همسر اینترنتی در زیر سایه بزک‌های دروغین و رنگارنگ

گروه اجتماعی: با ورود و گسترش هرچه بیشتر فناوری‌های نوین زندگی مردم دنیا به‌گونه‌ای دستخوش تغییر و تحول شده که بخش بسیاری از وجوه زندگی فردی و اجتماعی آنان را تحت تأثیر قرار داده است.

به گزارش بولتن نیوز، گرچه با ورود فناوری‌های جدید در زندگی مردم ضریب آرامش و آسایش و رفاه و امنیت در برخی موارد ارتقا یافته اما برخی ساده‌انگاری‌ها و عدم آموزش لازم در به‌کارگیری آن‌ها انسان را دچار مشکلات زیادی می‌کند.

نمونه‌ی بسیار مهم اخیر، ازدواج از طریق اینترنت است. قدیمی‌ترها اگر یادشان باشد فرآیند این اقدام دقیقاً مانند استفاده از تلفن در مراسم‌های خطبه‌خوانی عقد در داخل و خارج کشور بود که سرنوشت برخی از آن‌ها واقعاً به بدفرجامی منتهی می‌شد.

سؤال مهم در اینجا این است که دختر و پسری که تاکنون یکدیگر را از نزدیک ندیده و صرفاً از طریق اینترنت با همدیگر ارتباط گرفته‌اند چطور نسبت به هم آن شناخت کافی و لازم را پیداکرده‌اند تا بتوانند بر اساس آن تا آخر عمر با همدیگر زیر یک سقف زندگی کنند؟

فناوری‌های نوین گرچه همراه خود برای بشریت آسایش و رفاه بیشتری می‌آورند اما قرار نیست همه‌ی سرنوشتمان را به آن گره بزنیم. باور کنیم رجوع و تمسک به سلوک و رفتار نسل‌های قبل و گذشتگانمان توانایی راهگشایی برای ما در این عالم مدرنیسم را از بزک‌های دروغین و رنگارنگ دارد.

دکتر امان‌الله قرایی‌مقدم، دلایل محکمی برای رد همسریابی اینترنتی دارد؛ نخست اینکه بر این باور ‌است ازدواج‌های رقم خورده از همسریابی اینترنتی، تضعیف نهاد خانواده را به همراه داشته و نقش این نهاد را از آن می‌گیرد، به اقتدار پدر و مادر ضربه می‌زند و نظام سلسه‌مراتبی را از بین می‌برد که همه این موارد به‌شدت آسیب‌زا هستند و عواقب بدی برای فرد و جامعه به همراه خواهند آورد.

این استاد دانشگاه در ادامه معتقد است: بر پایه آمار، هم‌اکنون ۲۵ تا ۲۷ درصد ‌ازدواج‌ها به طلاق کشیده می‌شود، این در حالی است که بیشتر این پیوند‌ها ‌سنتی بوده و همه موازین و مراتب ازدواج در آن رعایت شده است، حال شما قضاوت کنید این آمار با ازدواج‌هایی که با سایت‌های همسریابی رقم می‌خورد، به کجا خواهد رسید؟

به گفته وی اعضای خانواده، دلسوز‌ترین و مهم‌ترین افرادی هستند که می‌توانند با ‌‌شناختی که از فرزندشان دارند، در انتخاب بهترین به وی کمک کنند. متأسفانه هم‌اکنون می‌بینیم، از هر ۴ ازدواج، یکی به طلاق می‌انجامد. با توجه به این نکته، چگونه می‌شود بدون هیچ شناختی و تنها با پیوندی که در فضای مجازی برقرارشده و چه‌بسا به چند دیدار هم رسیده، به نقاط مشترک دست‌یافت که ادعای بیشتر سایت‌های همسریابی پیدا کردن همین نقاط مشترک است؟!