نماینده ای شایسته و حافظ منافع ایران انتخاب کنید

گروه فرهنگ و هنر: در یادداشت پیش رو که سید محسن عبداللهی پیرامون انتخاب فیلم منتخب اسکار نگاشته، نگارنده معتقد است: فیلم معرفی شده می بایست حافظ منافع اجتماعی و سیاسی و ارزشی و هنری ایران باشد و در عین حال که محتوای مناسبی را ارائه می کند، حتما در مباحث فنی نیز پرقدرت باشد و معرف خوبی نسبت به سینمای ایران باشد.

به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت به شرح زیر است:

دوباره به اواخر ماه شهریور نزدیک می شویم و موعد تصمیم بزرگی برای سینمای ایران فرا می رسد. هیأت انتخابی که متشکل از افراد با سابقه و غالبا توانمند سینمای ایران است، از میان آثار اکران شده یک سال گذشته، می بایست فیلمی را انتخاب و برای بخش بهترین فیلم غیر انگلیسی زبان روانه آکادمی سینمایی اسکار نمایند. امسال نیز شرایط به همین شکل است و هیأت انتخابی که از افراد با سابقه ای تشکیل شده است، این وظیفه خطیر را بر عهده دارند. وظیفه ای سخت که یک انتخاب اشتباه می تواند به اعتبار آن افراد لطمه بزند.

از قضا امسال کمی دست هیأت انتخاب بسته تر از گذشته است. اگر در بعضی سال ها چندین اثر پر قدرت حاضر بودند، امسال دو سه کار قوی وجود دارد و بقیه موارد متوسط می باشند. لیستی که این هیأت به آن رسیده نیز تأیید کننده همین نکته است. لیستی که در صدر آن نام فیلم «ماجرای نیمروز» محمد حسین مهدویان به چشم می خورد. فیلمی که در جشنواره فجر و سایر جشنواره های داخلی خوش درخشید و نظر مثبت مردم و منتقدان را نسبت به خود جلب کرد. فیلم بعدی «رگ خواب» ساخته درخشان حمید نعمت الله است که توانست با هنرنمایی وی درخشان ظاهر شود و به عنوان یکی از نامزدهای معرفی به آکادمی اسکار به عنوان یکی از شانس های اصلی حضور در آن رقابت شناخته شود.

سایر آثار موجود در لیست نیز همگی جزو آثار شاخص سال گذشته بودند که بسیار قابل احترام هستند. فیلم های «ویلایی ها» اثر منیر قیدی، «برادرم خسرو» از احسان بیگلری، «بیست و یک روز بعد» فیلم درخشان محمدرضا خردمندان، «نفس» ساخته نرگس آبیار، «خانه ای در خیابان چهل و یکم» متعلق به حمیدرضا قربانی، «مالاریا» به کارگردانی پرویز شهبازی، «لاک قرمز» سید جمال سید حاتمی و «وارونگی» اثر بهنام بهزادی همگی کاندید معرفی به اسکار می باشند.

در این میان باید چند فاکتور را برای انتخاب اثر نهایی مد نظر قرار داد. اول مباحث فنی فیلم که ببینیم آیا اثر معرفی شده چیز شاخصی دارد که به پای سینمای ایران گذاشته شود و چشم گیر باشد یا خیر. نمی توان تحت تأثیر مسائل سیاسی فیلمی را به آکادمی معرفی کرد که می دانیم اگر محتوای خوبی دارد اما در بعضی موارد فنی یا فیلم نامه به شدت دچار مشکل است. نکته دوم محتوای فیلم می باشد. سال گذشته «فروشنده» اثر اصغر فرهادی معرفی شد که بنا به مسائل سیاسی برنده جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی زبان شد. اما همین فیلم تصویری به غایت سیاه و ننگین از ایران نشان می دهد. قرار نیست هر سال فیلم هایی با سیاه نمایی به جشنواره های مهم بین المللی ارسال شوند در صورتی که فیلم های با کیفیت اما با محتوای مناسب حضور دارند.

نکته سوم این است که باید توجه داشت این فیلم ها نماینده جمهوری اسلامی ایران هستند و همانگونه که فیلم ساز آمریکایی تمام تخصصش را برای خدمت به ارزش های ایالات متحده و ساخت تصویری رویایی و همگام با سیاست های کلان کشورش به کار می گیرد، در ایران نیز باید به این امر توجه شود.

اگر در جشنواره کن یا در جشن اسکار سیاست های خاصی برای پذیرش آثار خارجی و جایزه دادن به آن ها وجود دارد، از طرف ما و فیلم سازان و مسئولان سینمای ایران می بایست این هوشیاری وجود داشته باشد که در زمین آن ها بازی نکنیم. به تازگی یکی از مسئولان سازمان سینمایی در اظهار نظری عجیب گفته است که فیلم های ارسالی به جشنواره ها، می بایست بر اساس سیاست های آن جشنواره باشند. این حرف یعنی اگر سیاه ترین تصویر و نادرست ترین مباحث علیه ایران در یک فیلم مطرح شود، اگر همسو با یک جشنواره خارجی باشد، آن فیلم باید بدون هیچ ملاحظه ای ارسال شود.

هنگامی که مدیر یک امر چنین اظهار نظری می کند، از بعضی فیلم سازان که اساسا غرب زده و‌ جشنواره ای ساز هستند چه انتظاری می رود. فیلم معرفی شده می بایست حافظ منافع اجتماعی و سیاسی و ارزشی و هنری ایران باشد و در عین حال که محتوای مناسبی را ارائه می کند، حتما در مباحث فنی نیز پرقدرت باشد و معرف خوبی نسبت به سینمای ایران باشد. از همین منظر است که در لیست ده فیلم نهایی هیأت انتخاب،به نظر می رسد «ماجرای نیمروز» و «رگ خواب» گزینه های مناسب تری نسبت به بقیه آثار باشند و با فاصله از سایر فیلم ها رقابتی نزدیک برای انتخاب با یک دیگر خواهند داشت.