هشتمین سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران در ایستگاه پایانی/ ارزیابی داوران از آنچه که مجسمه‌سازان در برج میلاد خلق کردند

به گزارش بولتن نیوز، مراسم پایانی هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران عصر امروز یکشنبه 24 اردیبهشت‌ماه با حضور جمعی از هنرمندان و مدیران شهری برگزار می‌شود و در این مراسم سه هنرمند برگزیده سمپوزیوم تهران در بخش حرفه‌ای و یک هنرمند به عنوان استعداد جوان در بخش جنبی این رویداد هنری که به دانشجویان رشته مجسمه‌سازی اختصاص دارد، معرفی خواهند شد.

ماریا بلن رومرو منتقد، نظریه‌پرداز و مدیر هنری که تز دکترای تاریخ هنر خود را با موضوع سمپوزیوم‌ها ارائه داده و به عنوان داور هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران این روزها به ایران سفر کرده، گفت:  من تز دکتری خود را در مورد سمپوزیوم‌ها ارائه دادم و برای همین سمپوزیوم‌های مختلفی را مورد بررسی قرار دادم و نقاط مثبت و منفی سمپوزیوم‌های دنیا را همیشه یادداشت کردم و به عنوان منتقد هنری این رویدادها را دنبال می‌کنم.

وی که سه سال پیش نیز از سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران دیدن کرده، در ارزیابی خود از هشتمین دوره این رویداد هنری گفت: سمپوزیوم تهران نسبت به سه سال پیش که به آن وارد شدم، رشد داشته و نکات مثبت‌اش بیشتر شده است. البته رشد و تغییرات آن شامل یه جهش ناگهانی نبود بلکه رشد قابل توجه و منطقی داشته است.

رومرو این تغییرات مثبت را نتیجه مدیریت خوب سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران ذکر کرد و گفت: این تغییرات منطقی که در سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران شکل گرفته به مدیریت خوب این سمپوزیوم باز می‌گردد. نکته مهم این مسئله در این است که کلیه عوامل اجرایی این رویداد مجسمه‌ساز و هنرمند هستند و این رویکردهای سبب شده تا هنرمندانی که به سمپوزیوم می‌آیند، بتوانند راحت مشکلات‌شان را حل کنند.

وی افزود: نتیجه دیگری که این رویکرد داشته این است که در چیدمان سایت سمپوزیوم، کیفیت متریالی که انتخاب شده و از همه مهمتر انتخاب هنرمندان سمپوزیوم، شاهد یک جریان حرفه‌ای و اصولی باشیم؛ زیرا اگر به سایر سمپوزیوم‌های مختلف دنیا نگاه کنید، بیشتر این سمپوزیوم‌ها بر اساس ارتباطات دوستانه شکل می‌گیرند و برای همین شاهد هستیم که تعداد هنرمندانی که در سمپوزیوم‌های مجسمه‌سازی شرکت می‌کنند، افراد محدود هستند که در همه سمپوزیوم‌ها اغلب حضور دارند. اما سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران با توجه به محیط دوستانه‌ای که دارد همواره تلاش کرده تا با بررسی اصولی آثار هنرمندان، دست به انتخاب زند و در هر دوره شاهد چهره‌های جدیدی در این سمپوزیوم هستیم.

این منتقد هنری ادامه داد: این رویکرد حرفه‌ای، بار بخش آموزشی سمپوزیوم مجسمه سازی تهران را نیز بالا برده و من خوشحالم که در هشتمین سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران شاهد هستم که تعدادی از دانشجویان مجسمه‌سازی که سه سال پیش در بخش دانشجویی بودند، امروز در بخش هنرمندان حرفه‌ای حضور دارند و به خلق اثر می‌پردازند.

عضو هیات داوران هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران، بخش دانشجویی سمپوزیوم را یکی از نکات قابل توجه آن دانست و گفت: زمینه آموزشی و گفتمان هنری که سمپوزیوم تهران برای خود تعریف کرده، بسیار قابل توجه است و من در هیچ سمپوزیوم دیگری این موضوع را ندیده‌ام. زیرا در سمپوزیوم‌های دنیا دانشجویان را اغلب برای بخش دستیاری هنرمندان حرفه‌ای در نظر می‌گیرند و در هیچ سمپوزیومی شرایط خلق اثر به دانشجویان داده نمی‌شود. این رویکرد سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران سبب شده تا دانشجویان چه در جهت کسب تجربه عملی و تئوریک و چه در زمینه ایده‌پردازی و رساندن این ایده به اجرا با تکنیک مورد نظر، آموزش ببینند. نتیجه این موضوع هم همین است که هنرمندان دانشجوی چند دوره قبل امروز در بخش حرفه‌ای به ساخت مجسمه مشغول هستند.

ماریا بلن رومرو درباره ملاک داوری آثار هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران گفت: برای من ایده‌پردازی، محتوا و تکنیک هنرمند، همزمان مورد نظر قرار دارد. زیرا من هیچ یک از این سه مورد را از هم جدا نمی‌دانم و به هم پیوسته هستند. اینکه هنرمند به چه می‌اندیشد و چه احسای دارد و با چه تکنیکی به این احساس و ذهنیت خود می‌رسد به نظرم ازهم جدا نیستند و در داوری من این سه را در کنار یکدیگر ارزیابی خواهم کرد.

این منتقد هنری در پایان گفت: من در این چند روز که با آقای مجتبی موسوی دبیر سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران آشنا شدم و مجسمه‌های او را دیدیم، به این نتیجه رسیدم که او به عنوان یک هنرمند تلاش زیادی برای مجسمه‌سازی کشورش می‌کند. اینکه یک هنرمند حرفه‌ای کار خود را کنار بگذارد تا با برپایی سمپوزیوم و دیگر رویدادهای مجسمه‌سازی در راه رشد این هنر در کشورش بپردازد یک فداکاری بزرگ است و معتقدم نتیجه این از خودگذشتگی نیز رشد هنر مجسمه‌سازی ایران است که تاکنون اتفاق افتاده و فکر می‌کنم ادامه داشته باشد.

عضو هیات داوران هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران گفت: رشد دانشجویان هنر باید در رویدادها و امکاناتی که در جامعه برای آنها ایجاد می‌شود، تعریف شود وسمپوزیوم مجسه‌سازی تهران نیز این شور و نشاط دانشجویی را ایجاد کرده است.

کامبیز صبری، عضو هیات داوران هشتمین سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران، نفس سمپوزیوم را کار گروهی خواند و در این باره گفت: کارهایی که در این سمپوزیوم حضور دارند، بسیار خوب و دارای استاندارد مناسب هستند لذا امیدوارم که آثار بهتر از ماکت‌ها در این دوره اجرا شود.

وی افزود: این بدیهی است که بسیاری از سمپوزیوم‌های بین‌المللی برنده‌ای ندارد زیرا نفس این رویداد، کار گروهی است لذا بیشتر این بخش مد نظر ماست. البته در بخش داوری نیز ما به مسائلی نظیر فرم کار و تناسب آن با محتوا نیز دقت می‌کنیم.

عضو هیات داوران هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران، درباره روند داوری اظهار کرد: داوری شامل حضور یک داور از ابتدا تا انتهای کار در پروسه اجراست لذا من اینگونه در مورد سمپوزیوم رای خواهم داد زیرا نفس این رویداد کار گروهی است. در واقع روند اجرای کار و برخورد هنرمندان با سنگ و مدل بودن آنها در فضا برای من بسیار مهم است.

صبری حضور دانشجویان را در هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی مثبت ارزیابی کرد و گفت: من مدرس دانشکده هنرهای زیبا هستم لذا از اینکه دانشجویان را در بخش دانشجویی و دستیاری می‌بینم احساس بسیار خوبی دارم زیرا می‌بینم که دانشجویان به نویدهایی که درباره فعالیت‌هایشان داشته‌اند، دست یافته‌اند.

وی بیان کرد: سمپوزیوم به هنر مردمی بسیار نزدیک است زیرا نفس آن بر این مبناست که مردم بتوانند در این فضا حضور داشته باشند.

عضو هیات داوران هشتمین سمپوزیوم تهران ادامه داد: آثار سمپوزیوم البته خلاق و هنری هستند اما چیزی نیست که بخواهیم ابتدا به جنبه هنری آنها بپردازیم زیرا به لحاظ سختی کار و سنگ نمی‌توانیم پیشروترین رخدادهای هنری در این بخش رخ دهد اما یقینا سمپوزیوم سبب انرژی، شور، نشاط و پویایی می‌شود.

وی ایده حضور دانشجویان در سمپوزیوم تهران را مثبت خواند و گفت: ایده حضور دانشجویان در فضای سمپوزیوم بسیار خوب است. مساله اینجاست که همه چیز باید دارای تناسب در راستای رشد باشد لذا وقتی ما در کشور هنرستان، کلاس‌های آزاد هنری و دانشگاه داریم باید به محصول این بخش‌ها که دانشجوها هستند توجه کنیم، یعنی باید بدانیم پس از تحصیل این دانشجویان که شبیه دانه‌هایی جوانه زده، هستند در کجا باید رشد کنند؟

عضو هیات داوران هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران ادامه داد: در واقع رشد دانشجویان باید در رویدادها و امکاناتی که در جامعه برای آنها ایجاد می‌شود، تعریف شود لذا باید در این بخش‌ها فضایی را تعریف کنیم. بدیهی است که سمپوزیوم نیز فضایی است که شور و نشاط دانشجویی را ایجاد می‌کند. در واقع ما با ایجاد پارک‌ها سعی می‌کنیم که فضای ذهنی مناسب و پویایی را برای مردم ایجاد کنیم لذا سمپوزیوم‌ها و بینال‌ها نیز در این عرصه یک نیاز برای پویایی روحی مردم هستند.

صبری سمپوزیوم را عامل مهمی در راستای معرفی ایران به دنیا خواند و اظهار کرد: ونیز شهری است که میلیاردها یورو درآمد از طریق برگزاری همایش‌ها، بینال، فستیوال‌ها در طول سال دریافت می‌کند. در واقع ما هر چند ماه یک برنامه در ونیز داریم که سبب می‌شود در بخش‌های مختلفی نظیر: تئاتر، مجسمه، سینما و ... توریست به این شهر جذب شود لذا باید برای تهران نیز این فضا را ایجاد کنیم تا از پتانسیل این بخش برای شناساندن تهران استفاده کنیم.

وی تصریح کرد: سال‌ها پیش وقتی تصمیم به اجرای سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران گرفته شد، کسی از هنرمندان خارجی ایران را نمی‌شناخت؛ اما امروزه تعداد زیادی از هنرمندان منتظر اعلام فراخوان این بخش هستند زیرا سفیران این هشت دوره به هزاران نفر پیام مثبت از تهران داده‌اند که سبب شده است که استقبال از این بخش بهتر شود. بدیهی است که این بخش موفق به شناساندن ایران به نحو احسنت شده است. حال سوال اینجاست که آیا در بخش‌های دیگر نیز اتفاق مثبتی به این شکل رخ داده است لذا آیا جا ندارد که برای هنر نیز ارزش بیشتری قائل شویم.

رافی داوتیان هنرمند مجسمه‌ساز ایرانی / ارمنستانی و عضو هیات داوران هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران معتقد است؛ سمپوزوم‌های سراسر دنیا بر اساس زیباشناسی شهری مناطق و جغرافیای هر کشوری تعریف می‌شود و سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران نیز از این قاعده مستثنی نیست.

رافی داوتیان عضو هیات داوران هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران گفت: شناخت من از سمپوزیوم‌هایی که در ایران برگزار می‌شود، متصل به فلسفه‌ای است که در هنر و مجسمه‌سازی این منطقه وجود دارد، زیرا سمپوزیوم‌ها بخشی از این روند و این دیدگاه هستند. در تمام دنیا سمپوزوم‌های بر اساس زیباشناسی شهری، مناطق و جغرافیای هر کشوری تعریف می‌شوند و سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران نیز از این قاعده مستثنی نیست و متصل به جریان مجسمه‌سازی این منطقه و ایران است.

وی با اشاره به آثار هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران گفت: آنچه که در سمپوزیوم این دوره از سوی هنرمندان ارائه شده، نشان‌دهنده روند مجسمه‌سازی کشور است. ما با توجه به رشد دانشگاه‌ها و مراکز عالی در زمینه هنر مجسمه‌سازی به خاطر نبود شرح درسی درست در دانشگاه‌ها با نوعی هنر مواجه هستیم که متکی بر احساس و تکنیک هنرمند است و هنوز بازخوانی درستی از هنر روز مجسمه‌سازی دنیا در کشور نداریم، بر همین اساس آنچه که در هشتمین سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران نیز شاهد هستیم بر مدار همین آموخته‌هاست برای همین می‌توان اینگونه تعبیر کرد که آثار خلق شده در سمپوزیوم آثاری هستند که متکی بر احساس و تکنیک هنرمند هستند و زیباسازی منظر شهری کشور را مدنظر دارند.

داوتیان افزود: اگر به آثار هنرمندان خارجی هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران نیز دقت کنیم، شاهد هستیم که در آثار آنها نیز همین موضوع مستتر است. البته بخشی از این موضوع به خود سمپوزیوم‌ها نیز باز می‌گردد زیرا در این رویدادها زمان مسئله تعیین‌کننده است و کمتر هنرمند تلاش می‌کند تا ایده محور و اثری مفهومی ارائه دهد.

این هنرمند مجسمه‌ساز ضمن ارزیابی آثار این رویداد گفت: دو نگاه قابل توجه در آثار این دوره سمپوزیوم وجود دارد که آن را ویژه می‌کند. هنرمندان ایرانی سمپوزیوم هشتم یک گرایش قابل توجه به مجسمه‌سازی فیگوراتیو داشته‌اند. این موضوع کمتر در مجسمه‌سازی شهری ما وجود داشته که قابل توجه است. از سویی دیگر هنرمندان بین‌المللی سمپوزیوم نیز نگاهی به اوضاع منطقه و جغرافیای خاورمیانه برای ارائه اثر خود داشته‌اند که موضوعاتی مثل آزادی، وحدت و مقاومت را می‌تواند در آثار آنها دید که متاثر از شرایط منطقه‌ای خاورمیانه است که بر روی نگاه و حس این هنرمندان تاثیر داشته است.

رافی داوتیان درباره ملاک داوری آثار هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران نیز گفت: نگاه ما در داوری آثار سمپوزیوم بر اساس آن چه که شاهد آن در عرصه مجسمه‌سازی هستیم، خواهد بود و بیشتر بر موضوع ارتباط حسی و تکنیکی هنرمند برای رسیدن به ایده مورد نظرش خواهد بود. اینکه هنرمند چگونه توانسته احساس خود را در سنگ به فرم و با بهترین تکنیک ارائه دهد. این نوع داوری بیشتر شکل صنفی دارد، زیرا آنچه که در سمپوزوم اتفاق می‌افتد به خاطر شرایط خاص آن که متکی بر زمان و ارائه اثر در یک بازده زمانی مشخص است، شکل می‌گیرد. چون در این رویدادها توجه به تکنیک و ارائه آن به شکل فرم نقشی تعیین کننده دارد.

عضو هیات داوران هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران جذاب‌ترین بخش این رویداد هنری را حضور دانشجویان دانست و گفت: به طور قطع حضور دانشجویان در عرصه کار اجرایی در سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران جذاب‌ترین بخش این رویداد است؛ زیرا این تعریف درستی است که در سمپوزیوم تهران شکل گرفته؛ زیرا موجب کسب تجربه، گفتمان با هنرمندان باتجربه و روش برخورد با ماده برای خلق اثر هنری از سوی دانشجویان، خواهد شد و همین موضوع این بخش را جذاب کرده است.

 هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران به همت سازمان زیباسازی شهر تهران از اول اردیبهشت‌ماه در برج میلاد برگزارشد و مراسم اختتامیه این رویداد هنری ساعت ١٦ امروز یکشنبه ٢٤ اردیبهشت‌ماه در فرهنگسرای اندیشه برگزار می‌شود و بر اساس اعلام فراخوان این رویداد هنری سه هنرمند برگزیده سمپوزیوم تهران در بخش حرفه‌ای معرفی خواهند شد و در بخش جنبی این رویداد که به دانشجویان هنر اختصاص دارد یک نفر به عنوان استعداد جوان معرفی می‌شود.