یک مجری تلویزیونی معتقد است که «مجری محبوب کسی است که نه با توسل به لباس بلکه با تکیه بر مهارت سواد، گفتار و بیان بتواند مخاطب را جذب کند اما متاسفانه امروزه معیارهای حرفهای در رسانه عوض شده است.»
به گزارش بولتن نیوز، ندا ملکی مجری تلویزیون، به چارچوب سازمان صداوسیما برای پوشش مجریان تلویزیون اشاره و اظهار کرد: آیا سازمان صداوسیما قانون و چارچوب مشخصی را برای پوشش مجریان درنظر گرفته است؟ اگر سازمان چارچوبی را برای پوشش مشخص کرده است، آیا این چارچوب با تغییر ساختار یک برنامه تغییر میکند یا برای همه برنامههای تلویزیونی یکسان است؟ آیا تنها تغییری که پیش میآید در رنگ لباس مجریهاست؟
این مجری تلویزیونی گفت: پوشش مجری باید متناسب بافرهنگ جامعه باشد، زیرا رسانه ملی فرهنگ را تبلیغ میکند و الگوی خانواده ایرانی و پوشش و هویت ملی ایرانی را بازتاب میدهد، به عنوان مثال مجری یک برنامه مذهبی باید نوع پوشش و تیپش با مجری برنامههای دیگر متفاوت باشد. اگر حجاب عالی در سازمان صداوسیما قانون است، بنابراین همه مجریها باید این پوشش عالی را داشته باشند، اما اگرقانون نیست و سازمان میخواهد از همه پوششها استفاده کند، باید در برنامههای دیگر هم چارچوب پوششی شبیه برنامههای مذهبی ایجاد کند.
مجری برنامه «آفتاب شرقی» درباره پوشش خانمهای مجری که چادری هستند نیز خاطرنشان کرد: درست نیست چادر را پوشش سنتی بدانیم، به این دلیل که در دنیای مدرن و کشورهای اسلامی نیز این پوشش وجود دارد و در واقع باید اسم آن را تنوع در پوشش و طراحی بگذاریم، البته نوع حجاب خانمهای چادری در سازمان صداوسیما مسئلهی دیگریست. به نظرم خانمی که در برنامه رسمی کتانی با چادر میپوشد و بینیاش را عمل میکند، پوشش مناسبی به عنوان مجری ندارد!
ملکی یادآور شد: پوشش مجریان باید براساس قاعدهای که سازمان ایجاد میکند، باشد و در مرحله بعد نظارت درست باید انجام بگیرد. شخصیت مجری نیز در داشتن پوشش مناسب مهم است. به عنوان مثال همکار من در سازمان و برنامه تلویزیونی یک نوع پوشش را دارد و در صفحه شخصی اینستاگرامش نیز شکل دیگری از پوشش و زندگیش را به نمایش میگذارد و مردم نیز به عنوان مخاطب به دلیل رفتار این مجری دچار تضاد میشوند و در واقع به این شکل به رسانه ملی و باورهای مردم ضربه وارد میشود.
مجری برنامه «تا نیایش» با بیان این که سازمان صداوسیما طراح لباس ندارد، گفت: سازمان صداوسیما علاوه بر اینکه طراح لباس ندارد، در قبال پوشش مجریان نیز هیچ هزینهای نمیدهد. این در حالی است که در سریالهای سازمان طراح لباس حضور دارد وخود بازیگر لباس را تهیه نمیکند، ولی مجری باید خودش با توجه به ساختار برنامههایی که اجرا میکند، لباسش را انتخاب کند. به نظرم صداوسیما باید طراح لباس داشته باشد و نظارت کنندهای بر این طراح نیز باید وجود داشته باشد، زیرا ممکن است طراحی مورد تایید سازمان نباشد. زمانی که یک مجری لباسی را با سلیقه خود انتخاب میکند، ناهماهنگی به وجود میآید.
ملکی با بیان اینکه سازمان صداوسیما برای پوشش مجری دغدغهای ندارد، تصریح کرد: سازمان باید مبلغی را ماهیانه مشخص کند تا مجری برای خود لباس مناسب تهیه کند، زیرا حضور در رسانه نیاز به تنوع دارد و بیننده به جذابیت علاقهمند است.جذابیت بصری باید ایجاد شود و مجری باید از رنگهای متنوعی در پوشش خود استفاده کند، اما نه بیش از حد که باعث تجمل شود.
او با بیان این که رسانه ذائقه مردم را باید تغییر دهد، گفت: گاهی مدل لباسهایی مد میشود که با هویت ملی و دینی مردم در تعارض است و مردم به آن پوشش اعتراض دارند، اما در سریالهای تلویزیونی از همان لباسهایی استفاده میشود که مردم انتقاد دارند. رسانه باید ذائقه مردم را تغییر دهد، اما یک فرهنگ وارداتی غلط که تولید آن نیز مال ما نبوده است به تدریج ذائقه رسانه را تغییر داده و این امر خطرناک است.
مجری برنامه «آفتاب شرقی» با طرح این پرسش که جراحی زیبایی صورت در میان مجریهای سازمان چه معنایی میتواند داشته باشد؟، بیان کرد: این میزان جراحی میان مجریهای تلویزیونی در کجای دنیا وجود دارد؟ رفتار مجری بسیار مهم است، چراکه رفتار مناسب میتواند به مجری جذابیت بدهد. برخی مجریها تصور میکنند اگر ساعتی با یک برند خاص را دست کنند یا کفش و مانتو مارک بپوشند به اجرای آنها هویت خواهد داد، اما باید بدانند که هویت مجری در رفتار، گفتار و مهارت اجرا است که مخاطب را پای گیرنده مینشاند. در گذشته بسیاری از مجریهای باسابقه تا اندازهای که با شان مردم هماهنگ باشد، شیک، متناسب و آراسته میپوشیدند، اما به دنبال تجملگرایی هم نبودند.
ملکی در پایان سخنانش یادآور شد که مجری محبوب کسی است که نه با توسل به لباس بلکه با تکیه بر مهارت سواد، گفتار و بیان بتواند مخاطب را جذب کند، اما متاسفانه امروزه معیارهای حرفهای در رسانه عوض شده است. در موضوع پوشش، مجری و رسانه ملی مقصر نیستند، بلکه هر دو باید دست به دست هم دهند تا این موضوع را حل کنند. رسانه ملی باید وقت بگذارد، اتاق فکر تشکیل دهد و وارد عمل شود و مسوولانی داشته باشد که با مجریان وارد تعامل شوند و از طرفی هم مجری نباید به مصرفگرایی و تجمل گرایی روی بیاورد و از محتوای سخن خود غافل شود. مجری نباید با جذابیت صرفاً ظاهری مخاطب را پای گیرنده بنشاند، بلکه باید کتاب بخواند و در حوزه تخصصی خودش باسواد شود و این موضوع مستلزم حمایت سازمان صداوسیما است.