پتروشیمی ایران در جهان هنوز برند نیست

گروه اقتصادی: پتروشـیمی ها بعد از داستان خصوصی سازی عملا خصولتی شده اند. این موضوعی است که بارها موجب اعتراض کارشناسان و البته بخش خصوصی بوده که بالاخره جایگاه بخش خصوصی بعد در اقتصاد ایران کجاست.

به گزارش بولتن نیوز، پتروشیمی ها بعد از خصوصی سازی دیگر در اختیار وزارت نفت نیستند و این وزارتخانه دیگر متولی نیست و قدرت خود را در صنایع پتروشيمي از دست داده است ولی جایگزین این وزارتخانه، سازمانهای زیرمجموعه وزارت تعاون، کار و تامین اجتماعی و وزارت دفاع شده است.

در حال حاضر تنها حضور وزارت نفت و شرکت صنایع ملی پتروشيمي در هلدینگ خلیج فارس است که آن هم به صورت کلی 40 درصد سهم بازار صنعت پتروشيمي را در اختیار دارد و به جز این مابقی سهام پتروشيمي ها را خصولتی ها و بخش کمي (حدود 10 تا 15 درصـد) را هم خصوصی ها در اختیار دارند.

با وجود همین سهم بررسی ها نشان می دهد که بخش خصوصی در سالهای گذشته در صنعت پتروشيمي کارنامه نسبتا موفقی داشته است و از همین رو، کارشناسان به دولت توصیه می کنند که نهادهای عمومي و خصولتی را اجبار کند تا سهامشان را در بخش پتروشيمي در بازار عرضه کرده و این نهادها به کارهای تخصصی روی آورده و در حوزه تخصصی شان سرمایه گذاری کنند.

به گفته آنان پتروشيمي ها با مدیریت حرفه ای، آزاد شدن سهام و عرضه در بورس بهتر اداره خواهند شد.

 دولت باید در نظر داشته باشد اگر به دنبال اقتصادی پویا در بخش های مختلف از جمله صنعت پتروشيمي است تنها با حضور فعال بخش خصوصی و سرمایه گذاری در این بخش به آن خواهد رسید.

محمودخاقانی کارشناس انرژی در این رابطه می گوید: قوانیـن و مقررات، موانع کسب و کار، مشکلات بانکی، فساد اداری موجود، بوروکراسی اداری و... رتبه ریسک ایران را برای سرمایه گذاری بالا برده است. اگردر رتبه بندی ریسک جایگاه کشور پایین بیاید می توان تعامل لازم را با اقتصاد جهان برقرار کرد و سرمایه گذاران حضور پیدا می کنند. البته در یکسال گذشـته شرکت های مختلف علاقه مندی خود را برای سرمایه گذاری اعلام کرده اند که می تواند جای امیدواری باشد.

وی افزود: به نظرم با توجه به این شرایط بهترین کار این اسـت که به پشتوانه رشد صادرات از فاینانس های خارجی برای توسعه استفاده کنیم، سرمایه گذاران داخلی را با فراهم کردن بسترها تشـویق به سرمایه گذاری کنیم و همچنین روی جوینت ونچرها (مشارکت شرکتهای داخلی و خارجی) سرمایه گذاری کنیم.

اگرچه که در صادرات محصولات پتروشيمي موفقیت هایی به دست آورده ایم، اما در صادرات با مشکلات مهمي هم روبه رو هستیم که مهمترین آن جزیره ای عمل کردن است.

بررسی ها نشان می دهد که تجار کشور هریک به صورت مجزا برای فروش عمل مي کنند و این هزینه ها را افزایش مي دهد؛ زیرا مثلا باید به جای یک کشتی برای محموله های پتروشـيمي چند کشتی گرفته شود و از سوی دیگر وقتی چند قیمت وجود داشته باشد قدرت تعیین قیمت در بازار کاهش مي یابد و شرکتهای داخلی به رقیب یکدیگر تبدیل مي شوند. در صورتی که با تشکیل ائتلاف و اتحادیه هایی مي توان سود بیشتری حاصل کرد و جایگاه بهتری در بازار بدست آورد.

مشکل دیگر کشور در صادرات محصولات پتروشيمي عدم برندسازی و برندینگ است که باعث شده جایگاه ویژه و تاثیرگذار ایران در بازارهای جهانی تثبیت نشود. موضوعی که باید در دولت دوازدهم جدی تر گرفته شود.