اسپانسرها در تلویزیون می‌تازند/ وقتی اهداف فراموش می‌شود

به گزارش بولتن نیوز، «ماه عسل» نه یک برنامه سلبریتی محور است و نه یک تاک شو با ویژگی برنامه های گفتگومحور برای دعوت از چهره ها، در این سال ها هم اگر مهمان چهره ای در برنامه حضور یافته است باز هم در راستای رویکرد اصلی برنامه بوده است مثل حضور قهرمانان ورزشی که به پشت پرده زندگی آنها و سختی هایی که برای موفقیت شان سپری کرده اند پرداخته و یا حضور هنرمندانی که قصه زندگی شان در راستای اهداف برنامه بوده است.

اما در آخرین قسمت از «ماه عسل» در رمضان ۹۷ غیر از حضور سازندگان و سوژه های مسابقه «قهرمان من» که میان آنها کودکان سرپل ذهاب بهترین اتفاق برای یک چنین برنامه ای بود، محمدرضا گلزار بازیگر سینما به عنوان مهمان ویژه برنامه دعوت شد.

شاید شروع علیخانی با اولین سوال از گلزار که او به قضاوت ها اهمیت نمی دهد و در حوزه های مختلفی به فعالیت می پردازد تلاشی بود برای اینکه نسبت دعوت از مهمان با این برنامه را مشخص کند یا سوال پایانی درباره اهمیت دادن گلزار به آزادی زندانیان و فعالیت های خیریه و ارتباط دادنش با کمپین آزادی زندانیان غیرعمد پاسخ دیگری به چرایی این حضور بود، اما این سوالات حتی به عنوان توجیه و بهانه دعوت از این بازیگر چهره سینمای ایران سودی نداشت، چراکه همه حضور گلزار در این برنامه صَرف توضیح مسابقه اسپانسرمحور او شد.

گلزار در آخرین قسمت از ویژه برنامه رمضانی «ماه عسل» از اجرای مسابقه تلویزیونی خود در شبکه سه گفت و توضیحاتی درباره چگونگی این مسابقه، نسبتش با معلومات عمومی و جایزه ۱۰۰ میلیون تومانی آن گفت و هنوز هم مخاطبان «ماه عسل» دلیلی برای حضور وی در این برنامه نیافته اند.

برنامه «ماه عسل» در این قسمت رپورتاژ و تریبونی برای مسابقه گلزار شد، برنامه ای که اساسا سلبریتی ها قرار نیست در آن حضور پیدا کنند و اگر هم حضور بیابند باز هم در راستای اهداف مشخصی است اما نوع سوالات و گفتگوی علیخانی با گلزار، توضیح مسابقه گلزار و تاکیدها روی رقم ۱۰۰ میلیونی این مسابقه یک بار دیگر این شائبه را قوت بخشید که اسپانسرها می توانند حتی محتوا، هویت و رویکرد برنامه های تلویزیون را هم تغییر دهند.