پایان انتخابات در عراق و موازنه ترس

گروه بین الملل: انتخابات پارلمانی در عراق بیش از یک ماه است برگزار شده اما هنوز جریانهای سیاسی در این کشور نتوانسته اند به جمع بندی جامعی برای تشکیل ائتلاف و دولت دست یابند.اگرچه صدریها با سرپرستی جریان سیاسی سائرون موفق شدند بیشترین آرا را به خود اختصاص دهند اما بدون سایر احزاب و جریانهای این جناح نمی تواند به تنهایی تشکیل دولت دهد.

به گزارش بولتن نیوز، در این میان باید اعتراضات به نتایج انتخابات و بازشماری مجدد آرا به صورت دستی را به این موضوع اضافه کرد که سبب شده است تاکنون جریانهای سیاسی نتوانند در خصوص مکانیزم واحدی برای تشکیل دولت به توافق برسند چرا که براساس وضعیت کنونی هنوز شماری از جریانها امیدوار هستند که با بازشماری آرا تعداد کرسی های آنها تغییر یابد.

بهر روی دو جریان مالکی – عامری و صدر- عبادی که هر دو طیف از جریانهای شیعی در عراق به شمار می روند در حال رایزنی با همدیگر و سایر احزاب می باشند تا بتوانند سایر جریانها را به سوی خود جلب کرده و اقدام به تشکیل دولت بکنند.

توزیع قدرت در جامعه سیاسی عراق بین این جریانها سبب شده است که هیچ کدام از گروهها و احزاب نتوانند یک جریان را به سایر جریانهای سیاسی ترجح دهند و از این رو دو طیف مذکور موفق نشده اند تا بحال سایر جریانها را به سوی خود جذب کنند.

بدون شک دو جریان مالکی – عامری و صدر- عبادی تا زمانی که نتوانند خود به مکانیزمی برای تشکیل دولت و نوع مشارکت در دولت دست یابند نخواهند توانست سایر جریانها را به سوی خود جذب کنند. موازنه ترس اصطلاحی است که امروز می توان برای وضعیت سیاسی عراق مورد استفاده قرار گیرد.

موازنه ترس یا موازنه قوا را باید سیستمی از اتحاد قدرتها ارزیابی کرد که در آن صلح و امنیت ممکن است از طریق برابری نسبی قدرت برقرار گردد.طرفهای دخیل در این موازنه به اتحاد با یکدیگر متوسل می شوند تا ضمن حفاظت از خود موقعیت قدرتی بهتری در مقایسه با دیگران بدست بیاورند.

صلح و امنیت در عراق کنونی که با مشارکت همه جریانها در قدرت امکان پذیر می شود غیرممکن است با حذف یکی از این جریانها عملیاتی شود لذا هم جریان صدر- عبادی و هم جریان مالکی – عامری ناچار از توافق و همراهی با همدیگر برای عراقی هستند که هنوز زخمهای بازمانده از تروریسم تکفیریها بر تنش باقی مانده است.

عراق جدید نیاز مبرم به ثبات سیاسی دارد تا بتواند بخشی از مشکلات امنیتی و سیاسی باقی مانده خود را حل و فصل کند و در چنین فضایی تنها راه، ائتلافی فراگیر از همه جریانهای سیاسی در عراق است و تا زمانی که این ائتلاف شکل نگیرد همسویی احزاب کوچکتر با جریانهای پیروز بسیار سخت خواهد بود.