این روزها نمایشگاهی از مجموعه آثار اندی وارهول از مجموعه خصوصی بنیاد اشنایتزر در موزه های شهر آتلانتا برپا شده است.
به گزارش بولتن نیوز، نمایشگاه مجموعه ای از آثار اندی وارهول از مجموعه خصوصی بنیاد اشنایتزر از ۱۳ خرداد الی ۱۵ شهریور در آتلانتا برپا شده است.
قدرت، شهرت، مصرف گرایی، جنسیت، فاجعه های انسانی و مرگ همگی نمادهایی است که اندی وارهول برای تولید هنر عامه پسند (پاپ آرت) از آن بهره گرفته و در این مجموه آثار هم به نمایش درآمده است.
۲۵۰ چاپ تکنیکال و چشمربا در سالن های بزرگ موزه های شهر آتلانتا به گونه ای چیدمان شده تا وسواس وارهول در تکرار و چاپ را به مثابه ابزار وی برای بازتولید هنر در کاهش فاصله اثر اصل و اثر کپی به خوبی نمایان کند و نمایانگر ابزاری باشد که وی برای عصیان و تجربه گری اش در جنبش پاپ آرت از آن بهره برده است.
در این مجموعه منحصر به فرد، در آغاز «پورتفولیو» وارهول در زمانی که وی طراحی کفش در یک شرکت مد را بر عهده داشت و روند چاپ های سیلک اسکرینی را از دنیای تبلیغات به عاریت گرفته بود، با خودنمایی مانکن هایی که با لباس و کیف های پارچه ای وارهول تزیین شده اند، به نمایش درآمده است.
در سالن اصلی با منظره های بزرگ و تحسین برانگیزی که با رنگ های فلورسنت چاپ شده اند مواجه می شویم. چاپ هایی که به خاطر رعایت نشدن حقوق عکاس آن، بارها وارهول را به دادگاه برده بود. فضای این بخش به همراه اندازه بزرگ، کیفیت چاپ و تکرار آثار به همراه درون مایه های تصویری در اغوای هم جانبه مخاطب به خوبی نقش ایفا کرده است.
این سالن بزرگ با دیوار بلندی که نمایشگر ویدیویی از وارهول در حال کار است، با بخشی که به تولیدات او از زندگی شخصی وی اختصاص دارد، جدا شده اند؛ بخشی که تلاش دارد با هشدار ورود، وارهول را در ابعاد زندگی شخصی و ابعاد هنری از هم تفکیک کند. این تفکیک در نمایش عصیانگری وارهول نقش بسزایی ایفا کرده است.
و در سالن انتهایی، نمایش آثار وی با چاپ های مشهور او از زندگی آمریکایی ها در نیمه دوم قرن بیستم با تصاویر پر زرق و برق سرشناسانی همچون ژاکلین کندی، مریلین مونرو و محمد علی کلی در کنار اعتراضات مدنی بیرمنگام و پوسترهای سیاسی و اعتراضی دهههای هفتاد و هشتاد به پایان می رسد.
فریادهای چاپ شده وارهول از دنیایی که در آن می زیسته و تلاش مستمر وی در به نمایش گذاشتن آن اعتراضات، در آثار این مجموعه به خوبی به نمایش در آمده است. شاید رونمایی و نمایش مجموعه هایی نهفته از آثار وارهول که در زمان حیاتش به یادگار گذاشته، خود نشان از تاثیر و تکرار وارهول در دنیای بعد از مرگش باشد؛ نکته ای که وارهول را پیروز اعتراض به وضع موجود معرفی می کند.