حجاب و عفاف امن ترین پناهگاه برای جامعه

گروه دین و اندیشه: رحیم رضاخانی کارشناس مسائل مذهبی در یاددشت پیش رو که بمناسبت گرامیداشت سالروز حجاب وعفاف نگاشته معتقد است: حفظ عفاف و عصمت جامعه و طهارت دامان مرد و زن در این فرصت بسیار حساس جامعه انقلابی ایران یک ضرورت و یک فریضه بزرگ است) مقام معظم رهبری (مدظله العالی) می فرمایند: زن مظهر ظرافت و جمال آفرینش است اصلاح جامعه در گرو تقوای زن و محیط خانواده، کلاس درس اوست. 
 
 به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت به شرح زیر می باشد:

جاب و عفاف در قاموس بشری، واژه های آشنایی هستند که در گذر زمان از سنت به سوی مدرنیته، فراز و نشیب های زیادی را طی کرده است،در این میان مردان و زنان در مسیر تند باد حرکت به سوی مدرنیسم، در معرض برهنگی فرهنگی و فرهنگ برهنگی قرار گرفتند تا در توسعه سرمایه داری نقش خویش را ایفا کنند، اما با گذر زمان از هویت و شخصیت و ماهیت خود بیشتر دور شدند و در یک حرکت جدید با بازگشت دوباره به سوی منیت خویش و توجه به سرشت و طبیعت و احتیاجات حقیقی خود را در میان معنویت، هویت خویش را در عفاف و حجاب جستجو کردند.

حجاب واژه ای است عربی که در بستر اصلی خود کمتر به معنای پوشش زنان به کار رفته است. نتیجه تحقیق استاد مطهری در کتاب «مسئله حجاب» پیرامون معنایِ این واژه این است که کلمه‏ حجاب در دو معنا استعمال می شود؛ هم به معنی پوشیدن و هم به معنی پرده و البته اکثراً در همین معنای دوم به کار می رود. این کلمه از آن جهت مفهوم پوشش می‏دهد که‏ پرده، وسیله پوشش است. شاید بتوان گفت که به حسب اصل لغت هر پوششی‏ حجاب نیست، آن پوششی حجاب نامیده می‏شود که از طریق پشت پرده واقع‏ شدن صورت گیرد.

عفاف نیز واژه ای عربی است که از فرهنگ اسلامی وارد زبان فارسی شده است. عفاف را به خود نگهداری و باز داشتن نفس از محرمات و خواهش های شهوانی، ترجمه کرده اند، ابن منظور در لسان العرب می گوید: «عفّت، خود نگهداری از غیر حلال، کار های حرام و طمع های پست است، عفت پیشگی یعنی خود نگهداری.» راغب در مفردات می گوید: «عفّت حالت نفسانی است که مانع تسلّط شهوت بر انسان می گردد و انسان عفیف کسی است که با تمرین و تلاش مستمر و پیروزی بر شهوت، به این حالت دست یافته باشد.» در قاموس قرآن آمده است: «عفّت به معنای مناعت است و در شرح آن گفته اند: حالت نفسانی است که از غلبه شهوت باز دارد. پس باید عفیف به معنای خود نگهدار و با مناعت باشد» بنابراین مى تـوان نتـیجه گرفت که عفاف نوعى حجـاب درونى است که انسان را از گناه بـازمى دارد.

همچنین عفاف اصطلاحی اخلاقی است، عالمان اخلاق، عفاف را در شمار مهم‌ترین فضایل اخلاقی جای داده‌اند و فیلسوفان در حکمت عملی به آن پرداخته‌اند، ملاصدرا عفاف را چنین تعریف می‌کند: عفاف، منشی است که منشأ صدور کارهای معتدل می‌شود نه پرده دری می‌کند و نه گرفتار خمودی می‌شود، خواجه نصیرالدین طوسی نیز در تعریف آن می‌نویسد: عفاف آن است که نیروی شهوت مطیع عقل باشد تا تصرف او به اقتضای رأی او بود و اثر خیریت در او ظاهر شود و از تعبد هوای نفس و استخدام لذت فارغ ،علامه طباطبائی، عفاف را از اصول سه گانه فضیلت‌ها‌ی‌ اخلاقی می‌داند که صبر، حیا، ایثار، سخاوت و... بر شاخه آن می‌روید. او پس از آن که قوای شهوانی، غضبی و فکری را منشأ و خاستگاه تمامی اخلاق انسانی برمی‌شمرد.

حفظ چشم, گوش, قلب و تمامى اعضا و جوارح از هر گونه خطا و گناه عفاف است که حاصل این عفت و حجـاب درونى, پـوشش ظاهرى است. بـه تـعبـیرى لطیف تـر، حـجـاب میوه عفاف اسـت و عفاف ریشـه حـجـاب. بـرخى افراد ممکن است حجـاب ظاهرى داشتـه بـاشند, ولى عفاف و طهارت باطنى را در خویش ایجاد نکرده بـاشند. این گروه, از حجاب تنها پوسته اى و ظاهرى بى معنا دارند, و از سوى دیگر کسانى هستند که ادعاى عفاف کرده و با تعابیرى همچون، من قلب پاکى دارم, خدا با قلبها کار دارد, آدم باید چشمش پاک باشد و ... خود را سرگرم کرده و مصداق ((لیفجر امامه)) مى شوند، انسانهایى چنین باید در قاموس اندیشه خود نکته اى اساسى را بـنگارند و آن این است که درون پاک, بیرونى پاک مى پروراند و هرگز قلب پاک موجب بارور شدن میوه ناپاکى به نام بى حجابى و بدحجابى نخواهد شد.  

البته همان گونه که حجاب و پوشش ظاهری، لزوماً به معنای برخورداری از همه مراتب عفاف نیست، عفاف بدون رعایت پوشش ظاهری نیز قابل تصور نیست. نمی توان زن یا مردی را که عریان یا نیمه عریان در انظار عمومی یکی از علامت ها و نشانه های عفاف است، وبین مقدار عفاف و حجاب ، رابطه تاثیر و تاثر متقابل وجود دارد . بعضی نیز رابطه عفاف و حجاب  را از نوع رابطه ریشه و میوه دانسته اند؛ با این تعبیر که حجاب ,میوه عفاف و عفاف، ریشه حجاب است. برخی افراد ممکن است حجاب ظاهری داشته باشند ، ولی عفاف وطهارت باطنی را در خویش ایجاد نکرده باشند. این حجاب، نتنها پوسته و ظاهری است. از سوی دیگر، افرادی ادعای عفاف کرده و با تعبیری ، مثل من قلب پاک دارم، خدا با قلب ها کار دارد. خود را سرگرم می کنند؛ چنین انسانهایی باید در قاموس اندیشه خود این نکته اساسی را بنگارند که درون پاک، بیرونی پاک می پروراند و هرگز قلب پاک بارور شدن میوه ناپاک بی حجابی نخواهد شد.

امام خـمینى, پـیام آور ارزشهاى الهى, دربـاره حـجـاب و عفاف مى فرماید:توجه داشته باشید که حجابى که اسلام قرار داده است, بـراى حفظ ارزشهاى شماست. هر چه را که خدا دستـور فرموده است- چه براى مرد و چه براى زن- بـراى این است که آن ارزشهاى واقعى که اینها دارند و ممکن است به واسطه وسوسه هاى شیطانى یا دستهاى فاسد استـعمار پـایمال شـوند, این ارزشـها زنده بـشوند.

حفظ عفاف و عصمت جامعه و طهارت دامان مرد و زن در این فرصت بسیار حساس جامعه انقلابی ایران یک ضرورت و یک فریضه بزرگ است) مقام معظم رهبری (مدظله العالی) می فرمایند: زن مظهر ظرافت و جمال آفرینش است اصلاح جامعه در گرو تقوای زن و محیط خانواده، کلاس درس اوست. بر همین اساس زن مربی بشر است و می تواند با تربیت صحیح فرزند، امتی را رهایی بخشد. لذا جایگاه والای این گوهر آفرینش اقتضاء می کند که در صرف حجاب قرار گیرد تا ارزش های او حفظ شود و از همین روست که خداوند پوشش دینی را بر او واجب فرموده است. بنابراین ضروری است تمام ابزارهای فرهنگ ساز از قبیل کتاب، مطبوعات، صدا و سیما در مسیر ترویج ارزش های اسلامی که یکی از بارزترین آنها حجاب و عفاف است هدایت شوند. فرهنگ پوشش از جمله فرهنگ هایی است که در تمام جوامع از گذشته های دور تاکنون بنا به اعتقادات دینی و آداب و رسوم اجتماعی به اشکال مختلف وجود داشته و در فرهنگ اسلامی مسأله حجاب که از نشانه های عفت و حیا می باشد و از مهم ترین موضوعات مربوط به مسلمانان خصوصاً زنان می باشد که آیاتی پیرامون این موضوع بر پیامبر گرامی اسلام (صلّی الله علیه و آله و سلّم) نازل شده است و یکی از ابعاد رسیدن به کمال و رشد شخصیتی و اعتلای فرهنگی و اندیشه ی زن، در توجه به حجاب بیان گردیده است ، هفته حجاب و عفاف بر زنان و مردان پاک دامن در میان این جنگ نرم و سخت دنیای امروزی گرامی باد.