چرا مسلمان و سروش ملی پوش نشدند؟

در میان لژیونرهایی که به جمع ۱۹ نفره بازیکنان لیگ برتر اضافه خواهند شد، مسعود شجاعی و اشکان دژاگه مهمترین گزینه‌های کی روش برای قرار گرفتن در پست شماره ۱۰ تیم‌ملی است. دو بازیکن باتجربه‌ای که در سال‌های پایانی فوتبال خود قرار دارند و البته احتمال اینکه بتوانند در جام‌جهانی به طور موثر و همچون جوانی انرژیک برای ایران بازی کنند، چندان زیاد نیست. اما به هر ترتیب کی روش بر روی این دو بازیکن حساب ویژه‌ای باز کرده است. شجاعی روزهای خوبی را در یونان و باشگاه پانیونیوس سپری می‌کند و دژاگه به تازگی به جمع بازیکنان وولسفبورگ اضافه شده است. 

در بازی‌های قبلی تیم‌ملی در دور رفت مقدماتی جام جهانی، نیز از بین شجاعی و دژاگه یکی در ترکیب تیم‌ملی قرار گرفت و بازیکنانی چون شجاعیان و رفیعی فرصتی برای بازی پیدا نکردند. اما کی روش نشان داده بود که علی‌رغم اینکه به سختی در ترکیب اصلی تیمش تغییر ایجاد می‌کند، اما بازیکنان جوان و مستعد را نیز به اردوهای تیم‌ملی فرا می‌خواند تا فرایند جانشین‌سازی را برای بازیکنان اصلی پیش ببرد. 

در مورد کی روشی که پس از جام‌جهانی معروف به جوان‌کردن تیم ملی شده، عدم دعوت از ستاره های آینده‌دار در پست بازیساز عجیب است. همین موضوع باعث شده تا برخی دلیل این امر را تفکرات تاکتیکی کی روش و عدم اعتقاد او به بازیکنان خلاق و تکنیکی در میانه میدان بدانند.

از نظر این دسته از منتقدین کی روش، تاکتیک او بیشتر از آنکه مبتنی بر مالکیت توپ باشد مبتنی بر جنگیدن در میانه میدان، تراکم در یک سوم دفاعی، گرفتن فضاهای نفوذ حریف و استفاده از پاس های طولی بلند برای تبدیل فرایند دفاع به حمله و ضد حمله است. با چنین تاکتیکی دیگر جایی برای بازیکنان پلی‌میکر کلاسیک باقی نمی‌ماند. همان‌طور که مجتبی جباری نیز قبل از جام جهانی ۲۰۱۴ عطای حضور در تیم‌ملی را به لقایش بخشید و بعدا دلیل آن را آگاهی از تاکتیک کی روش برای بازی‌های جام‌جهانی عنوان کرد.

جباری که به همراه مبعلی و نویدکیا شاخص‌ترین پلی‌میکرهای کلاسیک فوتبال ایران در دهه اخیر بوده‌اند، پس از جام‌جهانی گفت که در تاکتیک کی روش جایی برای او و امثال او وجود نداشته است. دیدگاه انتقادی جباری، دیدگاه برخی از منتقدان کی روش نیز است. کسانی که معتقدند او زیبایی را فدای نتیجه می‌کند و تمایلات دفاعی‌اش بر ضرورت هجومی بازی کردن می‌چربد. اما نباید فراموش کرد که همین جباری در سه بازی پایانی تیم‌ملی در مقدماتی جام‌جهانی ۲۰۱۴ که ایران نیاز مبرم به کسب برد داشت در ترکیب اصلی ایران به میدان رفت و در بازی با قطر نقش مهمی در به ثمر رسیدن تک گل حیاتی ایران داشت. به عبارتی در سه بازی مهمی که ایران چاره‌ای جز حمله کردن و بردن نداشت، پلی‌میکری چون جباری به ترکیب ایران بازگشت.

کی روش نشان داده که در هر اردوی تیم‌ملی بر اساس استراتژی انتخابی‌اش برای بازی‌های پیش رو، بازیکنانش را انتخاب کرده و این بار نیز باید ریشه عدم دعوت او پلی‌میکرهای لیگ را نیز باید به تفکرات او برای دو بازی مقابل قطر و چین ربط داد. هرچند که اگر او بازیکنانی نظیر مسلمان، رفیعی، شجاعیان و اسماعیلی را هم برای این دو بازی دعوت می‌کرد، احتمال بازی دادن به آنها کم بود. ضمن اینکه شرایط این بازیکنان هم از نقطه‌نظر جلب اعتماد کی روش یکسان نیست. در حالی‌که کی روش قبلا در زمانی که رفیعی سرباز بود، خواستار بخشش محرومیت این بازیکن و بازیکنانی که وضعیت مشابه رفیعی داشتند برای بازی در تیم‌ملی شده بود، اما او پس از جام‌جهانی دیگر اقبالی به محسن مسلمان نشان نداده و ظاهرا اعتقادی به این بازیکن ندارد. مسلمان در روزهای شکوفایی و اوج فوتبال خود قرار دارد و اقبال نشان ندادن کی روش به او نشان از عدم اعتقاد کلی این مربی به هافبک طراح قرمزها دارد.

مسلمان آخرین بار به همراه پیام صادقیان در انتهای لیگ سیزدهم به اردوی پیش از جام‌جهانی تیم‌ملی دعوت شد و با اعلام مصدومیت اردوی تیم‌ملی را ترک کرد. از آن زمان به بعد صادقیان وارد مسیر نزولی فوتبال خود شد و مسلمان اوج گرفت اما دیگر هیچکدام راهی به تیم‌ملی نیافتند. به نظر می‌رسد در مورد مسلمان، ذهنیت منفی کی روش نسبت به این بازیکن به دلیل ترک اردوی تیم‌ملی به بهانه مصدومیت در سال ۹۳ هم موثر بوده باشد.

 شجاعیان نیز در اردوهای قبلی تیم‌ملی نظر کی روش را جلب کرده بود و بنابراین این بازیکن هم می‌تواند امیدواری زیادی به جلب نظر مجدد کی روش داشته باشد. فرشید اسماعیلی اما به عنوان پدیده لیگ، هنوز نظرکی روش را در مورد خود نمی‌داند و باید همچنان منتظر بماند تا با تداوم درخشش خود در لیگ، متوجه نظر کیروش نسبت به خود شود.

 در هر صورت به نظر می‌رسد کارلوس کی روش باید جدی‌تر نسبت به پیدا کردن جانشین برای شجاعی و دژاگه دو هافبک باتجربه خود فکری کند.