برای داشتن بهترین اقتصاد باید مقابل جادوگر «واقعیت» ایستاد

گروه بین‌الملل: در دوران «رکود بزرگ» (The Great Depression) که به عمیق‌ترین بحران اقتصادی جهان در قرن بیستم معروف است، فرانکلین روزولت - رئیس‌جمهور وقت آمریکا - با این جمله‌ی مشهورش که «از تنها چیزی که باید بترسیم، خود ترس است» از مردم کشورش خواست تا در برابر جادوگر «واقعیت» شجاعانه بایستند و ترس‌های «بی‌نام» و «بی‌منطق» و «بی توجیه» شان - که فرصت‌ها را فلج می‌کنند و پیشروی را به عقب‌نشینی بدل می‌سازند - رها کنند.

به گزارش بولتن نیوز، او با این دعوت، کشوری که در آن زمان یک‌سوم جمعیتش بی‌کار و اکثر بانک‌هایش ورشکسته و کارخانه‌هایش تعطیل و روحیه‌ی مردمش در عمق افسردگی و یاس فرورفته بود را در کم‌تر از دو دهه در مسیری می‌اندازد که به بزرگ‌ترین اقتصاد جهان تبدیل می‌شود.

حال جادوگر «واقعیت» توجهش به ما جلب شده. او به شکل تحریم‌های اقتصادی، تهدید‌های امنیتی، فشارهای بین‌المللی، جدال‌های جناحی داخلی، فساد ریشه‌دار درونی و بحران‌های محیط‌ زیستی، در برابر ما ظاهرشده.

افسونگران از یک‌سو، ما را به فضای کودکانه‌ی توهمات و خیال‌پردازی‌ها، به شمشیر کشیدن در برابر اژدهای قرمز و کوتوله‌های زرد با بال‌های سیاه و عنکبوت‌های غول‌آسا می‌خوانند. در مسیر آن‌ها ما هیچ مسئولیتی در قبال صحت‌وسقم شایعات و اخبار جعلی و اطلاعات بی‌پایه و اساسی که از طریق «آمدنیوز» ها و «من‌وتو» ها و پیام‌رسان‌ها بر افکارمان تزریق می‌کنند نداریم. مسئولیتی در قبال امنیت کشورمان نداریم. سهمی در بهبودی وضعیت اقتصادمان نداریم. نقشی در ترمیم و حفظ شرایط محیط ‌زیستمان نداریم. مسائل ژئوپلیتیک منطقه ارتباطی به ما ندارند. وضعیت ایران در عرصه‌ی بین‌المللی به ما مربوط نیست. مشارکت سیاسی از وظایف ما نیست. اگر روزی هم دوساعتی در صف رأی دادن در یک انتخابات ایستاد‌یم‌، امروز «پشیمانیم». کارمان فقط تکثیر شایعات در پیام رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی و محاوره‌های روزمره و تکرار شعارهای بی‌معنی و دل‌خوش کردن به وعده‌های «فردای براندازی» است. وعده‌هایی که از «به دار آویختن» دسته‌جمعی «مزدوران» و «ماله کشان» از درختان شهر تا فانتزی آتش زدن مساجد و جایگزین کردنشان با مِی‌خانه‌ها تا بازسازی امپراتوری هخامنشی و گسترش آن در سراسر جهان را شامل می‌شود.

از سوی دیگر،‌ مسیری پُر از مسئولیت و تعقل و تلاش و دشواری و فداکاری و صبر، بدون هیچ تضمین برای پیروزی و موفقیت اما پر از امید.

علی نصری

انتهای پیام/#