ارزیابی ادبیات ایران در سال ۹۵

به گزارش بولتن نیوز، این داستان‌نویس درباره وضعیت ادبیات در سال جاری اظهار کرد: رویکرد به داستان و داستان‌نویسی در بین جوانان بیشتر شده که به نظرم اتفاق خوبی‌ است، همچنین جشنواره‌های متعدد در طول سال برگزار شده است. این شعله‌های خُرد که این سو و آن سو برافروخته می‌شود، نشان می‌دهد هنوز دل‌هایی برای نوشتن، داستان‌نویسی و نگارش می‌تپد. البته علاقه‌مندان می‌توانند پشتیبان کتاب و کتاب‌خوانی باشند.

او در ادامه بیان کرد: از سوی دیگر عامه مردم، حتی شاید نخبگان هزینه زیادی صرف خرید کتاب نمی‌کنند. البته این مسئله با توجه به شرایط اقتصادی کشور امری بدیهی است. کسانی که هزینه‌ زندگی‌شان را در نظر دارند بر اساس شرایط اقتصادی‌شان الویت‌بندی می‌کنند و کمتر به سمت و سوی خریدن کتاب می‌روند.

تجار همچنین خاطرنشان کرد: علی‌رغم شور و شوق علاقه‌مندان به داستان و داستان‌نویسی به دلیل شرایط اقتصادی می‌بینیم کتاب آن‌طور که باید، رونق اقتصادی ندارد. کتاب ‌منتشر می‌شود اما هم نویسندگان و هم ناشران راضی‌ نیستند، که همه این‌ها مایه یأس است.

او با بیان این‌که دولت‌مردان فرهنگی باید توجه بیشتری به کتاب داشته باشند بیان کرد: باید در این زمینه سوبسید بیشتری داده شود و دولت‌مردان فرهنگی بودجه بیشتری به این بخش اختصاص دهند. کسانی که بودجه را به بخش فرهنگی تخصیص می‌دهند باید بیشتر فکر کنند. اقتصاد این بخش هنوز بیمار است؛ به راحتی کتاب منتشر نمی‌شود، به راحتی حق تألیف داده نمی‌شود و مسائل دیگر.

تجار افزود: اکثر ناشران از نظر اقتصادی ناراحت و نگرانند و می‌گویند مردم کتاب نمی‌خرند. باید کتاب‌ها تبلیغ و به مردم شناسانده ‌شوند؛ اما این موضوع جز برای چند کتاب اتفاق نمی‌افتد. باید از کسانی که وارد عرصه داستان‌نویسی شده‌اند و کار می‌کنند حمایت شود تا کتاب‌های‌شان دیده شود. درواقع نیرویی جدا از نیرویی که خود آن‌ها می‌گذارند باید کمک‌شان کند و اسپانسرشان شود. ما از نظر اقتصاد نشر ضعف داریم.

او با تأکید بر این‌که وضع‌ اقتصادی دلیل اصلی  مشکلات ناشران است، گفت: شاید سال آتی اوضاع از نظر اقتصادی بهینه‌تر و زیرساخت‌ها بهتر شود. نباید شاهد این مسئله باشیم که انتشاراتی‌ها تعطیل شوند و ناشران این شغل را کنار بگذارند. زمانی که به کتاب‌فروشی‌ها می‌رویم می‌بینیم لوازم تحریر، کاسه و بشقاب‌های لعابی و مجسمه‌های زیبا فروش بیشتری دارد و بخشی که در آن کتاب وجود دارد خاموش و در سایه است. باید گفت چرا؟ البته این چرایی بارها مطرح شده است.

این مدرس داستان‌نویسی درباره بهترین و بدترین خبری که در حوزه ادبیات و کتاب در سال جاری شنیده است اظهار کرد: خبر خوب این است که گاهی در کلاس‌های داستان‌نویسی می‌بینم هنرجویانی که کتاب جدید می‌خوانند، به دیگران نیز اطلاع می‌دهند که فلان کتاب منتشر شده و خواندن آن را به‌ دیگری توصیه می‌کنند. این اتفاق خوبی است. این‌طور نبوده که فقط سکوت باشد و سکوت. خبر بد تعطیلی برخی از انتشاراتی‌ها بود و این‌که ناشران همه از فروش پایین کتاب‌های‌شان ناراحتند، و این‌که سطح مطالعه پایین آمده است. گاهی که با مترو جایی می‌روم، می‌بینم سرها در گوشی است و در شبکه‌های اجتماعی مشغول هستند. امیدوارم روزی برسد که به جای گوشی موبایل، در دست همه کتاب باشد.

راضیه تجار با بیان این‌که نام بردن از یک کتاب نمی‌تواند در مخاطب ایجاد انگیزه کند اظهار کرد: یک کتاب خاص را نام نمی‌برم زیرا کتاب خوب زیاد بوده است و اگر کتاب مشخصی را نام ببرم به کتاب‌های دیگر اجحاف می‌شود. پیشنهاد من به کسانی که علاقه‌مندند وارد این وادی شوند این است که از کتاب‌های کلاسیک شروع کنند. کتاب‌های روز هم در سایت‌ها معرفی می‌شود.

او در ادامه گفت: پیشنهاد می‌کنم افراد به کتاب‌فروشی‌ها سر بزنند. معمولا فروشندگان بهترین‌ها را برحسب سلیقه افرد عرضه می‌کنند. برخی دوست دارند خاطره بخوانند، برخی زندگی‌نامه‌هایی که جنبه واقعی دارند، برخی داستان‌های برجسته که جایگاه والایی دارند، برخی تازه می‌خواهند خوانش را شروع کنند. کتاب‌خوانی علاه بر لذت باید آموزش هم بدهد، یعنی در کنار لذت، تجربه فرد را نیز افزون کند و سطح آگاهی‌اش را ارتقا دهد.

این نویسنده در پایان گفت: آرزو می‌کنم سال آینده، سالی نیکو و خوب برای ملت ایران و جماعت کتاب‌خوان باشد