کشتی‌گرفتن با کارگردان

گروه سینما و تلویزیون: کاظم ملایی از جمله کارگردان‌های فیلم‌اولی جشنواره سی‌وپنجم فیلم فجر است که فضای فیلمش کمی متفاوت‌تر از سایر رقبایش است و لوون هفتوان نقش محوری فیلم سینمایی «کوپال» را برعهده داشته؛ نقشی که برای او تجربه ‌ویژه‌ای بوده است. 

به گزارش بولتن نیوز، در حاشیه جشنواره فجر با هفتوان گفت‌وگوی کوتاهی کردیم.

‌ نحوه شناخته‌شدن شما برای مخاطب سینما با ایفای نقش در فیلم‌هایی بود که خارج از بدنه سینما ساخته شد و جریان متفاوت‌تری داشت و البته دراین‌میان چند تجربه بازی در فیلم‌های طنز هم به این کارنامه اضافه شد، کوپال اما فیلمی است که بیشتر متکی به فرم است و بار اصلی داستان بر دوش شماست. برای پذیرش بازی در این فیلم، فیلم‌نامه نقش اساسی داشت یا کار با کارگردانی که قرار بود تجربه اول فیلم بلندش را به شیوه دیگری روایت کند؟

با کاظم مولایی، کارگردان این فیلم، آشنایی نداشتم، وقتی فیلم‌نامه را خواندم دیدم آن‌قدر دقیق و باوسواس نوشته شده است که انگار تصاویر از قبل در ذهن او نقش بسته است، در فیلم‌نامه هم می‌شد دید که کاظم مولایی بیشتر به فرم فیلم فکر کرده است، اما قطعا برای من کارکردن با کارگردانان جوان خصوصا آنهایی که ساخت فیلم اول را تجربه می‌کنند جذاب است. کاظم مولایی هم در اولین تجربه سینمایی‌اش قصه‌ای نوشته بود که فرامرزی بود و این قصه هرجایی می‌تواند رخ دهد و به مسائل عمیق‌تر و انسانی‌تر می‌پردازد و دست بازیگر را بازتر می‌گذارد و مجموعه این دلایل باعث شد تا علاقه‌مند شوم در این فیلم حضور داشته باشم.

کوپال در مقایسه با فیلم‌هایی که تابه‌حال بازی کرده‌ام این ویژگی را داشت که شخصیت از منفی به مثبت می‌رسد دقیقا برعکس فیلم پرویز و این اتفاق برای من تازگی داشت. نقاط تاریکی در زندگی کوپال هست و به مرور این تحول را در شخصیت او می‌بینیم. اساسا هیچ‌وقت نقش را از بیرون نگاه نمی‌کنم و ترجیح می‌دهم در قالب شخصیت به آن برسم.

دوست داشتم کارگردان بیشتر با من کار می‌کرد، در روند ساخت فیلم حس می‌کردم کارگردان بیشتر وسوسه فرم دارد و با اینکه به شخصیت کوپال در فیلم‌نامه پرداخته شده بود، اما دوست داشتم کارگردان با من به‌عنوان بازیگر برای خلق این شخصیت کشتی بگیرد و به قول معروف چیزهای بیشتری از درون من بیرون بکشد. وقتی فیلم را دیدم حس کردم ٧٠ تا ٧٥  درصد از چیزی که در فیلم‌نامه خواندم اتفاق افتاد و شاید دوست داشتم بخش‌هایی از فیلم‌نامه که بهتر بود تأکید بیشتری روی آنها داشته باشم، در فیلم به آن زمان بیشتری اختصاص داده می‌شد و درعوض چیزهایی که می‌شد از آنها زودتر گذشت را تأکید نکنیم و وقتی به‌عنوان مخاطب به فیلم نگاه می‌کنم تصور می‌کنم تا حدی ملال‌آور شده است و فکر می‌کنم ‌ای‌کاش نکته‌های خوبی که در فیلم‌نامه بود، بیشتر به آن پرداخته می‌شد و قطعا کشش داستان بیشتر می‌شد. این نکته به زمان فیلم خیلی ارتباط پیدا نمی‌کند؛ مقصودم نکته‌هایی است که در زمان معمول روایت یک فیلم می‌تواند از آن، فیلم جذاب‌تری خلق کند.

اما نکته‌های مثبت کارگردانی کاظم مولایی از نظر من این است که او نخواست در نخستین فیلم بلندش از الگوهای موفق موجود در ایران استفاده کند و مثلا با خودش فکر کند فیلم‌سازانی مثل فرهادی یا کیارستمی چطور موفق شدند و مسیر آنها را ادامه بدهد. کاظم مولایی فضای جدیدی خلق کرد و خواست تا فرم جدیدی را تجربه کند و این نکته مثبتی برای یک کارگردان محسوب می‌شود.

‌ قطعا بسیاری منتظر حضور فیلم هجوم در جشنواره بودند و این فیلم یکی از تجربه‌های متفاوت شما در بازیگری است.

بله، به‌هرحال متأسفم که سیاست‌های گزینش یا ممیزی جشنواره فیلم فجر به‌نوعی است که یکی از فیلم‌سازان جوان و موفق سینمای ایران از این رقابت بازمی‌ماند، با اینکه حضورم در فیلم «هجوم» کم است و همان‌طور که همیشه گفته‌ام، فرعی یا اصلی‌بودن نقش برایم اهمیت ندارد، اما در فیلم هجوم، نقش من کلیدی است و در جریان روایت قصه تأثیر‌گذار است و نقش مهمی است، برای همین پذیرفتم در این فیلم بازی کنم. هجوم برای من یکی از نقاط برجسته بازیگری‌ام است و قصه بسیار جذابی دارد، علاوه بر اینکه فضاسازی‌های خوب این فیلم بسیار تأثیر‌گذار است. متأسفم که امسال در جشنواره فیلم فجر آثار فیلم‌سازانی مثل کیانوش عیاری یا شهرام مکری و بسیاری دیگر که کارهای خوبی را ساخته‌اند نمی‌بینیم و این تأسف‌برانگیز است، اما قطعا فیلم‌سازانی مثل عیاری یا مکری سودای سیمرغ در سر ندارند، اما حاصل کار آنها بخشی از تاریخ سینمای ما را شکل می‌دهد و باید اجازه داد تا فیلم‌هایشان دیده و از سوی مردم قضاوت شود. فیلم هجوم در ادامه تجربه پیشین شهرام مکری، با سکانس – پلان فیلمش را روایت کرده است با این تفاوت که قصه جذاب‌تری تعریف کرده است و به‌نوعی به وحدت زمانی، مکانی و قصه رسیده است و تا حدی فضای تئاتری‌تری دارد، به‌طوری‌که ١٥ روز قبل از فیلم‌برداری تمرین‌های تئاتر داشتیم و بعد وارد مرحله فیلم‌برداری شدیم.

در تدارک کار جدیدی هستم؛ پروژه‌ای که در کانادا مدتی قبل روی صحنه بردیم به اسم «یکی نبود» و درحال‌حاضر در تدارک اجرای دیگری از این کار هستیم، اما برای کار در ایران قطعا نمایشی را براساس داستان الف بورخس روی صحنه می‌برم، امیدوار بودم که بتوانم پاییز ٩٦ آن را به اجرا ببرم که تصور می‌کنم به زمستان سال بعد موکول شود و به دنبال انتخاب بازیگر هستم.

مدتی است مشغول بازی در فیلم «کار کثیف» آقای خسرو معصومی هستم که بخش‌های بازی من در شمال فیلم‌برداری شد. نقش مکملی را در این فیلم ایفا کردم و امیدوارم این فیلم را سال آینده در جشنواره فیلم فجر ببینیم.

منبع: شرق