آشنايي با قطب توليد «كلاش»هاي مدرن و رنگي / مريواني ها سالانه معادل 160 هزار بشكه نفت، «كلاش» صادر مي كنند!

گروه اجتماعی: كلاش بافي يا گيوه‌دوزي از جمله قديمي ترين صنايع دستي ايرانيان است و طبق اسناد تاريخي بدست آمده پيشينهٔ اين صنعت به حدود ۱۰۰۰ سال قبل باز مي‌گردد.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از بسیج سازندگی، پاي‌افزار گيوه كه در شهر مريوان كلاش ناميده مي شود، با توجه به آب و هواي معتدل ايران خنك، سبك و قابل شستشو طراحي شده و به دليل داشتن اين ويژگي‌ها توسط مردم از گذشته هاي دور تا امروز مورد استفاده قرار گرفته ‌است.

پاي افزار كلاش، چپ و راست ندارد و از نظر طبي نيز كاملا تاييد شده و براي افرادي كه مبتلا به ديسك كمر، زانو درد و ديابت هستند، توصيه شده است.

كلاش زيره اي يكي از صنايع غالب در منطقه اورامانات است كه با توجه به ويژگي هاي آن از جمله عدم نياز به تكنولوژي پيچيده و ماشين آلات سنگين، فراواني مواد اوليه، فراواني افراد داوطلب براي جذب به اين صنعت و روز افزون شدن تقاضا براي اين محصول در داخل و خارج از كشور، حمايت از آن به بارور شدن اقتصاد منطقه و اشتغالزايي منجر مي شود. 

هم اكنون كلاش بافي در استان هاي غربي كشور رواج دارد اما در عين حال شهر مريوان به عنوان شهر ملي كلاش شناخته مي شود. شهرستان مريوان 155 هزار نفر جمعيت دارد كه از اين ميان 15 هزار نفر مستقيما در صنعت كلاش بافي مشغول به كار هستند. در مريوان بيش از 3 هزار كارگاه كلاش بافي در خانه ها و مغازه ها فعال است.

گيوه بافي به دليل ظرفيت ها و مزيت هاي اقتصادي اش، از جمله عرصه هايي است كه توسط بسيج سازندگي مورد حمايت قرار گرفته و شهرستان مريوان نيز به عنوان قطب توليد كلاش مورد توجه ويژه قرار گرفته است.

براي آشنايي بيشتر با فوت و فن كفش هاي كردي، با آقاي رستمي، يكي از موفق ترين توليد كننده گان و صادركنندگان كلاش در مريوان هم كلام شديم. او مي گويد: «13 سال پيش توسط پدرزنم به صورت حرفه اي وارد عرصه توليد كلاش شدم و براي تهيه سرمايه اوليه، همسرم طلاهايش را فروخت. در حال حاضر سالانه 10 هزار جفت كلاش توليد و به سليمانيه و اربيل عراق، سوريه و تركيه صادر مي كنم.»

او مي افزايد: «در شهرك هجرت مريوان، بيشتر مردم در خانه هاي يا مغازه ها مشغول كلاش بافي هستند. كلاش ميراث تاريخي و نماد كردستان است. ساخت و استفاده از آن سرشار از سود و نشان دهنده حكمت هاي كهن سرزمين ماست.»

استاد مولود، يكي از كلاش باف هاي معروف و برجسته مريواني نيز، خاطرنشان مي كند: «ساخت پكنه از فتيله هايي كه كوبيده مي شوند، ساخت زيره و در نهايت بافتن كلاش، سه مرحله اصلي توليد است. كلاش بايد پارچه خوبي داشته باشد و رنگ آن طبيعي باشد. در گذشته توليد پكنه به صورت دستي و سنتي انجام مي شد اما با استفاده از دستگاه هاي جديد، سرعت بريدن پارچه ها و كوبيدن فتيله ها افزايش يافته است».

توليد كنندگان كلاش در مريروان معتقد هستند كه كار بافتن كلاش ها بهتر است به خانم ها سپرده شود زيرا آن ها از عهده ظريف كاري و نازك كاري بهتر برمي آيند و كلاش هاي زيباتري توليد مي كنند. در واقع كلاش هاي صادراتي، كلاش هايي هستند كه بدست زنان مريوان توليد شده است. 

آقاي رستمي درباره فروش كلاش ها، مي گويد: «كلاش ها را به راحتي در مريوان، ديگر شهرهاي ايران و كشورهاي عراق، سوريه و تركيه به فروش مي رسانيم. كلاش بافي در كشور احيا شده و بازار مناسبي دارد. البته توصيه من به همه افراد دخيل در كار كلاش بافي اين است كه حتما در مريوان يك دفتر نمايندگي يا شعبه توليدي، داير كنند زيرا جضور در مريوان به دليل نزديكي به مرز باشماق و شناخته شدن اين شهر به عنوان مركز توليد كلاش، فرآيند صادرات را تسهيل مي كند.»

او مي افزايد: «در توليد كلاش ها سلايق مدرن و به روز را مورد توجه قرار داده ايم و براي هر شهر ايران متناسب با سليقه مردم آن منطقه رنگ بندي كلاش ها را تعيين مي كنيم. ما مي دانيم كه مردم عراق در شهر سليمانيه، زيره آبي و در شهر اربيل، زيره قرمز را دوست دارند و متناسب با همين سلايق كلاش هاي صادراتي را توليد مي كنيم.»

در شهر مريوان سالانه 300 هزار جفت كلاش به ارزش 300 ميليارد ريال توليد مي شود كه با همت و هوشمندي توليد كنندگان، بيش از 80 درصد آن به كشورهاي همسايه صادر مي شود. ارزآوري حاصل از صادرات اين تعداد كلاش برابر با صادرات 160 هزار بشكه نفت است.