قطعنامه پیشنهادی کانادا برضد ایران، دهن کجی به حقوق بشر است

به گزارش بولتن نیوز، اسحاق آل حبیب معاون نماینده دائم ایران در سازمان ملل روز سه شنبه در کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد که با موضوع بررسی قطعنامه پیشنهادی کانادا درباره وضعیت حقوق بشر ایران برگزار شد، استاندارد‌های دوگانه و تبعیض‌آمیز را جزو جدایی‌ناپذیر سیاست خارجی کشور‌هایی همچون کانادا اعلام کرد.

مشروح اظهارات نماینده جمهوری اسلامی ایران در این کمیته به شرح زیر است:

«آقای رییس هرساله وقت و منابع این کمیته بر سر قطعنامه‌ای که صرفا منعکس کننده رویکرد گزینشی و بی هدف بانیان آن است هدر می‌رود.

کانادا باید تا کنون دریافته باشد که این اقدام بی معنا و بی ثمر، دهن کجی به حقوق بشر، اقدامی مضر برای مکانیسم‌های حقوق بشری سازمان ملل و بی احترامی به شعور مردمی است که از نزدیک رویکرد گزینشی کانادا در قبال وضعیت‌های حقوق بشری را مشاهده می‌کنند.

نگاهی به سابقه آرای حقوق بشری کانادا در سازمان ملل بسیار روشنگر خواهد بود. اتاوا همراه معدودی از کشور‌ها در سطح جهان مستمرا و بطور غیرمشروط حامی اسراییل برخلاف همه جنایات وخیم حقوق بشری آن رژیم بوده است. این سطح از نفاق و استاندارد دوگانه حیرت انگیز است.

در عین حال منابع موثق بین المللی موارد متعدد نقض تعهدات حقوق بشری کانادا را گزارش کرده اند. سیاست‌ها و برخورد‌های تبعیض آمیز علیه بومیان، مهاجرین و اقلیت‌ها سیستماتیک بوده است. خشونت پلیس، ناپدیدشدگی اجباری و قتل بومیان بخوبی مستند شده اند در حالی که زنان و دختران بومی همچنان از خشونت و تبعیض نهادینه شده آسیب می‌بینند.

آقای رییس ناپیوستگی، استاندارد دوگانه و رویکرد‌های تبعیض آمیز جزء لاینفک سیاست خارجی کشور‌هایی نظیر کانادا است. برای این مدعیان خودخوانده حقوق بشر دو مسیر برای مواجهه با موضوعات حقوق بشری وجود دارد. نحوه برخورد آن‌ها کاملا بستگی به این دارد که چه کسی در معرض اتهام است. همین شیوه منافقانه با عواقب بسیار خطرناک در سطح جهان را می‌توان در مقابله آن‌ها با تروریسم هم ملاحظه کرد.

آن‌ها به راحتی تروریست‌های خوب را که بطور فاحش مرتکب نقض حقوق بشر می‌شوند استخدام کرده و مورد حمایت قرار می‌دهند تا دولت‌های نامطلوب ایشان را که با وقاحت 'دولت‌های سرکش' می‌نامند بی ثبات سازند.

در عین حال بدون هرگونه ملاحظه، نبرد با اشغال و حمله خارجی را تروریسم می‌نامند. برای کشور‌هایی همچون کانادا و آمریکا احترام به حقوق بشر، ارتقای دموکراسی و مبارزه علیه تروریسم همگی اجزایی از سیستم ایدئولوژیک سلطه جویی هستند.

به هرحال این توهین آمیز است که این کشور‌ها انتظار داشته باشند بقیه، این نفاق ریشه دار را بعنوان اقداماتی از سر صدق و نوع دوستانه بپذیرند.

برخی از کشور‌هایی که بر این قطعنامه اصرار دارند حتی آنقدر جسارت دارند که ادعا کنند سیاست خارجی آن‌ها مبتنی بر آزادی‌های اساسی است.

این ادعای مسخره می‌تواند صحیح باشد. آن‌ها برای خودشان آزادی در استعمار بقیه قایل هستند.

این ادعا صحیح است وقتی که آن‌ها از آزادی خود برای سرقت منابع ملی دیگر کشور‌ها استفاده می‌کنند، آزادی انتصاب دیکتاتور‌ها در کشور‌های ما و نابود کردن رویا‌های آزادیخواهانه ملی ما، آزادی نهادینه کردن شکنجه، تشویق نفرت افکنی و نژادپرستی، مشروعیت بخشیدن به اشغال خارجی، اقدام به حملات پیش دستانه، اعمال سیاست‌های تغییر رژیم، تحمیل اقدامات زورمدارانه یکجانبه و ریشه کنی مردمان بومی. شاید قبل از سخنوری برای بقیه در باب حقوق بشر آن‌ها باید به این سئوال پاسخ دهند که میلیون‌ها قربانی سیاست‌های ایشان درباره حقوق بشر چه فکر می‌کنند.

آقای رییس ایران در تاریخ بسیار طولانی خود هرگز برده داری نکرده، ایران هرگز کشور‌های دیگر را استعمار نکرده، ایران هرگز جوامع بومی را از میان نبرده و هرگز بدنبال برتری جویی نژادی نبوده است.

از این رو مسخره است که معدودی کشور‌های شناخته شده که همه این سوابق و بدتر از آن‌ها را در تاریخ کوتاه خود دارند جرات می‌کنند مفهوم ارزشمند حقوق بشر را برای اهداف کوته نگرانه سیاسی خود مورد سوء استفاده قرار دهند.

اصرار کانادا بر ادامه روش منسوخ تقابل بجای همکاری تاسف انگیز است. کانادا درحالی اصرار بر این قطعنامه دارد که اسراییل آخرین رژیم آپارتاید جهان همواره یکی از بانیان آن بوده است.

کانادا آنچنان علاقه‌ای به قطعنامه دارد که حتی منتظر نماند تا گزارش ذیربط دبیرکل توزیع شود. کانادا بدون توجه به درخواست‌های مکرر ایران برای گفت: وگوی‌های محترمانه، مشتاق این قطعنامه جهت دار است. فهم چنین اصراری بر سیاسی کردن و دوقطبی ساختن حقوق بشر دشوار است.»

گفتنی است قطعنامه پیشنهادی کانادا با ۸۳ رای مثبت، ۳۰ رای منفی و ۶۸ رای ممتنع به تصویب رسید.