ماه به روایت آه

گروه ادبیات، نشر و رسانه: چند سطر پایین بخشی از کتاب «ماه به روایت آه» است. کتابی به قلم ابوالفضل زرویی‌نصرآباد که زمانه و زندگانی حضرت ابوالفضل العباس- ماه بنی‌هاشم- را با زبانی گیرا و داستانی روایت می‌کند.

- عمه جان مگر خدا عمویم حسین و پدرم عباس را دوست نداشت؟
- نازنینم، خدا همه بندگان و آفرینندگانش را دوست دارد اما عاشق بعضی از آنهاست. خدا عاشق کشتگان کربلا بود، بویژه عمویت حسین و پدرت عباس.
- اگر خدا عاشق کسی باشد او کشته می‌شود؟
- آری نور چشمم. اما هر یک از عاشقان خدا به شکلی کشته می‌شوند، یکی با زخم شمیر و نیزه، یکی با زهر، یکی با آویختن و یکی با غم... .
هق‌هق گریه لحظاتی سخنش را قطع کرد و آنگاه با سرفه‌ای نرم، وانمود کرد گلویش گرفته بوده و ادامه داد: خدا در بخشی از حدیث قدسی می‌گوید: «کسی که مرا بشناسد، عاشقم می‌شود و آنکه عاشقم شود من عاشق او می‌شوم و کسی که عاشقش شوم، می‌کشم و هرکس را می‌کشم، خود خون بهای اویم». وقتی خدا عاشق کسی باشد، او را پیش خود می‌برد تا به او نزدیک باشد.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از روزنامه وطن امروز، عمده دانش تاریخی ما از بزرگان تشیع صرفا به مقاتل و احادیث معروف محدود می‌شود در حالی که آگاهی تاریخی و شناخت شخصیت‌ها با بررسی زندگی معمولی و اجتماعی آنها صورت می‌پذیرد و حضرت ابوالفضل العباس از آن دسته شخصیت‌‌‌هایی است که کمتر اطلاعاتی از زندگی شخصی‌‌‌‌اش تا به حال بیان شده است. «ماه به روایت آه» عباس(ع) را از زبان دیگران توصیف می‌کند.

راویانی که برخی خود شخصیت‌‌های تاریخی نام‌آشنایی هستند. کسانی در خاندان بنی‌هاشم که از زندگی شخصی عباس می‌گویند و کسانی خارج از خویشاوندان که از مردانگی و جوانمردی‌‌‌‌اش دم می‌زنند. گاه راویانی در دل سپاه دشمن عباس خاطرات خود را از عباس واگویه می‌کنند.

هرچند این روایات خط سیر تاریخی واحدی ندارد اما هر کدام به بخشی از زندگی حضرت عباس(ع) از تولد تا شهادت پرداخته است که جمع همه این روایات سبب ارائه الگوی جامعی از سبک زندگی حضرت عباس(ع) می‌شود. این کتاب فرصت خوبی را مهیا می‌کند تا درک تازه و متفاوتی از زندگی بزرگان دین بویژه حضرت عباس به دست بیاوریم؛ الگویی مبتنی بر اطلاعات تاریخی کمتر شنیده شده و فراتر از آنچه در روضه‌ها شنیده‌‌‌‌‌‌ایم. ابوالفضل زرویی‌نصرآباد که از اساتید حوزه طنز محسوب می‌شود با قلم روان و بهره‌‌‌گیری از جاذبه‌‌های داستانی وقایع تاریخی توانسته است مخاطب را با خود همراه کند هرچند پذیرش متن جدی مذهبی از استاد طنزپرداز شاید در ابتدا برای مخاطب سخت باشد اما قلم دلنشین نویسنده باعث می‌شود مخاطب کتاب را بپذیرد.

نویسنده پیش از نگارش کتاب به مطالعه بیش از 60 اثر تاریخی پرداخته است استفاده از این تعداد منبع تاریخی در متن مشهود است و همچنین نویسنده با بهره‌‌‌گیری از سبک خاص و روان قلم خود توانسته است حقایق تاریخی بسیاری را به زبان ساده در لابه‌لای داستان بیان کند؛ به‌طور مثال به‌سادگی به تبیین چگونگی شکل‌‌‌گیری امویان پرداخته است. همچنین دوری گزیدن نویسنده از اغراق در بیان وقایع تاریخی و واقعیات با نگاه داستانی باعث می‌شود اعتماد مخاطب به متن در همان چند روایت اول جلب شود. نکته ویژه‌ای که در این کتاب به چشم می‌خورد استفاده از تاریخ‌‌های شمسی در کنار تاریخ‌‌های قمری رویداد‌هاست که این امر همراهی مخاطب را به دنبال دارد.

پایان کتاب با اتصال یکی از روایات به زندگی حضرت مهدی(عج) توانسته است در جریان بودن تاریخ و حکیمانه بودن جهان را نشان دهد. می‌توان گفت کتاب به همان خوبی که آغاز می‌شود به پایان می‌رسد و پس از پایان مخاطب را رها نمی‌کند بلکه او را به تفکر در ادامه تاریخ و آینده وادار می‌کند که این مساله سبب می‌شود هرچند «ماه به روایت آه» کتابی تاریخی محسوب می‌شود اما در تاریخ و گذشته متوقف نشود و تاثیرگذاری خود را در ذهن مخاطب حفظ کند. «ماه به روایت آه» می‌تواند جلوه‌ای ناب از زندگی علمدار کربلا را به مخاطب نشان دهد و تعقل و آگاهی را در کنار احساس و عاطفه
تعریف کند.