آرامش و نشاط بهاری با قانونمندی و نظم اجتماعی

« در میان شمار انبوه واژگان فاخر در زبان و ادب فارسی ، شاید کمتر بتوان واژه ای را نشان کرد که هم از حیث بار معنایی و هم از حیث ژرفای تاثیر عاطفی، همسنگ و همتراز واژه دلنشین و وجد آمیز و طربناک " بهار " باشد ، با کند و کاوی حتی نه چندان ژرف در معدودی از انبوه آثار خلق شده و به زیور طبع، آراسته شده می توان فرخنای معنایی این مفهوم بی مانند را به عیان، پیش دیدگان خویش یافت و بر این ادعا، مکرر در مکرر صحه گذاشت.

هر آنگاه که هر یک از ما برای اندک لحظاتی نام بهار را به ذهن و ضمیر هشیار خود فرا خوانیم، بلادرنگ آنچنان مستانه در هیجان دلپذیر و شور انگیز حاصل از آن غوطه می شویم که نتوان وصفش را بر زبان راند.

این غنای معنایی و عاطفی ریشه در چندین و چند عامل ریز و درشت دارد، یکی از آن عوامل ، همسویی در نو شدن و مقلب گشتن طبیعت و طینت است، یعنی درست همسو و همزمان با زایش دلپذیر و خوش یمن طبیعت و محیط پیرامون، درون و جسم و جان ما نیز به لطف خالق آن و این دستخوش تولدی نو می شود و گامی بلند از "بودن " به سوی "شدن" فرا سو می‌نهد، بی‌هیچ تردیدی وقوع این زایش و شدن در بهار آنچنان مسرت بخش و خواستنی است که نام و یاد بهار، هر زنده دلی را از فرش به عرش می‌رساند، به درستی گفته‌اند و گفته‌ایم، "سالی که نکوست از بهارش پیداست"، چرا که چگونگی آغاز، اثری انکار ناپذیر بر چگونگی استمرار دارد و این دو، در بطن و متن خود چگونگی فرجام را نیز به همراه دارند و چگونگی پایان را برای ما ورق می‌زنند، حال که چنین است بیایید تا از هم اینک عزم خود را جزم نماییم و همت بلند خویش را به کار بندیم تا با آغازی نیکو، استمراری زیبا را برنامه‌ریزی کنیم و مصمم‌تر از همیشه به سوی پایانی دلنشین گام‌های استوار برداریم، اما چگونه؟ ما نشستیم و اندیشه کردیم و پاسخ خود را در قالب یک شعار کوتاه از منظر پلیس تقدیم‌تان نمودیم، "آرامش و نشاط بهاری، با قانومندی و نظم اجتماعی".

انسان از زمانی که دریافت برای برآوردن نیازهایش، قادر به تنها زیستن نیست، به سراغ مفهومی رفت تا بتواند امورات اجتماع خویش را به بهترین شکل پیش ببرد، از خلال چنین احتیاجی، مفهوم نظم در جامعه زاده شد، نظم، پایه‌ای است برای حیات اجتماعی مسالمت آمیز که بدون وجود آن سامان جوامع بشری در هم می پیچد و هرج و مرج جای آراستگی را می‌گیرد، روان شناسان و جامعه شناسان نیز بر اهمیت نظم در زندگی بشری تاکید کرده‌اند و احتیاج به نظم و ترتیب را جزء احتیاجات اساسی بشری قلمداد نموده‌اند.

در آرایه‌های دینی و مذهبی و تاکیدات نبی مکرم اسلام و امامان هم هماره توصیه به نظم در امور شده است و نظم، هم ردیف ارزش‌های والای اسلامی مانند تقوا قرارگرفته است و راز و رمز کامیابی انسان‌های بزرگ و راه غلبه بر سختی‌ها و یافتن کاستی‌ها می‌باشد.

نظم اجتماعی همان عنصری است که دستیابی به سعادت اجتماعی را ممکن می‌سازد اما نباید از یاد برد که راه دستیابی به نظم اجتماعی در جوامع کنونی از مسیر قانون می‌گذرد، قانون نیز چونان درختی سر سبز است که شکوفه‌های نظم از آن می‌رویند، قانون همان تعهد همگانی است که سبب می‌شود ناامنی، ناشی از پیش بینی ناپذیر بودن روابط اجتماعی به حداقل کاهش یابد و ماجراجویی و ناامنی، جای خود را به ثبات و آرامش بدهند.

از این منظر، امنیت ودیعه‌ای در دستان تمامی اعضای اجتماع است که باید به درستی آن را به دیگر افراد جامعه منتقل نمایند تا امکان دستیابی به امنیت پایدار برای جامعه فراهم شود؛ چرا که دستیابی به سعادت اجتماعی، بیش از هر چیز، حاصل پایبندی به میثاقی اجتماعی به نام "قانون" است.

بدون وجود نظم و قانون، هیچ جامعه‌ای رنگ آرامش و امنیت و نشاط را نخواهد دید و سعادت همگانی به سرابی دور از دست بدل خواهد شد.

بهار، دعوت طبیعت است به نشاط و آرامش انسانی، آرامشی که با نظم اجتماعی ممکن و با قانون مداری پایدار می‌شود. بیایید یک بار دیگر به دعوت بهار، پاسخ مثبت گفته و با پایبندی به قانون و تمکین از نظم اجتماعی، سالی سرشار از شیرینی را برای خود و دیگر هموطنان به ارمغان آوریم.

چه اینکه، عدم پایبندی به قانون تحت هر عنوان و با هر انگیزه‌ای سال جدید را به کام همگان تلخ می‌سازد، امید آنکه سال جدید، سالی باشد که نشاط و آرامش بهاری با قانونمندی و نظم اجتماعی مهمان همیشگی ایرانیان باشد و در پرتو الطاف بی‌کران الهی این نشاط و دوستی و صمیمیت و امنیت هماره پایدار بماند.»