جذب مخاطب یا فراری دادن مخاطب؟!

گروه سینما و تلویزیون: معاونت سیما تمام تلاش خود را کرده است که به نظر خود بهترین فیلم‌هایی که می‌تواند را برای مخاطبین تدارک ببیند. با نگاهی گذرا به اسامی فیلم‌های تدارک دیده‌شده به دو نکته مهم برمی‌خوریم که آزاردهنده است. اولین نکته این است که اکثر آثار خارجی کیفت بالایی ندارند و از فیلم‌های درجه‌یک بین‌المللی کمتر اثری می‌بینیم.

 

به گزارش بولتن نیوز، درگذشته هنگامی‌که به نوروز می‌رسیدیم شاهد پخش جدیدترین و بهترین فیلم‌های سینمایی جهان بودیم اما امروز روندی برعکس رخ می‌دهد و آثاری از سیما پخش می‌گردد که گاهی حتی فیلم‌های تلویزیونی سطح پایینی نیز می‌باشند. چرا صداوسیما دچار این ضعف شده است را چه کسی می‌تواند پاسخ بگوید؟!

سال‌ها مردمی که دسترسی به بهترین آثار سینمایی جهان نداشتند، همه امیدشان به ایام نوروز بود تا بهترین آثار را تماشا کنند و البته که این سازمان به‌خوبی وظیفه خود را انجام می‌داد؛ اما امروز که رقیبان بسیارند و پر توان مشغول کار تا این اندازه ضعیف عمل کردن اشتباهی است که هم مخاطب را سرخورده می‌کند و هم فراری. امروزه همه آثار روز سینمای جهان را می‌توان در سایت‌های گوناگون یافت و به‌صورت رایگان دانلود کرد.

از سوی دیگر شبکه‌های ماهواره‌ای باقدرت اقدام به پخش این آثار می‌نمایند و حتی گاهی این آثار به‌صورت دوبله‌شده از شبکه‌های فارسی‌زبان پخش می‌شوند. حال چه کسی می‌خواهد در ساختمان شیشه‌ای پاسخ دهد که شما با تعدادی فیلم تلویزیونی خارجی و یا آثار سینمایی دست چندم، چگونه می‌خواهید به جنگ با رقیبان خود بروید. حضور در میدان مبارزه هوشیاری و آگاهی از شرایط می‌خواهد که البته عنصر گم‌شده صداوسیما همین دو نکته است.

دومین نکته‌ای که باید در رابطه با عملکرد صداوسیما ذکر کرد، تعداد بسیار کم آثار ایرانی است و تازه در میان این آثار نیز تنها یک فیلم تحسین‌برانگیز سینمای ایران، یعنی ((بادیگارد)) پخش خواهد شد. چند سال است که این رویه‌ای عادی در صداوسیما است. آثار سینمای ایران نادیده گرفته می‌شوند و تمام توان صرف آماده کردن فیلم‌های دست چندم خارجی می‌شود. واقعیت این است که هر توجیهی برای این امر پذیرفته نیست و قطعاً سینماگران خیلی دوست دارند که آثار آن‌ها را تعداد بیشتری از مردم و آن‌هم از رسانه ملی دنبال کنند. به همین دلیل در هزینه‌های خریداری امتیاز پخش نیز با سازمان قطعاً همکاری خواهند کرد.

 

از سوی دیگر همه آثار سینمای ایران که مشکل محتوایی و ممیزی ندارند و بسیاری از آثاری که تولید می‌شوند از کیفیت و محتوای مناسبی برخوردارند. در ضمن این کار حمایتی است از سینمای ایران که بتواند ارتباط بیشتری با مخاطبین برقرار کند و متعاقب آن بتواند که خواست حقیقی همه اقشار مردم را نیز بسنجد و به استانداردهای محتوایی موردنظر نزدیک‌تر شود.

به نظر می‌رسد مدیران سازمان صداوسیما باید در این مورد تجدیدنظری جدی داشته باشند؛ زیرا با رویه‌ای این‌چنینی هم مخاطبان آثار خارجی را از دست می‌دهند و به‌سوی دانلود غیرقانونی و ماهواره‌ها سوق می‌دهند. از سوی دیگر نیز تماشاگران فیلم‌های ایرانی را نیز ازدست‌داده‌اند. تازه از این منظر نیز دو رقیب جدی دارند. سینماها و اکران نوروزی که بسیار پرقدرت به میدان آمده‌اند.

دیگری نیز شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی‌زبان که آثار سینمای ایران را پخش می‌کنند. حال مدیران ساختمان شیشه‌ای باید بنشیند و فکر کنند که آیا می‌خواهند هم چنان در همین مسیر پیش بروند و اندک اعتبار باقی‌مانده صداوسیما را نیز به باد دهند یا با تصمیمی درست و به‌موقع جهت حرکت را تغییر دهند و به‌سوی مقصود پیش بروند.