سیاست ترامپ و بر فنا دادن رهبری امریکا بر جهان

به گزارش بولتن نیوز ،در این مطلب به قلم اوژن رابینسون دیدگاه نویس واشنگتن پست آمده است:
مطمئنا آمریکا می تواند تمام خسارت هایی که رییس جمهور ترامپ بر کشور وارد آورده است را جبران کند اما کاری که او با بقیه جهان کرده؛ داستان دیگری است.
سیاست خارجی ترامپ نیز همچون سایر حوزه ها؛ متناقض است و سرانجام هم باختن به خود است.
ترامپ فقط از امیال حریصانه نفسانی اش تبعیت می کند و به چیزی کمتر از آن قانع نیست. اما نمی داند چطور. او از درک این واقعیت عاجز است که همه گاوهای قربانی را نباید ذبح کرد.
برآیند مجموعه سیاستها و اعمال و رفتار ترامپ تا به حال جز، بر باد فنا دادن رهبری آمریکا بر جهان نبوده است. دوستان ناراحت اند و دشمنان ، خوشحال.
ترامپ در این هفته راهی دو اجلاس مهم خواهد شد، یکی، اجلاس سران ناتو در بروکسل و دیگری اجلاس رو در رو با ‘ولادیمیر پوتین رییس جمهور روسیه در هلسینکی.
آیا او در هر دو اجلاس، بازهم کم و بیش بر روابط دو سوی اقیانوس اطلس لطمه وارد خواهد آورد یا نه. این روابط ، سنگ بنای روابط بین الملل بعد از جنگ جهانی دوم بوده است.
ترامپ از روزی که سر کار آمده؛ فقط توپ و تشر به اعضای ناتو زده است. گلایه او این است که چرا این اعضا پول خرج نمی کنند و به قولی که داده اند عمل نمی کنند. اعضای ناتو قول داده بودند که ۱ درصد از تولید ناخالص داخلی خود را به هزینه های دفاعی اختصاص بدهند.
ترامپ روز دوشنبه هم در شبکه توییتر یک بار دیگر همین گلایه را مطرح کرد ونوشت: آمریکا بیش از هر کشور دیگری دارد در ناتو پول خرج می کند. این اصلا عادلانه نیست. قابل قبول هم نیست. البته این کشورها از روزی که من سر کار آمده ام کمکهایشان به ناتو را افزایش داده اند اما باید بیش از اینها در این زمینه عمل کنند. آلمان ۱ درصد و آمریکا ۴ درصد در ناتو هزینه می کنند. مشخص است که ناتو بیشتر به نفع اروپا کار می کند تا به نفع آمریکا.
اما آیا واقعا اینطور است؟
شاید در منظومه فکری ترامپ که بر مبنای بده بستان شکل گرفته است چنین باشد؛ اما در عالم واقع ؛ چنین نیست.
بله، سایر اعضای ناتو هم موظف اند به قولشان عمل کنند. اما یک واقعیت دیگر هم مطرح است. ماده ۵ اساسنامه ناتو تصریح می کند: حمله به یکی از اعضا ناتو، به منزله حمله به همه اعضا آن است. تاکنون تنها کشوری که بیشترین سود را از این ماده قانونی ناتو برده است؛ آمریکا بوده است؛ بعد از واقعه ۱۱ سپتامبر.
ترامپ به دروغ مدعی است که آمریکا ۱۵۱ میلیارد دلار کسری تجاری با اروپا دارد که تقریبا مربوط به تجارت کالاست. اما در زمینه خدمات کسری تجاری فعلی ۱۰۱ میلیارد دلار است.
اینقدر که ترامپ بر کاستن از هزینه دفاعی آمریکا در ناتو اصرار دارد این تصور در ذهن ایجاد می شود که گویا او هدفش این است که از هزینه های دفاعی آمریکا بکاهد. اما ترامپ برای تنظیم بودجه سال مالی ۲۰۱۹ پیشنهاد افزایش بودجه وزارت دفاع آمریکا ‘پنتاگون’و رساندن آن به رقم نجومی ۶۸۶ میلیارد دلار را داده است.
گلایه های ترامپ علیه ناتو ظاهرا هدفش صرفه جویی درهزینه های دفاعی آمریکا نیست؛ بلکه معلول این حقیقت است که اوچندان از’آنگلا مرکل’ صدر اعظم آلمان خوشش نمی آید ؛ ضمن آنکه درک درستی نیز از مفهوم مازاد تجاری و کسری تجاری ندارد.
اما متحدان اروپایی آمریکا؛ بیش از آنکه از نحوه رفتار ترامپ در بروکسل متوحش باشند؛ نگرانی عمده شان از دیدار او با پوتین در هلسینکی است. آنها می ترسند مبادا ترامپ در هلسینکی به نوعی پوتین را تایید کند.
شاید ترامپ نیات شومی درسرش است و می خواهد گذشته تاریک عملکرد رییس جمهور روسیه را به کلی از ذهنش پاک کند و می خواهد با دیدار با او؛ به نوعی وی را تصدیق کند. تخلفات پوتین یکی و دو تا نیست. در این مجال اندک فقط به چند مورد آن اشاره می شود. از جمله به تلاش های پوتین برای سرنگون ساختن دمکراسی های غرب ازجمله دمکراسی آمریکا، الحاق غیرقانونی کریمه به خاک روسیه؛ پرونده سیاهش در نقض حقوق بشر و جلوگیری از آزادی بیان از جمله آزادی مطبوعات ، ترور مخالفان حکومت در خارج از کشور که دولت روسیه متهم به آن است. یک نمونه آن اقدام مسکو برای کشتن مامور اطلاعاتی سابق روسیه درانگلیس بود که قصد داشت با گاز مختل کننده اعصاب که در دوران شوروی سابق مرسوم بود این فرد را به قتل برساند.
آیا ترامپ می خواهد چشمانش را به روی همه این تخلفات آشکار مسکو ببندد و ائتلافی جدید میان آمریکا و روسیه تشکیل بدهد؟
متحدان آمریکا این امکان را بعید نمی دانند و از این بابت سخت نگران اند. این مساله حقیقتا انسان را عصبانی می کند.
سیاست خارجی ترامپ درسایر موضوعات نیز به همین اندازه عجیب و غریب بوده است. تعرفه هایی که بر واردات کالا از کشورهای متحد نظیر کانادا و اتحادیه اروپا وضع شده است نیز در همین چارچوب می گنجد. این تعرفه ها البته یک جنگ تمام عیار تجاری نیست اما تعرفه هایی که بر واردات کالاهای چینی اعمال شده است ظرفیت تبدیل شدن به یک جنگ تجاری را دارد. البته اکثر اقتصاددانان موافق اند که سیاست های تجاری چین ناعادلانه است اما سیاست تعرفه ای ترامپ بر ابزار خام و ناخالص؛ اینقدر که به کارگران آمریکایی لطمه وارد می آورد،به نفع آنان تمام نمی شود.
به گزارش ایرنا، واشنگتن پست نوشت: ترامپ روز دوشنبه توییت کرده است که؛امکان دارد چین هم به تلافی تعرفه های آمریکا، فشار منفی وارد آورد و توافق هسته ای را که ترامپ با « کیم جونگ اون» رهبر کره شمالی بدست آورده است را مختل کند.
ترامپ نوشته است: مطمئنم کیم قراردادی که با هم امضا کرده ایم را محترم خواهد شمرد. از آن مهمتر، ما با هم دست داده ایم.
دیدار ترامپ با کیم کاملا منطقی بود. اما اگر رییس جمهور صرفا به دست دادن با یک دیکتاتور آدم کش اعتماد می کند و مطمئن می شود که حالا با این دست دادن او از سلاحهای هسته ای اش می گذرد و دیگر کشور و جهان با این دست دادن بیمه شده است؛ پس رییس جمهور ما حقیقتا یک آدم احمق است.
ترامپ دارد به روسیه و چین قدرت می بخشد و آمریکا را از ائتلاف آتلانتیک دور می کند. چه عظمتی!