می‌ترسیدم «لِرد» هالیوودی شود

به گزارش بولتن نیوز، فیلم «لِرد» ساخته محمد رسول‌اُف به عنوان نماینده سینمای ایران در بخش «نوعی نگاه» هفتادمین جشنواره فیلم کن، امروز 19 می (29 اردیبهشت) و در سومین روز جشنواره در دو سانس 11 و 16:30 در سالن «دبوسی» جشنواره به روی پرده رفته است. «لِرد» یک نمایش هم روز 20 می در سالن «بازین» جشنواره خواهد داشت.

«لِرد» (به معنی ته نشست مایعات) عنوان ششمین فیلم سینمایی محمد رسول‌اف است که پس از چند سال دوری از تولیدات رسمی سینمای ایران، زمستان سال گذشته با دریافت پروانه ساخت در سکوت خبری، مقابل دوربین رفت و روایتگر داستان مردی به نام رضا است که برای اداره‌ی مزرعه‌ی خود، در زنجیره‌ی روابط فاسد محلی گرفتار شده است.

زمانی که ساخت فیلم را آغاز کردم، انتخاب بازیگران و عوامل فیلم مهم‌ترین اصل بود. هنگامی که عوامل را براساس تخصص‌ها انتخاب کردم، این موضوع که چگونه می‌توانم با آنها به خوبی ارتباط برقرار کنم، بیشترین اهمیت را داشت. این رابطه تاثیر مستقیمی روی کیفیت فیلم دارد، فکر می‌کنم یک فیلمساز بزرگ بیشترین لذت را از به اشتراک گذاری احساساتش با عوامل فیلم به دست می‌آورد. ساخت فیلم یک فرآیند مبتنی بر همکاری است و من متعلق به گروهی خوش‌شانس هستم که فرآیند ساخت فیلم برای آنها بسیار آرام و لذت بخش است. حتی زمانی که ما در سکوت خبری و در جَو  استرس آور  فیلمبرداری می‌کنیم، تلاش کردیم با شوخی و خوش‌بینی نسبت به این ترس واکنش نشان دهیم.

من می‌خواستم بازیگر نقش رضا در طول کل فیلم چهره‌ای بی‌احساس و تهی داشته باشد و این بی‌احساسی بازتاب گذشته اوست و می‌دانستم با پیش‌ رفتن فیلم، مخاطبان به تدریج متوجه این موضوع می‌شوند. فکر می‌کنم شرایط احساسی او در طول فیلم خیلی دستخوش تغییر نشده. او به فردی منزوی تبدیل شده اما همسرش حدیث باید سرزنده به نظر برسد. حدیث درگیر مسائل اجتماعی روزانه است. در رضا با شخصیتی دروان‌گرا رو به رو می‌شویم اما همسرش چهره ساده و خوش‌رویی دارد. خوشبختانه هر دو بازیگر خیلی زود شخصیت‌های خود را پیدا کردند، رضا همان بی‌تفاوتی را که می‌خواستم نشان داد و حدیث در کنار برون‌گرایی‌، هوش زنانه‌ای را که محصول مدیریت شرایط این چنینی است را بدون هیچ اغراقی در فیلم القا کرد.

ترکیب محیط رئال با تکنیک‌های کامپیوتری CGI، مهم‌ترین چالش من در این فیلم بود. از مرحله نگارش فیلمنامه همواره نگران این بودم که این بخش‌ها نمایانگر سبک داستان‌های من نیست و می‌ترسیدم نتیجه کار به سبک آثار هالیوودی شود. به هر حال من تصمیم گرفتم و با آن جلو رفتم. ما در لابراتوار فیلمسازی «Magic Lab» در پراگ تیم فوق‌العاده‌ای داشتیم که با صبوری در کنار من ماندند و این صحنه‌ها را طوری تولید کردند که مناسب داستان من باشد. فکر می‌کنم ترس من از استفاده از جلوه‌های ویژه بصری تا حد زیادی از بین رفت.

فیلم بعدی من درباره دو برادر است که پس از انقلاب اسلامی ایران به سبب عقاید و ایدئولوژی‌هایشان از یکدیگر جدا می‌شوند و سال‌ها دور از هم و هر یک در گوشه‌ای از دنیا زندگی می‌کنند و از هم بی‌خبرند. یکی از آنها در ایران است و دیگری در کانادا. حالا پس از سه دهه یکی از آنها تصمیم می‌گیرد برادر خود را ببیند. از سال 2012 مشغول کار بر روی این پروژه سینمایی با تهیه کننده‌ام هستم، چالش‌های بسیاری داشتیم و فکر می‌کنم از همه آنها گذشته‌ایم و امیدوارم این فیلم از اواخر امسال مقابل دوربین برود.