«افسونگر» دنبال قضیه خیانت نیست

گروه سینما و تلویزیون: حسین تبریزی را پیش از این با تله فیلم ها و فیلم های ویدئویی و همچنین سریالهای مناسبتی می شناختیم. حال با فیلم سینمایی «افسونگر» اولین فیلم سینمایی خود را تجربه می کند و برای اولین فیلم به سراغ ژانر اکشن رفته است. فیلمی که مسیری نسبتاً طولانی را برای ساخت و اکران طی کرد و با تغییر نام از «مدعی» به «افسونگر» از دو هفته پیش در ۱۹ سینما روی پرده رفت.

به گزارش بولتن نیوز، به همین بهانه به سراغ او رفته ایم و به گفت و گو نشسته ایم، که در ادامه می خوانید.

– قصه این فیلم را چند سال قبل نوشته بودم و به پیشنهاد تهیه کننده تصمیم گرفتم این فیلم را بسازیم. در این فیلم سعی کردیم بیشتر از جنبه نگاه انسانی به موضوع آن بود و دوست داشتیم قصه ای شود که بار ارزشی هم داشته باشد و مخاطب تنها به چشم سرگرمی به فیلم نگاه نکند. بیشتر هدفمان بر این بود.

– البته فیلم محصول سال ۹۲ نیست، پروانه ساخت فیلم مربوط به سال ۹۲ است. در مقطعی فیلمبرداری را شروع کردیم و به خاطر مشکلات مالی کار متوقف شد. وقتی کار متوقف شد، من درگیر ساخت چند پروژه و سریال تلویزیونی شدم. برای همین کار، وقفه یک سال و نیمه پیدا کرد. بعد از آن اوایل سال ۹۴ بود که مجدداً فیلمبرداری را شروع کردیم و تا قبل از جشنواره فیلم فجر آماده شود، اما نوبت اکران ما به آن طرف سال افتاد.

– بله، البته شاید به دلیل اینکه پیش از این فیلم های ویدئویی زیادی ساخته بودم، چنین ذهنیتی ایجاد شده باشد. از همان ابتدای سال ۹۲ سینمایی بود و آن توقیف یک سال و نیمه باعث شد چنین سوء تعبیری پیش آید.

– نام فیلم در ابتدا «مدعی» بود که پس از اتمام کار بنا به اینکه از لحاظ بخش «مدعی» نام گنگ و نامفهومی برای مخاطب به نظر می رسید و اینکه شاید جذابیت لازم را نداشته باشد و مخاطب نتواند با محتوای فیلم آشنا شود. برای همین به پیشنهاد پخش تصمیم گرفتیم نام فیلم را به «افسونگر» تغییر دهیم.

– فیلم هایی که صحنه های اکشن طبیعتاً سختی های خاص خودش را دارد. در این نوع فیلم ها معمولاً لوکیشن های قابل کنترل نداریم. بخصوص صحنه هایی که در سطح شهر و خیابان ها فیلمبرداری می شود و حرکات نمایشی که با ماشین قرار بود انجام شود و یا تصادف هایی که مدنظر بود به ما از این جهت فشار زیادی می آورد و روند تولید ما را کند می کرد و گاهی مجبور بودیم در طول یک روز فقط یک سکانس یا یک صحنه را فیلمبرداری کنیم. به طور کلی ساخت فیلم های اکشن در کشور ما سختی های خاص خودش را دارد، چون جلوه های کامپیوتری خاص و ویژه ای نمی توان روی آن انجام داد. هر چند از لحاظ تکنولوژی پیشرفت های زیادی در این زمینه داشتیم و از تصاویر کامپیوتری هم در فیلم ها استفاده می شود و این جای خوشحالی دارد. زمانی که ما این فیلم را فیلمبرداری می کردیم، مجبور بودیم بسیاری از صحنه ها را خودمان به صورت رئال کار کنیم. مثلاً بسیاری از صحنه های رانندگی را که خطر زیادی هم داشت، آقای بازغی که هم ورزشکار است و همیشه برای کار هم هیجان دارد، داوطلبانه دوست داشت انجام دهد. او خیلی بازیگر همراهی است. بعضی از صحنه ها را بدل گذاشتیم و این موضوع کمی کار ما را دشوار می کرد.

– اگر از لحاظ تاریخی بخواهیم حساب کنیم دو سال طول کشید، ولی فیلمبرداری کار حدوداً ۲۰ روز در مرحله اول و ۲۰ روز در مرحله دوم طول کشید.

– ما در این فیلم تنها قصه ای را روایت کردیم و همکاری خاصی با کانون وکلا یا قوه قضاییه صورت نگرفت. البته قصه فیلم درباره شخصیت حرفه ای یک وکیل زیاد مدنظر نبود. در این فیلم هر دو قشر مدنظر است؛ یعنی ما وکیلی در فیلم داریم که در زندگی شخصی اش مشکلاتی دارد. بالاخره شخصیت فیلم ها باید شغلی داشته باشند، چون بیشتر روی مسئله وجدانی و مسائل احساسی تکیه داشتیم و می خواستیم این اتفاق را ملموس تر کنیم، دو قشر وکیل در فیلم داشتیم، وکیلی که کاملاً به اخلاق و حرفه اش وفادار است و وکیل دیگری که کمی لغزش دارد و در انتهای ماجرا وکیل قصه ما وقتی به واقعیت می رسد، باز هم تصمیم درست را می گیرد. البته ممکن است ضعف هایی هم داشته باشد.

– البته این فیلم زیاد دنبال قضیه خیانت نیست. بیشتر سعی کرده ایم به قضیه وجدان بپردازیم. قصه آدمی است که یک لحظه غفلت و زیر پا گذاشتن وجدانش می تواند زندگی اش را به اوضاع نابسامانی در آورد. موضوع فیلم به سمت خیانت سوق پیدا نمی کند. در واقع می خواهیم به مخاطب بگوییم در تمام لحظات زندگی همواره وجدان بیدار باشد و یک لحظه و یک خطای کوچک ممکن است مسیر زندگیمان را به جایی بکشاند که نمی توانیم تصور کنیم. ما در فیلم به دنبال چنین چیزی بودیم.

– طبیعتاً خیر، راضی نیستم. به دلیل اینکه بعد از جشنواره فجر تا عید زمان مناسبی نیست. البته از طرفی با این حجم فیلم هایی که هنوز در نوبت اکران باقی مانده اند، می تواند فرصتی باشد که فیلم دیده شود، ولی به طور کلی خداراشکر می کنم که این زمان به فیلمم داده شد.

– من تمام تلاشم را کردم که فیلمی را با موضوع اخلاقی پیش ببرم در اینکه چقدر توانسته ام موفق باشم، نمی دانم و از بازیگران و عوامل فیلمم تشکر می کنم.

 برای آینده چه برنامه ای دارید؟ آیا می خواهید همین ژانر را ادامه دهید؟

– کار دیگری به نام «زخم باز» دارم که در مراحل پایانی به سر می برد و در نظر دارم برای جشنواره جهانی فجر آن را ارائه کنم و بتوانیم از فیلم در جشنواره رونمایی کنم. خودم ژانر حادثه و ماجراجویی و اکشن را دوست دارم و از علایق من است.