جای خالی سیاست های اقتصاد مقاومتی در تبلیغات/ فرهنگ سازی مهمتر است یا سیاست گذاری؟

گروه اقتصادی: در لندن که مهد نظریه اقتصاد بازار آزاد است، اگر شرکتی خارجی قصد تبلیغ کالا داشته باشد باید چندین برابر تبلیغ کالای داخلی هزینه پرداخت کند، این درحالی است که برندهای ایرانی با وجودی که اقتصاد ایران در رکود به سر می برد و هزینه های بالای مالیاتی را پرداخت می کنند، در رقابت با محصولات خارجی حتی در بازار رقابت تبلیغات هم جا می مانند. اقتصاددانان این موضوع را دخالت در بازار به ضرر منافع ملی می دانند.

به گزارش بولتن نیوز، در ایران با وجود آنکه سیاست های اقتصاد مقاومتی یک راهبرد کلان برای اقتصاد کشور است، به راحتی در رسانه های جمعی تبلیغ کالای خارجی صورت می گیرد و متاسفانه نظارتی هم بر این موضوع صورت نمی گیرد. آنچه ستاد اقتصاد مقاومتی بر آن تمرکز کرده و سیاست گذاری کرده است، تنها تمرکز بر حمایت از تولید داخلی است، در حالی که دروازه حمایت از تولید داخلی فرهنگ سازی و جلوگیری از تبلیغاتی است که مصرف محصولات خارجی را تبلیغ می کند و این موضوع در سیاست گذاری دولت مورد بی توجهی قرار گرفته است.

کارشناسان می گویند، اگر کالایی خارجی قصد تبلیغ در بازار مصرف ایران را دارد، باید هزینه های تبلیغ آن را هم به دلار پرداخت کند تا کالاهای ایرانی از نظر قیمت توان رقابت با آنها را داشته باشند. این کار حمایت از تولید داخل است حال آنکه کالای خارجی با کمترین هزینه در رسانه های ایرانی تبلیغ می شوند، اسپانسر برنامه هایی می شوند که هزینه چندانی برای آنها ندارد.

از سویی الگوي مصرف مردم ما در حال حاضر بيشتر تابع رفتار دیگران است تا نیاز خود؛ يعني شخص جايگاه مصرفي خود را نه با توجه به نيازها و سطح درآمد خود بلكه با توجه و تكيه بر سطح زندگي ساير افراد جامعه تنظيم مي‌كند و اين مسئله منجر به بروز يك بيماري در سيستم مصرفي اقتصاد مي­‌شود.

اما فاجعه جايي است كه ما اين چشم و همچشمي را حتي نسبت به كالاهاي داخلي نداريم. بلكه در نسبت بين كالاي داخلي و خارجي، چشم و همچشمي‌ها متوجه كالاهاي خارجي است. مشکل دیگری که به لحاظ فرهنگی به دلیل تبلیغ کالاهای خارجی رخ می دهد، در انتخاب بين كالاي خارجي و داخلي است. کالای خارجی وقتی در رقابت با کالای داخلی قرار می گیرد به دلیل آنكه در سطح وسیع تبلیغ می شود، مردم كالاي خارجي را ترجیح می دهند چون خرید کالای خارجی را برتری می دانند.

موضوع دیگر روشن نبودن مرز تولید داخلی و خارجی است. بسیاری از محصولات داخلی در مشارکت با برندهای خارجی تولید می شود. کسانی که قصد خرید کالای ایرانی دارند تصور می‌کنند که تنها باید کالایی را مصرف کرد که صد در صد آن ایرانی باشد، یا عده ای تصور می‌کنند چون بخشی از یک کالا ایرانی نیست نباید حمایت شود.

حال آنکه مصرف کالایی که هم برند ایرانی دارد، هم در ایران توسط کارگر ایرانی تولید می‌شود، هم بخشی از زنجیره ارزش و سرمایه آن ایرانی است. به عنوان مثال میان دو محصول پاکشوما و ال‌جی که هر دو در ایران تولید می‌شوند قطعاً اولویت مصرف با پاکشوما می‌باشد زیرا که دارای برند ایرانی است.

در محصولی مانند تلویزیون مصرف کننده ایرانی با دو برند خارجی مواجه است و میان این دو قصد انتخاب دارند. میان کالای وارداتی که نمونه داخلی ندارد و کالای قاچاق انتخاب قطعاً باید با کالای وارداتی باشد، زیرا قاچاق بدون هیچ پرداختی به دولت و به صورت ارزانتر می‌تواند همه تولیدات داخلی را در رقابت قیمتی شکست دهد و موجب بیکاری و تعطیلی کارخانجات داخلی شود.