آشفتگی درهنر- صنعت ترانه

به گزارش بولتن نیوز، جلسه عصر ترانه روزدوشنبه با حضور تعدادی از اهالی شعر و موسیقی خراسان و تهران با موضوع «آسیب شناسی بازار ترانه امروز و بررسی ترانه در مشهد» در محل نگارخانه رادین برگزار شد.

 

در ابتدای جلسه مجتبی حبیبی، مجری و ترانه سرا ی مشهدی به بررسی دلایل ضعف شعر و ترانه در برخی آلبوم های تولیدی پرداخت و گفت :برای تبدیل یک اثر نوشتاری به یک اثر شنیداری، ترانه سرا باید در همان ابتدا  به چند نکته توجه داشته باشد. نکاتی از قبیل شاعرانگی اثر، موسیقی پذیر بودن وهمچنین  نزدیک بودن اثر تولیدی به سلیقه عامه جامعه (در عین حفظ شعریت ).

 

ترانه همواره در مرز باریکی حرکت می کند و ترانه سرا باید توجه داشته باشد طوری بنویسد که نه شعر دچار ابتذال شود و نه از سمت اهالی موسیقی متهم به موسیقی پذیر نبودن اثر شود. از طرفی برای موفقیت یک ترانه و شنیده شدن آن باید به این نکته توجه داشت که تعاملات اهالی موسیقی با شاعران و قوت بخشیدن به آن، یکی از اصول مهم در زمینه تولید آثار است که باید به این نکته نیزتوجه ویژه ای داشته باشیم. بهترین نوع تولید موسیقی زمانی اتفاق می افتد که سه عنصر موسیقی و شعر و خواننده به اثر تولیدی خود، به عنوان یک اثر متعالی که می‌تواند کمک های زیادی به موسیقی ایران داشته باشد نگاه کنند و فروش آلبوم تنها دغدغه آن ها نباشد. تلاش جلسه عصر ترانه چیزی جز کمک به پیشرفت موسیقی و ترانه استان نبوده و نیست  و امیدواریم در آینده ای نزدیک شاهد اتفاقات خوشایندی در این حوزه باشیم.

 

 

امید روزبه نیز که مهمان ترانه سرایان مشهدی بود به خراسان گفت: درباره هنر- صنعت ترانه باید گفت متاسفانه امروز آشفتگی زیادی در این هنر- صنعت وجود دارد و تولید آثاردر سطح پایینی اتفاق می افتد که این موضوع موجب بدبینی بعضی افراد شده است. اگر بخواهیم به این نوع فعالیت به چشم یک صنعت نگاه کنیم پس باید نگاه حرفه ای تری داشته باشیم و محصولی تولید نکنیم که سود مالی فراوانی دارد ولی بویی ازکیفیت نبرده است .

 

متاسفانه امروز بعضی از نگاه ها به ترانه، حرفه ای نیست. این که چند نفر به دلیل روابطی که با همدیگر دارند کنار هم بنشینند و اثری را فارغ از حرفه ای بودن آن تولید کنند موضوع جالبی نیست و در این صورت است که عده ای که از این گروه ها بیرون‌اند هر چه هم قوی کار کنند دیده نمی شوند و این موضوع سرخوردگی هایی را برای این استعداد ها که قابلیت ایجاد تحول در ترانه امروز را دارند ایجاد می کند .بحث کلی دوم که باید به آن توجه شود شناخت فضای موسیقی است که بخشی به عهده مخاطب و بخشی هم به عهده ترانه سرا، آهنگ ساز و خواننده است. من به عنوان شاعر و ترانه سرا معتقدم باید از خودمان شروع کنیم و اثر خوب بنویسیم.

 

ترانه سرا، آهنگ ساز و خواننده  بایددر تولید هر اثر نهایت تلاششان را به کار ببندند و همیشه سلیقه  و هوش مخاطب را در عالی ترین درجه ممکن قرار دهند. 

 

 

حمید صانع، آهنگ ساز جوان مشهدی که در این جلسه حضور داشت هم گفت: شعر و ملودی و آهنگ یک بسته کلی هستند که در کنار هم معنا پیدا می کنند. ما به عنوان آهنگ ساز ترانه را به ملودی تبدیل می کنیم و مردم بیشتر ترانه و کلمات موجود در اثر را می شنوند و ما آثاری را داریم که در سال های دور تولید شده و مردم هنوز شعر  مربوط به آن اثر را زمزمه می کنند .یکی از دلایل این که با وجود ظرفیت های زیادی که وجود دارد در مشهد آثار زیادی  به نسبت تهران در زمینه موسیقی تولید نمی شود موضوعات مالی تولید اثراست. 

 

ما در شهری مثل تهران خوانندگانی را داریم  که برای تولید یک اثر تا شصت میلیون تومان هزینه می کنند ولی در مشهد در بعضی از موارد خواننده با وجود استعداد فراوانی که دارد حتی قادر به پرداخت هزینه های اولیه اثر نیست از طرفی یک خواننده با یک تک آهنگ نمی تواند رشد کند و باید تعداد زیادی اثر تولید شود. درباره موسیقی اثر چند مولفه وجود دارد ،صدا، تنظیم و موسیقی . برای صنعتی کردن ترانه باید به همه این موارد توجه داشت .

 

در مشهد در بعضی از موارد این اتفاق افتاده است وخواننده های این شهر در صداوسیمای ملی آثار فاخری را تولید کرده اند. بنده به عنوان فردی که در زمینه موسیقی فعالیت می کند پیشنهاد می کنم برای قوت بخشیدن به آثار تولیدی  در شهر مشهد، هر ماه، ترانه سرایان و آهنگ سازهای مشهدی در قالب جلساتی حرفه ای درکنارهمدیگر جمع شوند و با هم‌فکری به پیشبرد هدف مشترکشان اقدام کنند.بر کسی پوشیده نیست که خاک خراسان از گذشته تا امروز شاعر پرور بوده است و ما باید از این موضوع در عرصه ترانه هم بهره ببریم.

 

 

حسن سرداری شاعرو ترانه سرای دیگری بود که به مشکلات موجود در بازار ترانه امروزاشاره کرد و گفت : یکی از مشکلاتی که امروز در بازار موسیقی وجود دارد دوری سه قطب اصلی یک اثر تولید شده در زمینه موسیقی است.  امروز ترانه سرا ،آهنگ ساز و خواننده های حرفه ای از هم فاصله گرفته اند و از طرفی شناخت کم ترانه سرا از موسیقی و شناخت کم آهنگ ساز به این ضعف دامن زده است. ما امروز برای تولید یک اثر هنری باید به ماندگاری آن نیز توجه کافی داشته باشیم و به اعتقاد من این موضوع یک اصل فراموش شده در بین بسیاری از ترانه سرایان و آهنگ سازهای ماست. ما اگر می خواهیم  ترانه را وارد بازار کنیم و آن را به عنوان یک صنعت ببینیم باید اثری تولید کنیم که دوام بیشتری در مواجهه با گذر زمان و تفکر نسل های مختلف داشته باشد. این که اثری تولید و در یک زمان کوتاه استقبال شود و بعد از این مدت به صورت کامل از یاد برود شایسته نیست.

 

 

حسین رحمانی، شاعر جوان مشهدی درادامه این جلسه با اشاره به ضعف ترانه در آلبوم های موسیقی موجود در بازار افزود :امروز متاسفانه ما شاهد این هستیم که ترانه هایی ساخته و اجرا می‌شود که از نظر رعایت اصول شعری با مشکلات زیادی روبه رو است و بعضی از آهنگ سازها با این استدلال که مخاطب اثر و عامه مردم ، امروز به دلیل مشغله های زیاد چندان حوصله شنیدن ترانه های ساختارمند ادبی را ندارند و امروز باید آثاری با سطح سلیقه مردم تولید کرد، ترانه های استخوان دار زیادی را کنار می گذارند و در عوض به سراغ  ترانه های پیش پا افتاده ای می روند که نمی توان اسم آن ها را ترانه گذاشت و تنها می‌توان لقب چند کلمه ضعیف موزون را که در کنار هم قرار گرفته اند به این آثار داد.

 

سوال این جاست که سطح سلیقه مردم در ترانه را چه کسانی بالا یا پایین می برند؟ آیا کسی به جز ترانه سرا و آهنگ ساز را می توان مقصر دانست ؟ مطمئنا این ایراد به سلیقه موسیقایی عامه مردم وارد نیست کما این که امروز ما شاهد این موضوع هستیم که آثاری از بزرگان ادب فارسی که قرن ها پیش در این سرزمین زندگی می کرده اند اجرا می شود و مخاطبان زیادی در سطح جامعه و کوچه و بازار پیدا کرده است به عنوان مثال محسن چاووشی با اشعار فاخر آثاری را تولید کرده است. مانند آلبوم «من خود آن سیزدهم».