ فِي مَالِ أَبِيهِ رَاعٍ وَ هُوَ مَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ وَ كُلُّكُمْ رَاعٍ وَ كُلُّكُمْ مَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ»
هر کسي در هر منصب و لباسي مسئول است؛ شايد دايره و گستره مسئوليت ها به فراخور اوضاع و احوال و موقعيت شخص، قبض و بسط پيدا کند اما در وجود مسئوليت، نمي توان ترديد کرد. افراد و مصاديق حديث مذکور، تمثيلي است و جنبه حصري ندارد؛ به اين معنا که مثلا دانشجو در دانشگاه مسئول است و بايد حافظ و پاسبان آن جايگاه و موقعيت باشد چرا که بايد جوابي براي يوم الحساب، مهيا و تدارک کند. همينطور است کارمند در اداره، کارگر در کارگاه و کارخانه، وزير در وزارتخانه و وکيل در خانه ملت.
گاهي براي فرار از مسئوليت، نداشتن صندلي بهانه مي شود حال آنکه بيان شد به فرض نبودن صندلي و قلمي با امضاي لازم الاتباع سراسري هم مسئوليت وجود دارد و فقط محدوده آن تغيير مي کند. بايد ابتدا به اين سؤال پاسخ دهيم که بيننا و بين الله، صندلي موضوعيت دارد يا طريقيت؛ چه بسا مديراني که تمام توان و انرژي خود را براي رسيدن به موقعيت سياسي و اجتماعي به کار گرفتند و بعد از آن، چونان افرادي که شکاري را صيد کرده اند تنها به تناول آن شکار نشستند؛ آن هم نه به صورت جوانمردانه بلکه با هزار دوز و کلک و دروغ؛ پس اينجا اصالت با رسيدن به آن نقطه است نه رسيدن به نقطه براي خدمت و انجام مسئوليت.
اما خدا را بايد شاکر باشيم که رهبر معظم انقلاب، کشور را داراي فعال و نخبگاني مي دانند که در جلسه سران قواي سه‌گانه با موضوع مسائل اقتصادي گفتند: «شرايط کنوني کشور موجب شده است نخبگان و فعالان دلسوز، احساس مسئوليت مضاعف کنند و ظرفيت‌ها و داشته‌هاي علمي و تجربي خود را به مسئولان عرضه کنند، بنابراين قدر اين فرصت را بدانيد و از پيشنهادهاي فعالان دانشگاهي و اقتصادي استفاده‌ي کامل کنيد.»
افرادي که بي قرار هستند در قرارگاه هاي غير دولتي يا بي نام و نشان اما از آنها که گويي حتي بلغت الحلقوم، به صندلي چسبيده اند با غيرت و تعصب بيشتر مسئوليت مي پذيرند و خود را بدهکار مي دانند.
در سفر همدان که به واسطه سومين سالگرد شهيد همداني وقتي مي بيني محمدباقر قاليباف، نزديک به 13 ماه، سمت اجرايي ندارد اما بيشتر از قبل خود را مسئول مي داند و بقيه را هم به حرکت وا مي دارد، فرموده رهبر انقلاب را تصور مي کنم که واقعا اينها احساس مسئوليت مضاعف مي کنند. وقتي در مناظره انواع و اقسام بداخلاقي ها عليه او صورت مي گيرد و الان مي گويد حاضرم بي پست و مقام و صندلي، به اين دولت خدمت کنم چون خدمت به اين دولت خدمت به مردم است، بايد چرايي دريافت لقب مدير جهادي را فهميد.
وقتي خدمات آستان قدس رضوي و محروميت زدايي حاشيه نشين ها بعد از ايام انتخابات با قوت بيشتر ادامه پيدا مي کند و پروژه هاي خدماتي، آموزشي و درماني روز به روز افتتاح مي شود و زائر اولي ها از سويداي دل دعاي خير مي کنند، ياد بي اخلاقي هاي برخي در زمان انتخابات مي افتم که خدمات آستان قدس را سياسي مي ديدند غافل از اينکه با عينک ناپاک خود، صحنه را به نظاره نشسته بودند.
غرض، ايفاي مسئوليت در همه آنات و لحظات است چه نشسته بر صندلي قدرت، چه ايستاده به جهاد و اصلا چه بهتر آنها که بر صندلي نشسته اند قدري از روي صندلي بلند شوند و اقدامي بنمايند.