حضرت چگونه مال داری بود که برای وعده شامش، شمشیر فروخت؛
پاسخ علامه حکیمی به کسانی که علی را ثروتمند معرفی کرده‌اند
آقای پناهیان درحالی‌که علی (ع) برای وعده شام، شمشیرش را می‌فروشد؛ چرا ایشان را ثروتمند و باغ دار و مال دار معرفی می‌کنید؟
گروه دین و اندیشه – حجت‌الاسلام ابوالفضل شریعتمداری: آقای پناهیان در سخنرانی شب عاشورای امسال در مسجد دانشگاه امام صادق در بخش‌هایی از سخنان خود با نقل روایتی از اموال امام علی می‌گوید: «طلحه و زبیر گفتند علی بن ابیطالب پول ندارد می‌خواهد خلیفه شود. امیر المومنین علی علیه‌السلام دستور داد به عمالش که پول‌های من را که دستتان است و دارید با آن کار می‌کنید بیاورید. یک تپه‌ای از پول نقد شد.»
به گزارش بولتن نیوز، او در جای دیگر خطاب به حاضرین با طرح پرسشی بلاغی و یک استفهام انکاری می‌گوید: «حضرت علی باغ‌هایی که درست کرد، چاه‌هایی که کند، کشاورزی‌ای که می‌کرد، پولی که به دست می‌آورد به‌اندازه نیازش بود یا بیش از نیازش؟»
گویا علامه حکیمی سالیان پیش که در دایرة‌المعارف حدیث الحیاة از اقتصاد اسلامی می‌نوشت این روزها را می‌دید که کسانی بر سر منبر رسول خدا برای توجیه اشرافیت مذهبی چهره نورانی علی ع را نیز هزینه خواهند کرد که این‌گونه پاسخ داده بود که ... و ازجمله انفاق‌های گرانبار امیرالمؤمنین «ع» به مردم نيازمند و کمک‌رسانی به آنان چنين است كه در منابع حديث و تاريخ آمده است: «درآمد على (ع) چهل هزار دينار بود، او همه را صدقه قرارداد (و وقف كرد) و شمشيرش را فروخت و فرمود: لو كان عندي عشاء ما بعته ... اگر خوراک شام را می‌داشتم آن را نمی‌فروختم.»
و از غفلت است كه اين موضوع با عنوان «کثرت مال امیرالمؤمنین فراوانى مال امیرالمؤمنین» ياد شود، يا بگويند كه آن امام مال فراوان داشته است، كه در آن صورت براى اشخاص بی‌اطلاع اين توهّم پيش آيد، كه او اين اموال را براى خود نگاه می‌داشت و آنها را صرف معيشت و رفاه گرايى خود و نزديكانش مىكرد.
و اين امر دستاويزى فراهم سازد براى نيكو جلوه دادن تكاثر و ثروتمندى؛ و حق آن است كه گفته شود: «انفاق گرانبار امیرالمؤمنین» يا «زهد بسيار او» يا «فقر اختيارى او» يا «اهتمام شديد او به بىنياز كردن مردم و زدودن فقر از اجتماع» و نظاير این‌ها.
آن مال چگونه می‌تواند عنوان مال داری وافر داشته باشد، درصورتی‌که دارنده آن شمشيرش را می‌فروشد و می‌گوید: «اگر خوراک شام را می‌داشتم آن را نمی‌فروختم»؟ پس امیرالمؤمنین «ع» مال را براى انفاق به دست می‌آورد نه براى نگاه‌داشتن و ذخيره كردن و بهرهمند شدن.
انتهای پیام/#
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
اما آنچه شما باید بفهمید اسین است که اسلام با مصرف ثروت و اشرافی گری مخالف است نه با تولید آن. اسلام به ثروتمند می گوید آنچه داری انفاق من و یا به کار مولد اقتصادی بینداز. اما حق نداری ثروت اندوزی کنی و تفاخر بفروشی و زندگی لوکس داشته باشی.
الگوی ثروتمندان در اسلام هم امام علی بن ابیطالب علیهما السلام است. ایشان با تلاش خود به یکی از ثروتمندمندترین مردان عرب تبدیل شد اما خودش به نان جو و نمک قناعت می کرد. نقل است که مسافری گرسنه به نخلستانی رسید و از باغبان غذا خواست. باغبان هم برایشان غذای خود را آورد. مسافر با حیرت گفت تو چطور این را غذا می نامی و می خوری؟ باغبان گفت به شهر برود و سراغ مهمانخانه حسن بن علی را بگیر. آنجا غذای خوب می دهند. مسافر به شهرآمد و وارد مهانخانه شد و مورد پذیرایی قرار گرفت هنگام رفتن گفت به من غذایی بدهد تا برای فلان باغبان فقیر در نخلستان ببرم. پاسخ شنید که باغبان یعنی حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام خودش
صاحب این مهمانخانه و ثروت است!
شما خیال کرذه اید اولا هر کس درآمد بیشتر داشته باشد حتما باید اشرافی زندگی کند و ثانیا خیال کرده اید اصل پول چیز بدی است! خیر. اتفاقا هنر همین است که علی داشت و شما ندارید.
لکن این بخش که امام بیشتر از نیاز خود در آمد داشتند و دائما کار می‌کردند
برای اکثر مردم پوشیده است و فکر میکنند که امام از روی ناچاری و نداری مجبور به قناعت بودند
لطفا برای مقاصد سیاسی خود دست به تقطیع ، مغالطه و.. نزنید