خطوط موازی «اجرا» و دنیای «بازیگری»

به گزارش بولتن نیوز، حضور بازیگران در عرصه های گوناگونی چون اجرا، موسیقی، ورزش و … از جمله رخدادهایی است که کم و بیش دیده می شود و در صورت موفقیت هر فردی در آن، همچنان ادامه میابد. از جمله این موارد که از فروردین ماه امسال در شبکه نسیم اتفاق افتاد، برنامه «کودک شو» با اجرای پژمان بازغی است. برنامه ای که پخش آن در قالب یک سیزن ۹۰ قسمتی همچنان ادامه دارد و تا کنون با وجود پخش تنها ۱۸ قسمت از آن، توانسته توجه مخاطبان خود را تا حدی جلب کند.  در این میان بحث اجرای این برنامه که قطعأ نقش به سزایی در پیشبرد کار دارد، از جمله موارد جالب توجهی است که در کنار قالب جدیدی که برنامه دارد، به چشم می خورد. پژمان بازغی که مدتی است پرکارتر از همیشه علاوه بر تلویزیون در سینما نیز حضور فعالی داشته است، این شب ها بعد از اجرای «چند درجه» و سال تحویل شبکه دو، مشغول اجرای«کودک شو» شده است. برنامه ای که بر پایه حضور خانواده ها و فرزندانشان، در چارچوبی متفاوت از آنچه تا کنون در تلویزیون تولید شده، شکل گرفته و برای پژمان بازغی که از سال ۷۳ وارد دنیای بازیگری شده، تجربه متفاوتی را رقم زده است. او که در سال گذشته سریال هایی چون «هشت و نیم دقیقه» و «روزهای بی قراری » را در کارنامه خود ثبت کرد با فیلم های «هلن»، «چهل کچل»، «فصل نرگس»، «خانه دیگری»، «اسرافیل»، «بی سایه»، «توچال» و … در حوزه سینما نیز حاضر شد.

در گفت و گویی که با او داشتیم، وی از جذابیت اجرای «کودک شو» و فضای تازه ای تعریف کرد که او را  به حضور در این عرصه علاقه مند کرده. او همچنین اجرا را یکی از حوزه های مورد علاقه اش خواند اما تأکید کرد که قطعأ بازیگری برایش اولویت دارد. تلاش برای نزدیک شدن به مردم و ایجاد حس صمیمت که درخور فضای نو کودک شو باشد نیز از جمله دیگر مواردی بود که بازغی به آن اشاره کرد.

 

***

 

– من فکر می کنم بحث تنها اجرا نیست، بلکه این حوزه نیز برنامه ای است که با فرمت خاص، مثل فیلمنامه، که به آدم داده می شود و قرار است آن را بازی کنم. مثل نمایش هایی که بداهه گویی محور اصلی آن است و باید توانم با حضور ذهن، بازیگر و یا مخاطبی که مقابل من قرار می گیرد، آن را اجرا کنم. این فرم در کودک شو بازهم مقداری با بقیه برنامه ها تفاوت دارد، چرا که اجرا در این برنامه به این معنا نیست که هر شب وارد موضوعی شوم و درباره اش صحبت کنم، بلکه قرار است بازی شکل بگیرد که پدر و مادر های خوش انرژی و باحال در آن حضور دارند و من هم قرار است از آن ها به شکلی بازی بگیرم، به همین جهت اینجا مفهوم اجرا برایم خیلی معنا ندارد. نکته دیگری که وجود دارد، این است که من همیشه گفته ام که خواستگاه اول من تلویزیون است و با این رسانه وارد سینما حرفه ای شده ام. البته این به این معنا نیست که تلویزیون اولویت من است، بلکه هر دو برایم مهم هستند، اما شروع کارم از این رسانه بود و در سال ۹۵ هم علاوه بر تلویزیون چند فیلم در صف اکران داشتم که در کل سال خوبی را از لحاظ کاری برایم رقم زدند.

-بله درست است. این برنامه برای من هم متفاوت است و خیلی خوشحال هستم که یک برنامه صمیمی را در دست گرفته ام. چرا که در آن پدر و مادرها با عشق می آیند و زوج هایی حضور دارند که تازه در حال تجربه زندگی با کودکانشان هستند و می خواهیم که به بقیه زوج هایی که شاید تا الان جرأت نکردند بچه دار شوند، بگوییم که این اتفاق آن قدرها هم سخت نیست. در «کودک شو» قرار است یکسری از فرهنگ ها و بازی های قدیمی را یاد دهیم و آن ها را دوباره زنده کنیم. همچنین صحبت از دنیای مدرن مثل پس انداز کودک از جمله دیگر مواردی است که به آن می پردازیم، چرا که هر بچه ای از زمانی که متولد می شود صاحب یک شخصیت مستقل است و قرار است که خودش کارهایش را انجام دهد، یادآوری این موضوعات از جمله اهداف این برنامه است.

-چرا، قطعأ دشواری هایی دارد، اما من از حضور در این پروژه خوشحال هستم. در اصل باید بگویم که خیلی کار طاقت فرسایی است، ضبط برنامه چندین ساعت طول می کشد اما همه با جان و دل در حال کار کردن هستند.

-همانطور که گفتم، در این برنامه، قرار است با بازیگرانی همکاری کنم که هیچ شناختی نسبت به آن ها ندارم. در یک فیلم شما با بازیگری کار می کنید که مقداری با او آشنایی اما این جا برعکس است و من در حال گفت و گو با خانواده ای هستم که هیچ آشنایی با دیالوگ ها، واکنش و رفتارشان ندارم و این کار را برایم جذاب می کند.

-طبیعتأ این نوع اجرا برای من سخت تر است، اما  در پی آن تجربیات خوبی چون واکنش هایی که باید دهم، جمع کردن موضوعات ، مواردی که از حرف های آن ها برداشت می کنم و … را کسب کرده ام. این ها باعث می شوند تا ذهن خودم ورزیده تر شود.

-بله، تا الان برنامه ای مثل «کودک شو» نداشتیم.

-به نظرم تا الان با وجود این که هنوز به نیمه برنامه نرسیدیم، کار، پربیننده شده و این را می شود از صفحات مجازی که برنامه دارد، کامنتهای مردم، استقبال آن ها برای حضور و شرکت در آن، مشاهده کرد. این جا جوایز چندان عجیب نیستند که بگوییم برخی ها به خاطر جایزه می آیند، بلکه جوایز تنها بهانه ای برای دورهم بودن و این است که یادآوری کنیم که باید به فکر آتیه بچه ها بود. به عقیده من «کودک شو» توانسته مخاطب خودش را جذب کند و بیننده اش را داشته باشد و رضایت مطلوبی هم برای خود سازمان دارد.

-واقعیت این است که از خود شرکت کننده ها نشأت می گیرد، چرا که آن ها آنقدر خوب و صمیمی اند که من هم سعی می کنم مثل خود آن ها، این صمیمیت را داشته باشم. هیچ وقت تلاش نکرده ام که خودم را به یک سری کلام آشنا و نوع اجراهای تجربه شده، محدود کنم البته من مجری نیستم بلکه آقایان سلوکی، حیدری، حسنی و… خیلی مجریان بهتری هستند، اما من قرار نیست مثل آن ها باشم. فرمت برنامه من صمیمی است و اگر خانواده ها این احساس را نکنند، نمی شود با آن ها ارتباط برقرار کرد. به همین جهت سعی کردم تا از آن واژه ها، الفاظ و نوع اجرایی که اغلب در تلویزیون وجود دارد، فاصله بگیرم.

-بله دقیقأ بازی است…

-درست است، من در «کودک شو» سعی می کنم بیشتر خودم باشم، چرا که مردم خود واقعیم را کم تر دیده اند. به هرحال این هم بخشی از لایه های پنهان پژمان بازغی بازیگر است که شاید در قالب مجری کسی او را ندیده باشد. در کل تجربه به من نشان داده که هر چه قدر آدم راحت تر، صمیمی تر و در عین حال با احترام با مردم برخورد کند، اتفاقات بهتری می افتد. مثلأ در این برنامه به جهت همان فضایی که وجود دارد، گاه اتفاقاتی می افتد که با خانواده ها شوخی می کنیم و این داستان دنباله دار است، ولی تایم برنامه محدود است و در آخر ناچار می شوند که در تدوین بخشی از آن شوخی ها را حذف کنند. البته به نظرم حیف است، و کاش جا داشت که زمان بیشتری داشتیم، چون آن قدر تقابل صمیمی با خانواده ها داریم که هم برای من لذت بخش است و هم مطمئنأ برای بیننده ها، چرا که شرکت کننده ها نیز به غیر از این که به خاطر فرزندشان آمده اند، دلیل دیگری ندارند. این ها نکات مثبتی اند که قابل توجه هستند. من فکر می کنم در این سال ها جای «کودک شو» واقعا خالی بوده و امیدوارم بیش از این ها جایش را باز کند.

-پیش از این هم اشاره کردم که من هر آن چه که اجرا می کنم را از خود شرکت کننده ها می گیرم، بیش از آن نیست. در این راستا معتقدم که اگر شرکت کننده ها با من راحت باشند، من هم می توانم این راحتی را داشته باشم. سعی من در «کودک شو» بر این بوده که فاصله بین پژمانی که همیشه در تلویزیون و سینما دیده اند را کم کنم و خواستم تا آن ها احساس صمیمت بیشتری با من کنند، و من را به عنوان یک پدر خانواده و دوست ببینند تا بتوانند حرف هایشان را راحت بزنند. شاید ما یکسری بحث هایی را اینجا مطرح کنیم که بقیه خانواده ها دوست نداشته باشند، اما باعث می شود که کدورت های بین آن ها کمتر شود.

-بله، به هر حال طراحی برنامه توسط سردبیر و اتاق فکرش به این شکل است که در قسمت های آتی قرار است آیتم ها و موضوعات جدیدی را اضافه کنیم و این گونه نیست که همین روند را برای۹۰ قسمت در نظر بگیریم، زیرا در این صورت هم برای من، هم عوامل و هم مخاطبان خسته کننده می شود. در نتیجه بعد از حدود ۳۰ قسمت قرار است تغییراتی در دکور، لباس، نوع بازی ها صورت بگیرد، شاید آدم هایی اضافه شوند و به سراغ چهره های شناخته شده ای برویم که در قالب بازی های طراحی شده با هم رقابت می کنند. این ها تغییراتی اند که در روند بهتر شدن برنامه کمک می کند. در همین قسمت های ابتدایی نیز ما به سمی رفتیم که در آن بازی های قدیمی را بین تماشاچیان برگزار کنیم و این اتفاق جای امیدواری دارد که یادآوری می شود ما چه قدر نسبت به فرزندانمان در حوزه بازی کم کاری کرده ایم.

-نه، تا الان که چنین مسئله ای نبوده است. حتی به تازگی کامنت های مثبتی از این که مردم اجرایم را دوست داشته اند دریافت کرده ام. به همین جهت خوشحال هستم که این اتفاق افتاده و امیدوارم این برنامه با قدرت هر چه بیشتر پیش رود. خود من هم طرح هایی برای «کودک شو» دارم که حتمأ آن را ارائه می کنم. من امیدوارم این صمیمت با مردم بیشتر شود، مهربان تر باشیم و همانطور که گفتم در آینده اتفاقاتی می افتد که باعث می شود، کسانی که کودک شو را دوست دارند، به آن بیشتر علاقه مند شوند.

-بله، درست است. قاعدتأ اگر تهیه کنندگان برنامه و سیاستگذاران تلویزیون می خواستند یک مجری را بیاورند، راحت تر می توانستند با او ارتباط برقرار کنند. من خیلی ساده نیامده ام، چرا که در حال حاضر سر دو کار هستم و در عین حال هماهنگی هایی انجام شده تا به کودک شو هم برسم. یعنی این طور نبوده که من با اولین صحبت ها کار را بپذیرم. در این مسیر تحقیق کردم، کلی گفت و گو با تهیه کننده و شبکه داشتیم تا بعد به این نتیجه رسیدیم که من اجرا کنم. به نظرم همه چیز در کنار هم شکل می گیرد، یعنی اتفاقی نبوده و انتصابی هم نبوده است.

– اجرای برنامه نوروزی بیشتر دلایل شخصی داشت، چرا که من محله گل و بلبل  را دوست داشتم و در این پروژه آقای آقاجان زاده، فرضیایی و سایر دوستان هنرمندم که همه از بازیگران خوب تلویزیون و سینما هستند، خواهش کردند که با هم این برنامه را در قالب یکی از آیتم های محله گل و بلبل نه ویژه برنامه سال تحویل شبکه دو، اجرا کنیم.

-بله، بهترین برنامه شد. علت آن هم این نبود که مثلأ من اجرای خوبی داشتم، بلکه توانایی آن پروژه و بچه ها باعث شد که برنامه از آن فضای راکد و ساکن هرساله و یک دکور معمولی درآید، بازی و آیتم داشته باشیم، کاراکترهای نمایشی محله با چهره واقعیشان به همراه مادرانشان به تلویزیون آمدند و باز فردا آنها به همان شکل درآمدند یعنی بعضا پدر و مادر پورنگ شدند و این دست موارد که همه از ویژگی هایش محسوب می شد. حتی در معرفی برنامه هایمان هم طراحی شده بود که اگر جایی قرار است توضیحی درباره گردشگری، تاریخ و… دهیم همزمان با آیتم باشد، نه اینکه خشک و خالی تنها حرف بزنیم چرا که این گونه از آن جایی که کلی از این برنامه ها داریم، دیگر جذابیتی وجود نداشت. در مورد «کودک شو» هم دلیل آن واقعأ نوع تفاوت و ریتم سریع برنامه با سایر تولیدات بود. اصولأ مسابقات خسته کننده اند، اما بخش های مسابقه ای کودک شو آن قدر سریع و متنوع پیش می رود،که اصلأ خسته کننده نیست. به نظرم این قالب نو مخاطب خودش را دارد، یعنی بیننده بدون آن که فکر کند، می بیند که شصت دقیقه پای تلویزیون نشسته، کلی خندیده، لذت برده و با بچه ها همراه شده است. این جذابیتی است که در مورد کودک شو صدق می کند.

– بله من سال گذشته ۶ فیلم کار کردم که برخی از آن ها در انتظار نمایش هستند. «شاخ کرگدن»، «فصل نرگس»، «نیوکاسل»، «اسرافیل»، «خانه دیگری»، «هلن»، «توچال» و …

-درست است، در حال حاضر دو مجموعه تلویزیونی با عنوان «گمشدگان» کار آقای رضا کریمی و تهیه کنندگی آقای حجازی فر و سریال «در جست و جوی آرامش» به کارگردانی سعید سلطانی و تهیه کنندگی علی آشتیانی پور دارم. مجموعه های متفاوتی که هر کدام حرف هایی برای گفتن دارند.چون بعد از حدود ۲۴ سال کار کردن در تلویزیون، من دیگر نه شهوت شهرت دارم و نه پول، بلکه بیشتر دوست دارم نسل آینده ای که تلویزیون نگاه می کند یا به سینما می رود، بازهم  جزو طرفداران من باشد و با من پیر نشوند، یعنی دلم می خواهد وقتی من پیر شدم، طرفدارانم همچنان جوان باشند.

– حدود سه سال است که من این گونه در سینما حضور دارم، منتهی دیده نمی شود.

– هر کسی معیاری برای خودش در انتخاب حوزه کاری و نقشش دارد. به عنوان مثال خیلی از فیلم هایی که در جشنواره امسال بود، من فیلمنامه آن ها را خوانده بودم و رد کردم، نه اینکه فیلم بد بوده، بلکه شاید به شرایط زمانیم نمی خورده یا در آن لحظه از لحاظ روحی نمی توانستم به نقش نزدیک شوم. در کل من برای خیلی از فیلم هایی که امسال بود، کاندید نقش هایی در آن ها بودم ولی آنهایی که انتخاب کردم علاوه بر زمان، از لحاظ روحیاتم درآن تایم به من میخورده وگرنه سینما و تلویزیون برایم فرقی ندارد. به نظر من هر فیلمنامه خوب یک بار به بازیگر پیشنهاد می شود و هیچ یک از آن ها شبیه هم نیستند و این ما هستیم که با توجه به شرایط باید بتوانیم بهترین ها را انتخاب و بازی کنیم. همه در این عرصه تلاش می کنند که یک کار خوب بسازند و کسی دنبال تولید بی کیفیت نیست، اما گاهی شرایط طوری پیش می رود که ممکن است بعضی کار ها خوب نباشد.

 یکی از رخدادهایی که در مورد بازیگرانی که بیشتر در تلویزیون حضور دارند، اتفاق می افتد، کمرنگ شدن پیشنهادات سینمایی برای آن ها است، اما در مورد شما این ماجرا فرق می کند و تا امروز تقریبأ به طور یکسان حضور در هر دو فضا را به طور فعال حفظ کرده اید.

-به نظر من این اتفاق که به آن اشاره کردید غلط است، چون تلویزیون یک رسانه بسیار بزرگ و ملی است و سینما تنها شاید حدود ۳۰۰سالن را برای نمایش فیلم دارد. خیلی از مردم حق دارند، امثال مایی را که سال ها در تلویزیون دیده اند و الان به سینما دسترسی ندارند، را در تلویزیون ببینند. در خیلی از نقاط کشور و نه حتی نقاط محروم، بلکه جایی مثل شهر کرج با دو میلیون و دویست هزار نفر، تنها ۵ سالن سینما وجود دارد و این از نظر فرهنگی جزو نقاط محروم محسوب می شود، یا مواردی از این دست. به همین جهت دلیل نمی شود چون در سینماییم در تلویزیون کار نکنیم و برعکس یا اینکه مخاطب سینمایی نداشته باشیم چون در تلویزیون بودیم. کسی که مخاطب پژمان بازغی باشد به من اطمینان می کند و فیلمم را در سینما هم می بیند. مهم این است که من چه طور انتخاب می کنم تا این اطمینان  از بین نرود.

– در جست و جو آرامش کار پر بازیگری است و در آن افرادی چون داریوش فرهنگ، مهدی هاشمی، حدیث میر امینی، کمند امیرسلیمانی، عطا عمرانی، محمد متوسلانی و …. حضور دارند. سریال گمشدگان نیز با لوکیشن های ویژه ای که دارد در تهران و شیراز تصویربرداری می شود. این مجموعه موضوعات اجتماعی را بررسی می کند و راجع به  یک دختر و برادرش  است که از شیراز به تهران می آیند و ماجراهایی رقم می خورد که کار را شکل می دهند. اتفاقی که در هر دوسریال رخ داده منفی بودن نقش من در آن ها است. چراکه امسال تصمیم گرفتم مقداری در تلویزیون فرمم را تغییر دهم و این نقش های منفی نیز واقعا برایم جذاب بودند. لازم است که بگویم این دو کاراکتر منفی هم با هم متفاوت هستند، یعنی در یکی از آن ها شما نمی گویید نقشم منفی است و شاید تا بخشی از داستان به او حق دهید اما بعد مشخص می شود که همه چیز زیر سر او بوده است.

-فعلأ که نود قسمت هستیم و اگر مردم استقبال کنند می تواند تا ۹۰ قسمت دیگر هم ادامه پیدا کند. آن هم بستگی به مخاطبان دارد که مثل این روزها همچنان حمایتمان کنند.