باعث تأسف است که می‌گویند دوره آثار انقلابی گذشته است

گروه تئاتر و موسیقی: نام محمد گلریز با کارهای ارزشی و انقلابی گره خورده است و در زمان فرا رسیدن چنین مناسبت‌هایی، او تقریباً تنها خواننده سنتی و پاپی است که پیشرو در این گونه کارها بوده است. صدای او به‌عنوان یکی از خوانندگان برتر دوران دفاع مقدس در میراث شفاهی ایران، سازمان میراث فرهنگی ثبت شده است.

 

 

به گزارش بولتن نیوز به نقل از روزنامه ایران، از گلریز آثار بسیاری چون سرود نیایش، این بانگ آزادی، ای شهید مطهر، خجسته باد این پیروزی و... برجای مانده است. این هنرمند آثار انقلابی را ماندگار در تاریخ انقلاب می‌داند که هیچگاه فراموش نمی‌شود و  از مسئولان انتظار دارد که به اینگونه کارها بیشتر بپردازند نه آنکه بگویند تاریخ مصرف آثار انقلابی به پایان رسیده است.در ادامه گفت و گوی «ایران» با محمد گلریز می آید:

قطعه «دریغا ای دریغا» یکی از آثار به یادماندنی شما است که زمان ارتحال حضرت امام(ره) تولید و اجرا شد، از چگونگی ساخت این قطعه و حال و هوای آن روزها کمی بگویید.

این قطعه به روزهای پس از رحلت امام بازمی گردد. شب آخری که امام خمینی(ره) در بیمارستان بستری بودند؛ همه مردم دست به دعا بودند که ایشان هر چه زودتر شفا پیدا کنند. من هم در کنار این مردم آرزو می‌کردم که حال ایشان بهبود یابد.

 

فردای روزی که خبر ارتحال امام از رادیو پخش شد مانند همه مردم سرزمینم از شنیدن این خبر بسیار متأثر شدم، از خدا خواستم در حق من لطفی کند تا با خواندن قطعه‌ای بتوانم بازگو‌کننده حس و حال آن روزها و التیامی برای مردم عزیز کشورم باشم. دقیقاً در همین فکر بودم که محمدعلی شکوهی«آهنگساز این قطعه» تلفن کرد و از من خواست تا هر چه زودتر به سمت تالار وحدت حرکت کنم. وقتی به محل کار آقای شکوهی رسیدم وی را  مشغول گفت‌و‌گوی تلفنی با فردی در حالت گریان دیدم که شعری را زمزمه می‌کرد.

 

بعد از پایان تماس گفت مشغول صحبت با حمید سبزواری بودم؛ این شاعر یک شعر فی البداهه برای وی می‌خواند و شکوهی هم به صورت تلفنی و زمزمه‌ای برای آن آهنگ می‌سازد و بعد از آن آقای شکوهی قرار خوانندگی این آهنگ را با من گذاشتند و مشغول تولید استودیویی آهنگ «دریغا ای دریغا» شدیم. این آهنگ از معدود قطعاتی بود که در آن روزگار توسط دستگاه سینتی سایزر تولید شده بود و یکی از به یاد ماندنی‌ترین آهنگ‌هایی است که در مقام خواننده در کنار گروه آن حضور داشتم.

 

 

بعد از این قطعه در چهلمین روز درگذشت حضرت امام «غم فراق» را خواندم. بعضی از این سروده‌های ماندگاری که در ذهن مردم تداعی می‌شود ممکن است خاطرات تأسف باری داشته باشد اما یاد و خاطره امام در ذهن مردم زنده می‌شود. وقتی کسی چون حضرت امام از دنیا می‌رود درست است که این فقدان باعث تأثر مردم است ولی مردم در مورد آن شخصیت فکر می‌کنند و این یک بعد آن است و ابعاد دیگر آن فرهنگی و هنری است.

این سؤال را باید از مسئولان فرهنگی پرسید؛ خوشبختانه من به شخصه مستقیم و غیرمستقیم با مسئولان فرهنگی چه در عرصه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و چه در صدا و سیما و حوزه هنری، کسانی که بانیان فرهنگی ما هستند بارها در این خصوص صحبت کرده‌ام اما جوابی ندادند. حتی گاهی اوقات به گوشمان می‌رسد که می‌گویند دوره اینگونه آثار انقلابی گذشته است و این جای تأسف است. در دیدارهایی که با مسئولان فرهنگ و هنر داشته‌ام وظیفه خود دانستم و بارها این موضوع را مطرح کردم.

قطعه«دلدار روی دوست» به صورت آکاپلا (بدون موسیقی) به آهنگسازی آقای احتشامی با شعری از مرحوم سبزواری ساخته شده است. کسی دیگر سرمایه‌گذار اینگونه کارها نیست و من باید یا از طریق مطبوعات یا به صورت مستقیم حرف هایم را بگویم. اگر بخواهیم یک کار ماندگار تولید شود حداقل باید 30 میلیون تومان سرمایه داشته باشیم اما برفرض اینکه اینگونه کارها را هم تولید کردیم در چه جایی باید این کار را ارائه بدهیم؟! وقتی استقبالی نباشد کارهایم را به کجا معرفی کنم؟ صدا و سیما هم کارهایی را که دراین باره ساخته‌ایم پخش نمی‌کند.