دغدغه مخاطب

به گزارش بولتن نیوز، الهام غفوری*: قبل از هر چیز باید با این نکته آغاز کنم که سریال‌سازی نه الان و نه در گذشته یک شوخی یا دست‌گرمی یا شغل دوم و چندم نیست. تهیه‌کردن یک اثر هنری، خاصه در عرصه نمایش و به‌ویژه یک سریال تلویزیونی با انبوه مخاطب قطعا یک اتفاق ویژه و تخصصی است که بی‌تعارف باید بگویم نه امروز و نه در گذشته کار هرکسی نبوده و نیست.

در روزگاری که انواع مدیا و رسانه در دسترس مخاطب عام و خاص است تهیه‌کننده رسانه ملی با چارچوب مشخصش، کار راحتی پیش‌ِرو ندارد، این تصور که تهیه‌کننده تنها مسئول تهیه و تزریق بودجه به پروژه است نشان از این دارد که ما این حرفه را نه‌تنها از نزدیک که از دور هم نمی‌شناسیم.

شاید اوج کار یک تهیه‌کننده تلویزیونی در قدم اول تحقیق و بررسی میدانی جامعه‌اش است که براساس آن نیاز، که برگرفته از نگاه جامعه‌شناسانه و روان‌شناسانه اوست به سراغ سوژه‌ای خاص و بکر برای سریال‌سازی برود.

انتخاب نویسنده‌ای که بتواند، تأکید می‌کنم بتواند و درواقع در امر پرداختن به آن سوژه مستعد باشد این روزها کار آسانی نیست. درواقع تهیه‌کننده در رأس هرم ساخت یک درام، پایه‌گذار قصه و یک فیلم‌نامه است که اگر همین مرحله مهم و حیاتی سردستی فرض شود تا ثریا می‌رود دیوار کج... .

انتخاب کارگردان کاربلد که خدا را شکر ما از موهبتی به نام سیروس مقدم برخوردار هستیم که تماشاگرش را در این سال‌ها شناخته و خوب می‌داند در سبد مخاطب رسانه ملی چه باید بگذارد تا حال او از این همراهی خوب باشد.

انتخاب یک تیم کاربلد تولید را شما به گروه بازیگران، تدوین، صحنه، گریم، موسیقی، لباس و... اضافه کنید تا به اینجا برسیم که هر انتخاب غلط می‌تواند پیامد‌هایی داشته باشد که حاصلش زحمات یک گروه متخصص را تحت‌الشعاع قرار خواهد داد.

از دور هم جمع‌کردن یک گروه متخصص که قطعا مدیریت کاربردی آنها امری اساسی است و باید این هماهنگی در بهترین بهره‌گیری از تمام توان و خلاقیت آنها مدنظر باشد که بگذریم، به این نکته می‌رسیم که تهیه‌کننده

سیما باید رسانه و چارچوبش را بشناسد، درک کند و براساس آن تولید اثر کند.

مگر می‌شود بدون شناخت از مخاطب و رسانه سریال تولید کرد درحالی‌که یک مجموعه تلویزیونی با توجه به تعداد قسمت‌هایش مدت مشخصی در خانه‌های مردم است و بیننده و توجهش را با خود برای مدتی همراه می‌کند، پس برای تأثیر بهتر و نشستن جان کلام اثر، باید فاکتور‌هایی از این دست را نیز در نظر گرفت.

تهیه‌کننده به‌عنوان صاحب کار (بعد از تلویزیون) باید پاسخ‌گوی هویت و محتوای اتفاق رخ‌داده باشد پس باید بر جزء‌جزء کارش اشراف، اعتقاد و ایمان داشته باشد تا اثری آبرومند و درخور مخاطب ایرانی را روانه آنتن کند.

به‌همین‌دلیل است که درباره خودم و همکارانم در این حوزه باید بگویم دغدغه مخاطب خواب را از چشم تهیه‌کننده تلویزیون می‌گیرد... .

*تهیه کننده

منبع: شرق