ریخت‌وپاش‌های میلیونی با اجرای یک سلبریتی

به گزارش بولتن نیوز، مسابقه تلویزیونی «برنده باش» با پز ارتقای سطح مطالعه جامعه شکل گرفت و به‌عنوان یک هدف فریاد زده شد اما این پز در لابه‌لای سؤالاتی نظیر پرافتخارترین لیگ قهرمانان اروپا، محل آرامگاه فردوسی، سازنده فیلم مادر، تعداد خانه‌های شطرنج، اولین مدال طلای وزنه‌برداری، باهوشترین حیوان جهان، پایتخت سوئیس، پایتخت کشور ترکیه، تعداد اعضای شورای نگهبان، خالق تابلوی لبخند ژوکوند، و... فرو ریخت! اجرای این برنامه سؤالات بسیاری را در ذهن مخاطبان فهیم و نکته‌سنج برنامه پدید آورده که گردانندگان این برنامه باید به آنان پاسخ دهند. این که آیا قرار است سطح مطالعه را با چنین سؤالات دم‌دستی و سطحی در جامعه افزایش دهیم یا با ریخت‌وپاش‌های میلیونی قرار است جامعه را با یک چشم باز به خواب کم‌بینی و سطحی‌نگری فرو ببریم؟!

بدون تعارف،‌ اگر قصد، هدف و نیت پدیدآوردگان برنامه «برنده باش» تلاشی برای ارتقای سطح دانش، آگاهی و بینش عمومی در جامعه است، چنین برنامه‌ای با چنین کیفیتی خود یک ضد ارتقاست، خواه مدیران شبکه و گردانندگان این برنامه از این تصور و تحلیل و نگاه ملول شوند یا پند گیرند و چاره‌ای نو در اندازند! اگر ارتقاء سطح دانش و مطالعه در جامعه را دست یازیدن افکار عمومی به مسابقاتی در حد بازی‌های سنین نوجوانی در سطح آشنایی با اسامی پایتخت کشورهای جهان یا حداقل معلومات عمومی پنداشته‌ایم قطعاً راه به خطا می‌رویم. چه‌بسا برخی از کارشناسان و معلمان نیز این خطر را در هدایت داهیانه‌شان گوشزد کرده‌ و می‌کنند. حجت الاسلام حسینی قمی این خطر را در برنامه معروف سمت خدا (اینجا) گوشزد کرده‌ است.

البته به‌نقل از برخی از عوامل این برنامه در واکنش به انتقادات از پایین‌ بودن سطح سؤالات این‌گونه ادعا شده که این آغاز راهی است برای جذب بیشتر مخاطب و ایجاد علاقه برای شرکت در این مسابقه و در نهایت سؤالات عمیق‌تر و سخت‌تر خواهد شد.

به‌راستی سؤالاتی که در مسابقه «برنده باش» از شرکت‌کنندگان پرسیده می‌شود از دل کدام تحقیق و پژوهش بیرون آمده است؟ نکته قابل تأملی که مدیران شبکه باید به آن توجهی مضاعف کنند این که دقیقاً همزمان با این مسابقه، مسابقه دیگری در شبکه‌ای دیگر از سیما در حال برگزاری است که کیفیتش به‌مراتب بهتر از مسابقه برنده باش است و مجری در این مسابقه به‌مراتب از «محمدرضا گلزار» اجرای کیفی‌تر و حرفه‌ای‌تری دارد!

مدیران شبکه و گردانندگان برنده باش باید به این سؤال پاسخ دهند که؛ استراتژی و هدف‌گذاری آنان در تولید این چنین برنامه‌‌‌ای چگونه‌ بوده است؟ آیا ادعای مجری برنامه برنده باش را به‌عنوان یک هدف بپذیریم که به‌صراحت می‌گوید آرزویش این بوده که معادل ایرانی برند خارجی میلیونر شو را دوباره احیا کند؟!

به‌راستی آیا باید با این گروه از سلبریتی‌ها و دامنه نگاه قابل نقد آنان، سطح شعور، بینش و آگاهی جامعه را ارتقاء دهیم؟ آیا این حق را برای مخاطبان برنامه می‌توان قائل شد که بدانند هزینه تأمین جوایز میلیونها‌ تومانی این برنامه و برنامه‌هایی این چنین چگونه تأمین می‌شود؟ حامیان مالی این برنامه کدام هدف یا اهداف را دنبال می‌کنند که این گونه به ریخت‌‌وپاش‌های میلیون‌‌ها تومانی تن داده‌اند؟!

گردانندگان این برنامه به‌خاطر دارند که درباره نحوه شرکت علاقه‌مندان به این برنامه نیز انتقاداتی شکل گرفت. قرار بود منتخبین و منتخبان در برنده باش از طریق اپلیکیشن انتخاب شوند اما حضور آقای کارگردان و همسرش در میانه میدان مسابقه ــ که اتفاقاً مجری برنامه نیز در چند فیلم همراه آنان بوده است(!) ــ شبهات جدیدی بر دامنه شبهات گذشته افزوده است و پاسخ‌گویی صریح و صحیحی را می‌طلبد.