خبرنگاری هم آزمونی الهی برایم بوده است...

گروه فرهنگی: در یادداشت پیش رو که به قلم زیبا اسماعیلی خبرنگار و همسر شهید رسانه به مناسبت 17 مردادماه روز خبرنگار نگشاته شده، نویسنده معتقد است: سالهاست خبرنگاری را تجربه می کنیم و دریغ و افسوس که پیمان حرفه ای مان به ضبط صوت، دوربین، کاغذ، خودکار ، سایت و اینترنت بی ریشه امضا می شود. ریشه مان از خاک بیرون زده و سرمان را دردها و رنج هایمان به بند کشیده و سوزانده است.

به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت به شرح زیر می باشد:

نمیدانم از اولین روزهای نشستن در تحریریه سخن بگویم ازسالهایی دور در نیمه دوم سالهای اول دهه هفتاد یا از داغ و درد خبر بودن و خبرنگار شدن۰۰۰

نمیدانم از آن سالهایی بگویم که شهید محمود صارمی خبر داد مزارشریف سقوط کرد و خودش بدست طالبان به آسمان صعود کرد یا...

از کدام بگویم؟!
سالهاست نیمه مرداد می آید و می رود و ما سالگرد شهادت مردی را جشن میگیریم و تبریک میگوییم
چه سعادتی!!
در سالمرگ آدمی تبریک و مبارک باد رد و بدل شود
و چه زیباست از مردم گفتن و برای مردم خواستن
و چه سخت ! وقتی زبانت را ندانند و مهر بر دهان بکوبند و روزت را تبریک بگویند
از مهربانی با خبرنگار بگویند و برایش اما و اگر بیاورند...
سالهاست به این شیوه خو کرده ایم و جام درد و داغ را هو کرده ایم
پیشه مان عشق ورزیدن برای وطن است و دل سوختن برای مردم
سالهاست درس عادت بر پرسشگریهای بی پاسخ فراگرفته ایم
سالهاست از داغ عزیزانمان بی آنکه بدانیم چرا و چگونه عبور کرده ایم
بی تفاوتی و بی رگ بودن در ذاتمان نیست

اگر سکوت می کنیم بغض راه گلویمان را می بندد
و اگر فریاد می کشیم
دستمان بند می شود
سالهاست عبور و مرور مردانی از جنس بی سیاستی را در سیاست پیشگی دیده ایم که جز اندک به اعتراضی توان نداشته ایم.

سالهاست تیغ تحریم و تحصین را برای بسیاری از دوستان و هم حرفه ای هایمان دیده ایم و دریغ از فریادمان..

سالهاست خبرنگاری را تجربه می کنیم و دریغ و افسوس که پیمان حرفه ای مان به ضبط صوت، دوربین، کاغذ، خودکار ، سایت و اینترنت بی ریشه امضا می شود.
ریشه مان از خاک بیرون زده و سرمان را دردها و رنج هایمان به بند کشیده و سوزانده است.

کجای عالم ایستاده ایم؟
آری ما که روزی خود خبر می شویم
و بی خبر، خیر و خیبر را فتح نکرده به دنیا وا می گذاریم و عبور می کنیم
شاید بر شانه های مردم شهر
و شاید بی عبور عابری پیاده ....

کجای عالم ایستاده ایم
از کجا بگویم و از کجا بنویسم

از مزار دهها شهید خبر
یا از بند شدن کلمات در گلویم
از کجا بنویسم
از تنگ نظریها
از دلواپسی ها
از فرجام کدام توافق بنویسم
که نه زبانم به لکنت بیفتد و نه دستم بند شود...
رییس عدالتخوانه وعده مهربانی داده
این وعده را در کدام سفره بگذاریم و تقسیم کنیم؟

در کجای این عالم ایستاده ایم

از کجا بنویسم و از کجا بگویم
که دخترک اشک پنهانی ام را درنیابد
که مادر خبرنگار گریسته است...
از کدام داغ ودرد و حرص و حصن و بند بگویم
من که بنده ی آزاد اویم
آزادگی می جویم....

روزت مبارک همکار خبرنگار

منبع: کانال تلگرام تا کابینه