محبوبیت آری؛ شهرت نه

گروه سینما و تلویزیون: بازیگرانی که در جوانی این شانس را پیدا می‌کنند که با ایفای نقش‌های شاخص در بازیگری به تثبیت برسند، معمولا دو دسته می‌شوند. یا به قدری دست به عصا و وسواس‌گونه در این راه گام برمی‌دارند که دیگر نمی‌توانند موفقیت روزهای اول بازیگری را تکرار کنند یا آهسته و پیوسته مسیرشان را با آگاهی جلو می‌روند.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از جام جم آنلاین، به نظر می‌رسد، متین ستوده را باید جزو گروه دوم قرار داد؛‌ بازیگری که با دو سریال یادآوری و میکائیل از فرصت‌هایش بخوبی استفاده و ثابت کرد در بازیگری حرف‌هایی برای گفتن دارد. در کارنامه ستوده فیلم‌هایی چون نرگس مست، خانه دیگری و سریال‌هایی مانند لیسانسه‌ها، سه‌دونگ، سه‌دونگ، عملیات 125 و فاخته به چشم می‌خورد. ستوده این روزها فیلم سینمایی زرد را به کارگردانی مصطفی تقی‌زاده بر پرده سینماها دارد. با او درباره نقشش در این فیلم و مسائل دیگر به گفت‌وگو پرداخته ایم که در ادامه می‌خوانید.

برای تقی‌زاده در یک سکانس هم بازی می‌کنم

در کل فیلمنامه زرد خیلی برایم جذاب و مهیج بود و با این که نقش خیلی بلندی در این فیلم نداشتم، اما آن‌قدر برایم جاندار و زنده بود که آن را پذیرفتم. فیلمنامه زرد از سبک داستانی درستی پیروی می‌کرد و دیالوگ‌های روشن و منسجمی در آن بود، همچنین پرداخت روی شخصیت‌های داستان دقیق بود و گره‌هایی که در فیلم ایجاد می‌کرد، مخاطب را به این فکر وامی‌داشت که الان چه اتفاقی می‌افتد،‌ ضمن این‌که مصطفی تقی‌زاده با این‌که کارگردان فیلم اولی بود، طی صحبت‌هایی که با هم داشتیم به این نتیجه رسیدم که بسیار کاربلد است و می‌داند چه کار می‌خواهد انجام دهد. به همین خاطر او اگر صد کار دیگر هم انجام دهد، حاضرم در هر فیلمش حتی شده در یک سکانس بازی کنم.

از کودکی بازیگری کردم

پدرم مدیر تصویربرداری سازمان صداوسیما بودند و برنامه‌هایی مانند چاق و لاغر و محله برو بیا را کار کرده‌اند. به همین دلیل من همیشه در این فضاها حضور داشتم و حتی دو سریال در کودکی بازی کردم.

در سریال بازنشستگی به کارگردانی رضا فیاضی نقش نوه زنده‌یاد هادی اسلامی را داشتم و در مجموعه این خانه دور است به کارگردانی مرحوم مسعود رسام و بیژن بیرنگ، نقش نوه زنده‌یاد حمیده خیرآبادی را بازی کردم.

اعتماد به کارگردان

در بازیگری هر چقدر جلوتر می‌روی، سعی می‌کنی حرفه‌ای‌تر رفتار کنی. این اتفاق برای من هم افتاد. من خودم هر چقدر که در این کار جلو آمدم، حساس‌تر شدم؛ حساس به لحاظ انتخاب نقش، فیلمنامه، کارگردان و... . تمام این نکات در روند کار یک بازیگر مهم است. یک بازیگر باید به کارگردانش اعتماد داشته باشد. به این دلیل که هر بازیگر تا جایی برای بازی پس انداز شخصی دارد و بخش اعظمی از کارش را نیاز به یک راهنما دارد و هیچ کس به اندازه یک کارگردان حرفه‌ای نمی‌تواند یک راهنمای درست برای او باشد.

دست و پاگیری شهرت

در بازیگری هیچ‌وقت شهرت دغدغه‌ام نبوده، اما محبوبیت را دوست داشتم. دلم می‌خواهد بتوانم با مردم صادقانه روبه‌رو شوم چرا که معتقدم وقتی بازیگر صادق باشد مردم انرژی مثبتش را از پشت جعبه تلویزیون یا پرده سینما می‌گیرند. شهرت البته اقتضای کار بازیگری است، اما دست و پای بازیگر را می‌بندد.

دوست داشتم نهال باشم

ما فیلم زرد را دو سال پیش کار کردیم. راستش آن موقع در خودم نمی‌دیدم که بتوانم نقش اصلی را بازی کنم، اما الان با توجه به تجربیاتی که طی این مدت به دست آوردم خیلی دوست داشتم که نقش نهال (با بازی ساره بیات) را بازی می‌کردم که البته شاید هنوز هم خواسته بزرگی باشد. در این کار خوشبختانه گروه خیلی حرفه‌ای فعالیت می‌کردند و نقش مقابلم آقای رادان هم بازیگر بسیار خوب و همراهی بودند.

استفاده درست از فضای مجازی

در فضای مجازی حضور دارم و معتقدم باید به قدر ضرورت از آن استفاده کرد. فعالیت خودم هم در صفحات مجازی محدود و به اندازه است و همیشه سعی کردم استفاده درست و بجایی از آن داشته باشم. خوشبختانه خیلی فیدبک منفی در این فضاها نمی‌گیرم، اما به هر حال آدم‌های بیمار همه جا هستند که درمانش کار روانپزشک است، نه من.

بازی در نقش‌های چالش برانگیز

برای من کار در مدیوم‌های مختلف فرقی ندارد و از آنجا که در دو مدیوم سینما و تلویزیون فعال هستم در هر دو، نقش و عوامل گروه هستند که حرف اول را می‌زنند. من دوست دارم نقش‌های متفاوت و چالش برانگیز بازی کنم و خودم را در هر جایی که هستم محک بزنم. از آنجا که تجربه بازی در تئاتر را تا به حال نداشته‌ام، دوست دارم در آنجا هم خودم را به چالش بکشم.

نقش همسر رادان

در فیلم زرد، نقش همسر سابق بهرام رادان را بازی می‌کنم که فروشنده لوازم آرایشی و بهداشتی است. من برای بازی در نقش‌هایی که شغل‌های مختلفی دارند، چنانچه راجع به آن شغل خاص اطلاعاتی نداشته باشم در مورد آن تحقیق می‌کنم، اما به هر حال همه ما در مسیر زندگی با آدم‌هایی با فرهنگ‌ها و شغل‌های مختلف برخورد می‌کنیم که نسبت به آنها شناختی نسبی پیدا می‌کنیم. من به عنوان بازیگر سعی می‌کنم در برخورد با آدم‌ها بیشتر دقیق باشم تا بتوانم جزئیاتی را پیدا کنم که شاید مورد استفاده ام قرار بگیرد. فکر می‌کنم که تمام بازیگرها این حالت را داشته باشند. یعنی بخشی از حافظه شان مختص ضبط ریزه‌کاری آدم‌هاست.