خماری

گروه فرهنگی: محمد احمدخانلو در یادداشت پیش رو که پیرامون فیلم سينمایی گشت ۲ نگاشته ، معتقد است: کارگردان بی‎رحم شده است؛ حتی به اثر خود نیز وفادار نمانده، آمده تا سیلی بزند. اما این سیلی بیش‎ از همه به گوش خانواده‎ای می‎خورد که برای سرگرمی به تماشای یک کمدی آمده‎اند.

 به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت که به صورت اختصاصی در اختیار خبرنگار ما قرار گرفته شده است به شرح زیر می باشد:   

 

نگاه «مسعود فراستی» را به وضوح به یاد می‎آورم. برنامه‎ی هفت، در نقد فیلم چارچنگولی. مقابل او کارگردان اثر نشسته بود. فراستی فیلم را سخیف خواند، بحث به فیلم‎های دیگر فیلمساز نیز رسید. آقای منتقد مثال سکانس هلو خوردن پیرمرد «ازدواج در وقت اضافه» را زد. کارگردان با چهره‎ای مصمم نظر او را رد کرد و گفت:

«پیرمردی هلویی می‎خورد و می‎گوید عجب هلویی! کجای این سخیف است؟» او به عبور بازیگر زن میانسال فیلم که در نقش پیرزن گریم شده بود اشاره نکرد. نگاه سنگین فراستی روی کارگردان ماند و زبانش قاصر ماند. حتی او هم «جگر» نداشت این دمل چرکی را نیشتر زند.

حالا آن آقای کارگردان با «گشت ارشاد ۲» آمده است. ادامه‎ای بر فیلمی که سر و صدای زیادی در زمان خود به‌پا کرد. کارگردان «عطا» را از مرگ برگردانده؛ احتمالا «سگ تاراتاروس» را با یکی از همین شیرین‎کاری‎های فیلم از خجالت آب کرده و سپس شخصیتی که مرگ او جزئی از چارچوب پایان‎بندی فیلم بود را دوباره زنده کرده است.

کارگردان بی‎رحم شده است؛ حتی به اثر خود نیز وفادار نمانده، آمده تا سیلی بزند. اما این سیلی بیش‎ از همه به گوش خانواده‎ای می‎خورد که برای سرگرمی به تماشای یک کمدی آمده‎اند.

فیلم نسبت به قسمت اول خود در همه چیز عقب‎تر است. صحبت درباره‎ی شخصیت‎پردازی و دلالت‎های قصه شوخی است. حتی در چارچوب کمدی هم نمی‎توان آن را تفسیر کرد. اما فیلم در یک زمینه جلوتر است. دیگر یک فیلم سخیف نیست؛ رکیک است! پر از فحاشی و دیالوگ‌های اروتیک.

بیش از این را حیا می‎کنم بنویسم، شما هم از من نخواهید. باید از تیم انتخاب فیلم‎های جشنواره پرسید حاضرند با خانواده‎ی خود به سینما بیایند و گشت۲ را تا انتها ببینند؟!