تربیت پرندگان شکاری

به گزارش بولتن نیوز، تربیت پرندگان شکاری با دادن غذا به پرنده به عنوان جایزه صورت می پذیرد . برخلاف بسیاری از موجودات دیگر که ما با آنها سر و کار داریم . پرندگان شکاری حیوانات غیر اجتماعی به شمار می روند و هیچ تمایلی به تبعیت از قوانین محدود کننده را ندارند. آنها هیچ علاقه ای به صاحب خود نداشته و تمایلی به راضی نگه داشتن او ندارند. آنها فقط به این دلیل مجاورت انسان ها می مانند که انسان ها به آسان ترین و بهترین روش غذا را برای آنها فراهم می آورند و طبعا در چنین شرایطی رابطه بین انسان و پرنده شکاری موجب راحتی پرنده است.

پرنده جوانی که به دام می افتد در اصطلاح پسیجر نامیده می شود و به این مفهوم است که پرنده کمتر از یک سال دارد. پرندگان یکساله عموما با استفاده از یک تله حلقه ای تک رشته ای به دام می افتند . برای این منظور از گوشت به عنوان طعمه استفاده می شود. اگر پرنده ای که به دام می افتد بالغ باشد در اصطلاح هج گارد نامیده می شود .این پرندگان عموما در امر شکار به کار رفته نمی شوند . دو دلیل برای این کار وجود دارند اول این کهع پرنده ای که در طبیعت بزرگ شده باشد هنگامی که برای پرواز آزاد و شکار رها می شود دیگر به سمت صاحب خود باز نمی گردد .دوم این که دور کردن یک پرنده از محیط در امر زاد و ولد طبیعی آن پرنده ایجاد اخلال می کند و موجب کاهش تعداد آن در طبیعت می شود.

جوجه های کوچک کرک دار که از لانه برداشته می شوند در اصطلاح ایاز نامیده می شوند .این اصطلاح هم در مورد پرندگانی که از طبیعت گرفته می شوند و هم در مورد پرندگانی که در اسارت به دنیا می آیند به کار رده می شود . این جوجه ها برای نگهداری و تربیت بسیار با ارزش هستند . زیرا همانند پرندگان یک ساله یا بزرگتر از انسان نمی ترسند لذا پس از بزرگ شدن نیز تمایل به فرار ندارند .اما این امر دلیل بر آن نیست که همه آنها به خوبی آموزش می بینند. برخی از آنها هرگز به صاحب خود احترام نمی گذارند. این حالت موجب می شود که نسبت به غذا بسیار حریص شوند و برای به دست آوردن غذا مرتبا جیغ و داد کنند که این شرایط در نهایت منجر به لجباز شدن آنها می شود و ممکن است که صاحب خود را چنگ بزنند . برای جلوگیری از این رفتار رژیم غذایی جوجه را باید به شدت کنترل کرد.

تربیت شاهین

اصول کلی تربیت شاهین تقریبا شبیه به قرقی بوده و تنها تفاوتی که وجود دارد در نحوه آشنا کردن و عادت دادن پرنده با طعمه است .در مورد شاهین ها استفاده از طعمه اهمیت بیشتری دارد .مرحله مهم در تربیت شاهین نگه داشتن طعمه کمی بالا تر از پرنده و چرخاندن آن با دست است. در این حالت پرنده به دنبال طعمه خواهد آمد . هنگامی که پرنده به طعمه نزدیک می شود باید طعمه را از آن دور کرد و در یک مسیر دایره ای شروع به حرکت نمود .کم کم این شگرد به صورت یک بازی بین پرنده و صاحب پرنده خواهد شد و در نهایت این عمل موجب افزایش مهارت پرنده و صاحب آن می گردد . فرد باید طعمه را هنگامی که پرنده در نزدیکترین حالت برای گرفتن آن است به طور ناگهانی کشیده و دور کند پرنده نیز کم کم می آموزد که هر چه سریع تر به دنبال طعمه برود. حتی پرنده می آموزد که رفتار صاحب خود را حدس بزند. هنگامی که پرنده طعمه را گرفت باید تکه ای گوشت به او جایزه داد .این کار باید با بستن تکه ای گوشت به طعمه انجام داد . در پایان به عنوان جایزه می بایست یک غذای کامل به پرنده داده شود.

منبع: جوجه کشی اسکندری