وزارت آموزش‌وپرورش مسئولیت پرورش نسل جوان را دریابد/ فضای اجتماع ایران برای جوانان انرژی‌بخش نیست

گروه اجتماعی: آمارهای ارائه‌شده از سوی یک استاد دانشگاه علامه طباطبایی در حالی حکایت از آن دارد که 14 درصد نوجوانان مواد مخدر و دخانیات مصرف می‌کنند که پیش‌تر مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی نیز در گزارشی نسبت به آنچه در میان جوانان می‌گذرد، هشدار داده بود.

به گزارش بولتن نیوز، هرچند گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در سال 1388 منتشر شد و غوغایی در رسانه‌ها بر پا کرد اما نتوانست منشأ تغییراتی جدی در عرصه برخورد با جوانان و نوجوانان و ایجاد فضایی مساعد زندگی برای آنان شود چراکه اگر تصمیماتی در این عرصه اتخاذ می‌شد امروز جامعه ایران شاهد افزایش سالانه 15 تا 20 درصدی آسیب‌های اجتماعی نبود.

 در گزارشی که هشت سال قبل از سوی مرکز پژوهش‌های مجلس انتشار یافت، بر این نکته تأکید شده بود که 74 درصد دانش آموزان در ایران دارای رابطه با جنس مخالف بوده‌اند. حالا اشاره به این نکته که 14 درصد نوجوانان مواد مخدر و دخانیات مصرف می‌کنند، خود نشان از آن دارد که در معرض روابط نامتعارف با جنس مخالف نیز هستند. نشانه‌های بحران از مدت‌ها پیش آشکار شده است. هرچند مسئولان آموزش‌وپرورش تلاش می‌کنند واقعیات مطرح‌شده در این زمینه را نشوند و با انکار و فرافکنی در این حوزه، صورت‌مسئله را پاک کنند اما بررسی‌ها نشان می‌دهد مدارس نتوانسته‌اند از پس مسئولیت خود در حوزه پرورش برآیند.

 جوانان ناامید

 آیا مدارس ایران توفیقی برای ایجاد امیدواری میان جوانان داشته‌اند؟ جوانان ایران تا چه حد به حضور در مدرسه علاقه‌مندی نشان می‌دهند؟ تابستان‌ها، چه برنامه‌های آموزشی و پرورشی برای نوجوانان تدارک می‌بینند؟ پاسخ به تمامی این سؤالات مؤید بحران جدی جامعه ایران است. از سوی دیگر ضعیف بودن قدرت اقتصادی اغلب خانوارهای ایرانی سبب شده است امکان تفریح سالم و تخلیه انرژی در میان بسیاری از نوجوانان وجود نداشته باشد. گرانی تفریح در عین سهم اندک این هزینه در سبد هزینه‌های خانوار ایرانی خود نشان می‌دهد بحران اقتصادی موجود کیفیت زندگی را در میان خانوارها نشانه رفته است.

 جوانانی که با مدارس خموده و نه انرژی ساز روبرو می‌شوند و نمی‌توانند هزینه‌های لازم را تفریح سالم بپردازند، برای تخلیه انرژی خود دو راه دارند، مواد مخدر و ارتباط نامتعارف جنسی و متأسفانه گروه‌های دوستی که بر پایه این رفتارهای ناباب شکل می‌گیرند نیز قدرت بالایی را در جذب جوانانی دارند که به‌جای امید، سرشار از ناامیدی و افسردگی هستند.

 به نظر می‌رسد تداوم این روند در هشت سال آینده بحران‌های جامعه ایران را جدی‌تر از قبل کند. همان‌گونه که در هشت سال گذشته آموزش پرورش با اغماض از کنار همه این بحران‌های گذشت، ممکن است این رویه را تداوم دهد. نتیجه چیزی نیست جز رشد تصاعدی بحران موجود.

 تفریح با طعم قلیان

برای دریافت آنچه در اجتماع جریان دارد ضرورتی به مطالعات و آمار و ارقام و مستندات نیست. کافی است مسئولان عصرها در پارک‌های تهران و شهرهای بزرگ تردد کنند و انبوه جوانانی را ببینند که به‌جای پیاده‌روی و استفاده از امکانات ورزشی در پارک‌ها، گوشه‌ای نشسته و قلیان می‌کشند.

 قلیان به جزء جدایی‌ناپذیر تفریحات جوانان تبدیل شده و انگار این قلیان است که بهانه جمع شدن افراد دورهم است.

 جامعه ایران بیش از هر زمان دیگری نیاز به بهسازی و نوسازی دارد. لازم است جوانان این مرزوبوم از فضایی که در آن نفس می‌کشند، انرژی بگیرند. این خمودگی و دل‌مردگی روح ایران آینده را نشانه می‌رود.