بانوی تکواندو و آیینه

گروه اجتماعی: کیمیا علیزاده‌زنوزی[۲] (زاده ۱۹ تیر ۱۳۷۷ کرج)، تکواندوکار ایرانی است. تا المپیک ریو ۲۰۱۶ پسوند نام وی به دلیل یک اشتباه کوچک زنورین درج شده بود [۳]. او در بازی‌های المپیک ریو ۲۰۱۶ در کلاس وزن ۵۷ کیلوگرم زنان برنده مدال برنز شد. وی نخستین و تنها زنی ایرانی است که در تاریخ ایران در بازی‌های المپیک، برنده مدال شده است [۴] [۵]. کیمیا با ۱۸ سال سن جوان‌ترین مدال‌آور تاریخ ایران در ادوار المپیک است. پیش از او ناصر گیوه‌چی در المپیک ۱۹۵۲ هلسینکی کم‌سن‌ترین مدال‌آور ایران با ۱۹ سال سن بود [۶]. وی همچنین در رتبه ۶ از میان ۶۵۵ زن در وزن‌ منهای ۵۷ کیلوگرم قرار دارد [۷] [۸].

به گزارش بولتن نیوز به نقل از مجله زندگی ایده آل، این عدد‌های داخل کروشه که می‌بینید مربوط به ویکی‌پدیاست و به‌دلیل این‌که ما مجبوریم حدودا ۷۰۰ کلمه برای هر شخصیت سال ۹۵ بنویسیم، گفتیم ۱۰۰ کلمه‌اش را هم این‌جوری بگذرانیم؛ ۶۰۰ کلمه بعدی خدا بزرگ است!

پس تااین‌جا یاد گرفتیم که کیمیا اولین بانوی مدال آور ایران در ادوار المپیک است. گفتیم بانو، یاد این پیرمردهای آریایی می‌افتیم که می‌روند زیرعکس خانم‌ها در اینستاگرام و فیس‌بوک کامنت می‌گذارند که «درود بر شما بانوی مهر و آیینه» بعد یک دسته‌گل هم می‌اندازند تنگ کامنت. بانوی آیینه در رشته تکواندو مدال برنز آورد، اما به‌اندازه مدال طلا به او پاداش تعلق گرفت. کیمیا بلافاصله بعد از مدال روزی ۱۰ نوبت با سایت‌ها، شبکه‌های تلویزیونی، روزنامه‌های داخلی خارجی به دو زبان انگلیسی و فارسی مصاحبه کرد و رکورد مصاحبه‌های برانکو و منصوریان را شکست.

*‌ توضیح: خب این هم صد کلمه دیگر؛ برای ۵۰۰ کلمه بعدی هم خدا بزرگ است و روزی‌رسان!

او با چند لگد جانانه در مسابقات المپیک ریو به جهانیان ثابت کرد که «تکواندو، محدودیت نیست». کیمیا وقتی به ایران برگشت، هرروز تیتر سایت‌های خبری و روزنامه‌ها بود. یک روز با کودکان ناتوان عکس می‌گرفت، روز بعد در افتتاحیه پروژه عمرانی شرکت می‌کرد. فردایش در مراسم اختتامیه یک پروژه دیگر. آن‌قدر افتتاح، اختتام، پروژه، مراسم خیریه و مراسم اهدای جوایز توی صف بودند که کیمیا تا ماه‌ها یادش نمی‌آمد در چه رشته‌ای ورزش می‌کرده. کار بزرگی که او انجام داد، از چشم سازمان ملل متحد هم دور نماند و این سازمان که مهم‌ترین وظیفه سازمانی‌اش ابراز نگرانی در فاجعه‌های بشریت است، این‌بار به‌جای ابراز نگرانی، برای کیمیا علیزاده ما ابراز امیدواری کرد و در پیامی نوشت: سازمان ملل متحد: «کسب مدال برنز از سوی کیمیا علیزاده در ریو ۲۰۱۶ و مهم‌تر از آن هموار ساختن راه دیگر بانوان برای دنبال کردن رویاهای خود در زمینه ورزش را به وی تبریک می‌گوییم.» [۲۸]

*‌ توضیح: این عدد ۲۸ هم که داخل کروشه می‌بینید، مال صفحه ویکی‌پدیای کیمیا علیزاده است. خب ما که متن پیام سازمان ملل را از حفظ نبودیم.

مردم وقتی کیمیا مدال گرفت، اشک شوق ریختند، اما آمریکای جنایتکار فکر کرد ملت دارند واقعا گریه می‌کنند و اشک شوق‌شان را با اشک معمولی اشتباه گرفت و چون دشمن از ناراحتی ما خوشحال می‌شود، وزارت خارجه آمریکا در پیامی جداگانه موفقیت کیمیا علیزاده را به خودش و ملت ایران تبریک گفت و ملت هم در پاسخ گفتند: « نه‌خیر! آمریکا هیچ غلطی نمی‌تونه بکنه... ما خودکفا شدیم...، عیب نداره چیه؟! کل جهان از ایران حساب می‌بره...»

 

دستاوردهای مدال او یکی، دوتا نبود. بعد از مدال این ورزشکار در المپیک تعداد زیادی در کلاس‌های تکواندو ثبت‌نام کردند و تعداد زیادی خانم هم تصمیم گرفتند که ورزش کنند ولو ورزش شطرنج و تعداد زیادی هم اسم‌شان را گذاشتند کیمیا و مسعود کیمیایی هم اعلام کرد که فامیلی‌اش را همان کیمیایی می‌گذارد و عوض نمی‌کند و بعضی دخترها هم تشویق شدند با پوشش مردانه در ورزشگاه‌ها حاضر شوند و مسابقات فوتبال را ببینند و از خودشان سلفی بگیرند برای اینستاگرام.

وقتی والیبال ما آمریکا را برد، تب والیبال طوری همه‌گیر شد که همه ملت در پارک‌ها، لب دریا، داخل جنگل و حتی روی اپن آشپزخانه شروع کردند به والیبال بازی کردن و مردم تا یک آبشار نمی‌زدند، سر به بالین نمی‌گذاشتند. نان شب‌شان ترک می‌شد، پنجه و ساعدشان ترک نمی‌شد. بعد از تب والیبال، حالا نوبت تب تکواندو بود؛ در پارک‌ها می‌دیدیم که مردم چه‌طوری به همدیگر لگد پرتاب می‌کردند و عبدولیاچاگی به هم حواله می‌کردند که البته این موضوع در خیابان‌ها هم بین راننده‌هایی که برای تمرین تکواندو با راننده پشت‌سری از ماشین پیاده می‌شدند، دیده می‌شد که البته به‌جای «غوداااا»، از اصطلاحات و فحش‌های اصیل ایرانی موقع مرور فنون تکواندو استفاده می‌کردند.