«ویلایی‌ها» و مشکلاتی که گریبانگیرش شده است

گروه فرهنگی: سید محسن عبداللهی در یادداشت پیش رو که پیرامون فیلم ویلایی‌ها نگاشته، معتقد است: این فیلم ارزشمند به علت همزمانی اکرانش با آثاری پر فروش همچون «نهنگ عنبر۲» و «گشت۲» با بی مهری گسترده ای از سوی سینماها و مسئولان اکران مواجه شد. فیلمی که قاعدتا بر اساس گفته های وزیر ارشاد، می بایست مورد توجه و حمایت ویژه قرار می گرفت، درگیر تسویه حساب های صنفی گشت و در پیچ و خم اکران، بدترین سرنوشت نصیبش شد.

 به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت که به صورت اختصاصی در اختیار خبرنگار ما قرار گرفته شده است به شرح زیر می باشد:   
 

یک بام و چند هوایی هم چنان در سینمای ایران موج می زند. چنان داستان های متناقضی از این عرصه به گوش می رسد که هر شنونده ای را متعجب می کند. وزیر ارشاد از حمایت از هنرمندان و آثار انقلابی و سهل کردن شرایط تولید فیلم های دفاع مقدسی می گوید، اما زیر مجموعه اش در سینما درست برخلاف این صحبت ها عمل می کنند.

در جایی دیگر از حفظ کرامت هنرمند و حمایت های گوناگون سخن می گوید، اما هنگامی که فردی به این عدم حمایت اعتراض می کند، با برخورد قهری مواجه می شود. داستان این تناقض ها یک روز باید حل شوند اما گویا آن روز در این نزدیکی ها نیست و باید به انتظار نشست.

«ویلایی ها» فیلمی به کارگردانی منیر قیدی در جشنواره فجر گذشته مورد توجه مردم و منتقدان قرار گرفت اما داوران جشنواره این فیلم را نپسندیدند و به صورت کاملی آن را نادیده گرفتند. همین امر باعث شد که عوامل فیلم و علی الخصوص قیدی، کارگردان آن، اعتراضاتی تند و تیز نسبت به شرایط داشته باشند. آن اتفاقات گذشت تا به زمان اکران «ویلایی ها» رسیدیم.

این فیلم ارزشمند به علت همزمانی اکرانش با آثاری پر فروش همچون «نهنگ عنبر۲» و «گشت۲» با بی مهری گسترده ای از سوی سینماها و مسئولان اکران مواجه شد. فیلمی که قاعدتا بر اساس گفته های وزیر ارشاد، می بایست مورد توجه و حمایت ویژه قرار می گرفت، درگیر تسویه حساب های صنفی گشت و در پیچ و خم اکران، بدترین سرنوشت نصیبش شد.

همزمانی اکران با آثار تجاری از یک سو و از سوی دیگر اکران در سالن های محدود و در سانس های کم مخاطب، تا حدود زیادی فیلم را زمین زد. به این علل شروع ماه مبارک رمضان را نیزمی بایست اضافه کرد تا مشخص شود که چرا اثری این چنین پرقدرت با شرایط بدی رو به رو شد و آیا کسی نبود به حضرات یادآوری کند که حداقل اگر مخالف شخص هستید، برای رزومه کاری خود و حمایت ظاهری از آثار دفاع مقدسی، از «ویلایی ها» حمایت می کردند تا فردا روز بتوانند چیزی برای عرضه داشته باشند.

اما آن چه در واقعیت رخ داده است، خلاف این موارد را نشان می دهد. بی مهری از جشنواره به اکران نیز کشیده شد و شورای صنفی نمایش قبل از این که موعد مقرر پایان اکران این اثر سر برسد، حکم به پایین کشیده شدن این فیلم از سرگروهی و جایگزینی «رگ خواب» حمید نعمت الله با آن را دادند. اقدامی که با اعتراضات گسترده عوامل فیلم رو به رو شد و پس از تهدید به خارج کردن فیلم از چرخه اکران توسط تهیه کننده و کارگردان، با موافقت عوامل «رگ خواب» یک هفته دیگر به «ویلایی ها» فرصت اکران دادند.

این مهلت تأثیری در وضعیت «ویلایی ها» نخواهد داشت و تنها مظلومیت سینمای دفاع مقدس را نشان می دهد. مشخص نیست چه تفکری در پس این رفتارها وجود دارد که با تمام وجود سعی می کنند آثاری که در حوزه انقلاب و دفاع مقدس می باشد را نادیده بگیرند و هر چه بیشتر این گونه سینمایی اصیل و ناب و انقلابی را سرخورده کنند. همین رفتارها باعث می شود که امثال قیدی، قید ساخت فیلم های دفاع مقدسی را بزنند و مانند حضرات منور الفکرنما، رو به سوی آثار شهری و سینمای معمولی این روزها بیاورند. سینمایی که سینما نیست و بیشتر شبیه آثار تلویزیونی است.

اما این که رئیس سازمان سینمایی و وزیر ارشاد اجازه می دهند در حوزه مدیریتشان، رفتاری خلاف سیاست های نظام و خود این مدیران رخ بدهد، جای تعجب دارد. هر فردی و علی الخصوص مسئولی که سخنی می گوید و وعده ای می دهد، در قبال گفته خود مسئولیت و تعهد دارد.

این تناقض آشکاری که میان وعده این دو مسئول رده بالای فرهنگی با عملکرد دستگاه زیر مجموعه ایشان وجود دارد، نه تنها از ضعف عملکرد، بلکه از بی پشتوانه بودن سخنان و عدم اعتقاد قلبی به آن چه شعار دادند نشأت می گیرد. ایشان اگر تعهد به وعده را جدی می گرفتند، بی شک نمی گذاشتند که بلایی این چنینی بر سر اثری که روایت گر  زنان فداکار عرصه دفاع مقدس بود، بیاید و آن را به سمت نادیده گرفته شدن سوق نمی دادند. در واقع اگر تعهدی داشتند، اجازه از بین رفتن و کمرنگ شدن ارزش ها را نمی دادند و فرصت را از معاندان ارزش های انقلاب می گرفتند.