اردوغان و رویای اشغال سوریه

گروه بین الملل: در روزهای اخیر تنش‌های ترکیه با کردهای سوریه وارد مرحله جدیدتری شده است.

به گزارش بولتن نیوز، اردوغان بعد از اظهار تمایل آمریکای ترامپ به ایجاد منطقه امن در خاک سوریه بی‌محاباتر از همیشه در سوریه دست به تحرک نظامی می‌زند. بر اساس آنچه در رسانه‌ها آمده است می‌توان در خصوص اهداف ترکیه در سوریه گفت:

1- آنکارا در عوض چشم‌پوشی ایالات‌متحده از نیروهای کرد «یگان‌های مدافع خلق» (ی.پ.گ)، نیروهای ویژهٔ ترکیه را برای عملیات رقه اعزام خواهد کرد. نیروهای ویژهٔ ترکیه اکنون در الباب مشغول عملیات شناسایی، هماهنگی و تشخیص اهداف هستند و بین ۱۵۰ تا ۲۰۰ تن از آنان در عملیات رقه شرکت می‌کنند.

2- پس از آن‌که الباب تسخیر شد، برخی از عناصر ارتش آزاد سوریه به‌طور دست‌چین شده به رقه اعزام شوند. با توجه به اینکه عملیات کنترل الباب وارد مراحل پایانی شده است ترکیه قصد دارد از نیروهای محلی سازمان‌دهی شده و برخی نیروهای کرد سوری نزدیک به ترکیه بهره بگیرد.

3- اعضای عرب نیروهای دموکراتیک سوریه (اس.دی. اف) از عناصر ی.پ.گ که هسته‌ٔ این نیروها را تشکیل می‌دهند، جداشده و ارتشی به استعداد ۱۰ هزار نیرو متشکل از آنان، از الباب روانه رقه شوند.

4- حدود ۱۹۳۰ کیلومترمربع از مساحت میان مثلث اعزاز-جرابلس الباب پاکسازی شود تا غیرنظامیان در آنجا مستقر شوند.

دولت ترکیه در تازه‌ترین اقدام در چند روز گذشته اعلام کرد نیروهای ارتش این کشور وارد شهر منبج خواهند شد تا شهر منبج از کنترل نیروهای سوریه دمکراتیک که ازکردها تشکیل‌شده است خارج گردد. در خصوص شهر منبج گفتنی است این شهر که اکثریت جمعیت آن از اعراب سنی هستند اکنون در کنترل نیروهای سوریه دمکراتیک است که سال گذشته در عملیاتی سخت و فرسایشی موفق شدند این شهر را از کنترل تروریست‌های داعش خارج کنند.

این شهر به لحاظ جغرافیایی برای داعش بسیار حیاتی بود. منبج با قرار گرفتن در 25 مایلی مرز ترکیه، زمانی برای داعش نقطه‌ای استراتژیک شمرده می‌شد که با استفاده از آن سلاح، اموال و نیروهای خارجی خود از اروپا و آسیا را جابه‌جا می‌کرد.

کارشناسان در خصوص اهمیت منبج معتقد هستند شهر منبج حلقه ارتباط و تقاطع چهار اتوبان و بزرگراه سریع‌السیر‌است که دو استان حسکه و رقه را به استان حلب ارتباط می‌دهد و همین موجب شده، این شهر اهمیت ژئو سیاسی بسیاری بیابد.

منبج بزرگترین شهر ریف شرقی و شمال شرقی حلب و دومین شهر بزرگ استان حلب پس از شهر حلب با جمعیتی بالغ‌بر 150 هزار نفر (بر اساس سرشماری سال 2010 میلادی) به شمار می‌آید. اکثریت جمعیت این شهر عرب هستند و 10 تا 15 درصد جمیعت آن را اقلیت‌های ترکمن و کُرد تشکیل می‌دهند.

ازاین‌رو برای ترکیه بسیار حائز اهمیت است که این شهر از کنترل نیروهای سوریه دمکراتیک خارج گردد. ترکیه اگرچه درواکنش های نمادین بر عدم کنترل این منطقه توسط کردها در سوریه و قدرت گرفتن آن‌ها تأکید می‌کند اما در حقیقت ترکیه در پی کنترل این منطقه و ایجاد منطقه امن از عفرین تا منبج می‌باشد تا بعد از کنترل این مناطق نیروهای تحت کنترل خویش را در این مناطق در عمق خاک سوریه مستقر کند تا ضمن تضعیف کردها در سوریه دولت در تبعید سوریه را هم در خاک سوریه تشکیل دهد.

از سوی دیگر ترکیه قصد دارد با اسکان آوارگان سوری در این مناطق از بخشی از فشارهای مالی بر خود کاسته و بحران پناهجویان را در خود سوریه بزرگتر از همیشه نمایان سازد تا زمینه اعمال فشار بین‌المللی بر سوریه بیشتر از گذشته فراهم شود.

بر اساس این تحلیل‌ها باید تأکید کرد ترکیه نه‌تنها به توافقات صورت گرفته در نشست آستانه پایبند نبوده بلکه در پی شرایط و فرصتی برای نقض این توافقات و ادامه سیاست سرنگونی نظام سوریه می‌باشد. اردوغان به‌عنوان چهره اول ترکیه به‌هیچ‌عنوان از اشغال خاک سوریه چشم‌پوشی نکرده و سیاست یکی به میخ و یکی به نعل اردوغان هم نه‌تنها تأییدی بر شخصیت دوگانه اردوغان نیست بلکه تأکیدی بر استراتژی اردوغان برای سرنگون نظام سوری و اشغال این کشور می‌باشد.

توافق کردها با دولت سوریه برای کنترل ارتش سوریه بر بخش شمالی منبج شاید بزرگترین و بهترین توافق کردی با نظام سوریه باشد تا جلوی دست‌اندازی‌های ترکیه به خاک سوریه گرفته شود. با توافق هرچند نیم بند کردها و دمشق می‌توان امیدوار بود بخشی از توطئه‌های ترکیه در خصوص اشغال خاک سوریه ناکام بماند.

در سطح بین‌المللی هم باید مراقب تحرکات موذیانه ترکیه در خصوص سوریه بود چون تمام سخنرانی‌های اردوغان با سخنرانی‌های چند سال گذشته وی در خصوص سوریه نه‌تنها تغییر نکرده است بلکه حدت و شدت بیشتری پیداکرده است.

اردوغان دارای تیپ شخصیتی است که از استراتژی‌های خود که آن را گاه و بی گاه بیان می‌کند دست برنمی‌دارد و اعتماد به وی تاوان بسیار سنگینی برای همه بازیگران در سوریه بخصوص کشورمان می‌تواند داشته باشد.

کردها با توافق با دمشق نشان دادند که ترکیه را در ردیف مهمترین و بزرگترین دشمن خود در سوریه می‌دانند و در این خصوص حاضر به همکاری با سایر بازیگران برای کنترل ترکیه هستند.

ازاین‌رو تقویت مثلث‌هایی این‌چنین یعنی کردها-دمشق و روسیه حتی نیم بند می‌تواند مانع بخشی از جولان ترکیه در شمال سوریه شود. با توجه به بافت جمعیتی مناطق شمالی سوریه می‌توان از ویژگی‌های آن برای کنترل ترکیه در سوریه بهره گرفت. اردوغان اگر کنترل نشود و ابزارهای آن در سوریه فلج نشوند می‌تواند تهدیدی بزرگ برای آینده سوریه و منطقه باشد.