چرا نمی‌توان به اروپا تکیه کرد

گروه اقتصادی: پس از سخنان اخیر رئیس‌جمهور آمریکا و بالاتر رفتن احتمال برهم خوردن توافق هسته‌ای، برخی از فعالین سیاسی در ایران از لزوم ادامه‌ی اجرای برجام با همراهی طرف‌های اروپایی صحبت می‌کنند. اما چرا این ایده، اشتباه است؟

به گزارش بولتن نیوز، اروپا (اگر بخواهیم دقیق بگوییم، اروپای غربی) حیاتش را مدیون ایالات متحده است. «طرح مارشال» که موفق‌ترین برنامه سیاست خارجی کاخ سفید در دوران پس از جنگ جهانی دوم بود، ساختارهای اروپای نوین را بر اساس منافع آمریکا چیده است و اساسا امکان عدم همراهی بروکسل با واشنگتن وجود ندارد. در یک کلام، «استقلال اروپا» یک توهم است.

در جریان برگزاری مذاکراتی که منجر به امضای برجام شد، اروپا - اگر نگوییم نقش مخرب داشت - هیچ نقش و حتی اختیار مثبتی برای پیشبرد مذاکره نداشت. هر چه انجام شد، با مذاکره مستقیم تهران و واشنگتن بود و اروپا نقش کاملا تزئینی به منظور مشروعیت بخشیدن به خواسته‌های فراقانونی واشنگتن داشت.

اتحادیه اروپا در حال حاضر درگیر مشکلات فراوانی است که ماجرای اسپانیا و استقلال کاتالونیا، برگزیت یا همان خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا و برگزاری احتمالی همه‌پرسی جدایی اسکاتلند، تنها نمونه‌هایی از این دست مشکلات جدی و بنیادین هستند. اروپا نه می‌خواهد و نه می‌تواند با وضعیت فعلی وارد یک مخاصمه با آمریکا شود؛ آن هم بر سر حراست از منافع ایران!

تجربه مذاکرات سعدآباد (با تروئیکای اروپایی) و مذاکرات تهران (با برزیل و ترکیه) نشان داده است که هر توافقی بدون تایید و پذیرش ایالات متحده و وادار کردن آن به انجام وظایفش بر اساس یک متن حقوقیِ دقیق که نتواند زیر آن بزند،قابل اجرا نیست. این به معنای قبول نقش کدخدایی برای آمریکا نیست؛ بلکه تذکری برای آنهایی است که معتقدند می‌توان با متحدان واشنگتن به توافق رسید و برجام را ادامه داد.

برنامه موشکی ایران، دغدغه جدی اتحادیه اروپاست. رئیس‌جمهور فرانسه در سازمان ملل اعلام کرد که رسیدگی به این مساله را در سال 2025 در دستور کار قرار خواهند داد اما حالا که رئیس‌جمهور آمریکا تمایل دارد این امتیاز را چندین سال زودتر در اختیار بروکسل بگذارد، چرا اروپا نباید از آن استقبال کند؟

آلمان، فرانسه و انگلستان روز گذشته صراحتا در مواضعی رسمی اعلام کردند که خواستار برگزاری مذاکره برای محدود کردن برنامه موشکی دفاعی ایران هستند؛ به همین روشنی، به همین صراحت.

بر طبق متن قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل، هر کدام از اعضای دائمی این شورا می‌توانند به صورت «انفرادی» اقدام به برهم زدن توافق و پایان دادن به اجرای آن شوند. ایالات متحده تنها برای حفظ پرستیژ جهانی خود نیاز به همراهی اروپا دارد و نه عملیاتی کردن اقدامات خود.

ماجرای همان «هویج و چماق - پلیس خوب و پلیس بد» همیشگی است. در راهبر جدید دولت آمریکا، ترامپ قرار است پلیس بد باشد و اروپا، پلیس خوب. به همین سادگی؛ به همین شفافیت.

منبع: کانال تلگرامی آینده روشن