تفاوت بایرن مونیخ آنچلوتی با بایرن مونیخ گواردیولا

به گزارش بولتن نیوز، با وجود پیروزی 3 بر صفر سه‌شنبه شب بایرن مونیخ برابر اندرلخت بلژیک در هفته اول از مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا، همچنان انتقادات فراوانی به سبک بازی مدافع عنوان قهرمانی بوندس‌لیگا وارد است و کارلو آنچلوتی در کانون این انتقادات قرار دارد.

آنچلوتی تابستان گذشته بود که هدایت بایرن مونیخ را بر عهده گرفت و جانشین پپ گواردیولا شد. با وجود اینکه پپ در طول سه فصل سرمربیگری باواریایی‌ها نتوانست این تیم را به فینال رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا برساند و برخی این را یک شکست برای این سرمربی اسپانیایی می‌دانند، اما او تیمی فوق‌العاده باکیفیت به لحاظ تاکتیکی از خود بر جای گذاشت.

بایرن مونیخ زیر نظر آنچلوتی مشکلات عمده‌ای در استفاده از پتانسیل هجومی خود داشته است، ساختار بازی‌اش فاقد سورپرایزهای لازم است و مهاجمان این تیم آن‌طور که باید تأثیرگذار نیستند. در کنار اینها بایرن کنونی اغلب با تیم‌هایی که دفاعی بازی می‌کنند به مشکل می‌خورد و این را در بازی مقابل هوفنهایم پرشور می‌شد دید، حریفی که تنها 28 درصد مالکیت توپ و میدان را در اختیار داشت، اما در نهایت 2 بر صفر بر باواریایی‌ها غلبه کرد.

زمانی که گواردیولا هدایت بایرن را بر عهده داشت هنگامی که توپ دست بازیکنان تیمش بود، بازیسازی از خط دفاعی آغاز می‌شد، درست به مانند بایرن آنچلوتی، اما بایرن پپ سعی می‌کرد با به گردش در آوردن توپ در سراسر زمین و جابه‌جا شدن مداوم بازیکنان کناری، حریف را از لاک دفاعی بیرون بیاورد.

در بیشتر موارد بایرن مونیخ تحت هدایت کارلو آنچلوتی از جناحین حملات خود را به روی دروازه‌ رقبا ترتیب می‌دهد. در سیستم بازی 3-3-4 این تیم اما حفره بزرگی در قلب خط میانی‌اش دیده می‌شود و از آنجایی که قدرت این تیم برای نفوذ از قلب دفاعی حریف تحلیل رفته است، آنها به ناچار برای نفوذ مجبور به تغییر مسیر بازی به گوشه‌های زمین می‌شوند.

این سبک بازی بایرن مونیخ این پیام را به سرمربیان تیم‌های حریف از جمله یولیان ناگلسمان (سرمربی 30 ساله هوفنهایم) می‌دهد که گوشه‌های زمین را برای نفوذ بایرن خالی کن، اما قلب یک‌سوم دفاعی خود را از وجود بازیکن پر. همین ترفند برای هوفنهایم جواب داد و آنها موفق به شکست بایرن شدند. بایرن در بازی با هوفنهایم 43 بار توپ را از جناحین به محوطه 18 قدم حریف ارسال کرد که تنها 9 ارسال به طور سالم به مقصد رسید و مابقی از دست رفت.

تمرکز بیش از حد به بازی در جناحین البته چیزی نبوده است که آنچلوتی ابداع کرده باشد و بایرن سال‌ها به لطف بازی‌های درخشان آرین روبن و فرانک ریبری در جناحین که بازیکنان مقابل خود را با حرکات‌شان مات و مبهوت می‌کردند، به موفقیت‌هایی رسیده است. زیر نظر پپ اما بایرن انعطاف‌پذیرتر بود و مدافعان کناری تیم تا میانه‌های میدان هم پیشروی می‌کردند و در حرکت روبه‌جلوی تیم هم دخیل بودند.

در حالی که تیم تحت هدایت گواردیولا بازی پیچیده‌ای را از خود ارائه می‌داد، اما دستورات تاکتیکی تیم کاملاً واضح و روشن بود. در کنار اینها بایرنی‌ها به هم فشرده‌تر بازی می‌کردند و این کمک می‌کرد که وقتی توپ را از دست می‌دهند، برای بازپس‌گیری توپ به حریف فشار زیادی بیاورند.

در حال حاضر اما فاصله زیادی بین بازیکنان بایرن در زمین دیده می‌شود و فضای خالی زیادی بین آنها وجود دارد که این باعث کاهش قدرت مونیخی‌ها می‌شود و بایرن نمی‌تواند در تقابل با تیم‌هایی همچون هوفنهایم که از تاکتیک‌های هوشمندانه بهره می‌برند، به توانایی‌های فردی بازیکنانش متکی باشد.

بایرن مونیخ کنونی از ضعف تاکتیکی رنج می‌برد و این تیم برای بازگشت به روزهای اوج خود باید از اشتباهات یک سال اخیرش درس بگیرد.