آشنایی با سبک کار معمار هنرهای ماندگار

گروه فرهنگی- علی اکبر نصر آبادی*: بسیاری از صاحبان عقیده میان معماری و هنر تفاوت قائل می‌شوند و این دورا مفاهیمی کاملاً مجزا از هم می‌خوانند. آن‌ها معتقدند: در معماری ساخت و ساز در راستای انجام وظیفه اجتماعی و خدمت رسانی است، مانند ساختن اماکن مسکونی، مذهبی یا تحصیلی اما در هنر معماری استفاده از شاهکارهای هنری و دستاوردهای تزیینی روی دیوارها، سقف، ستون‌ها، پنجره‌ها و درهاستو حتی باغ‌ها و حوزها نیز به گونه‌ای با معماری ترکیب می‌شوند تا تأثیر گذاری بنابر بیننده بیشتر شود؛ اما از دیدگاه من معماری و هنر دو واژه از هم جدا نشدنی است و به جرات می‌توان گفت که معماران و هنرمندان هر دو خالقند! خالق آثاری بدیع و کمتر دیده شده که هر روز به نحوی در گوشه و کنار زندگی‌مان از کنارشان می گذزیم، خلق کند.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از مجله منزل، «طراح ماه» در این شماره سراغ پیشکسوتان هنرمند عرصه معماری رفته است تا همچون گذشته شما را با این عزیز و سبک کاریشان بیشتر آشنا کند.

چه کسی است؟

علی اکبر نصر آبادی متولد خرداد 1331 شمسی در شمیران و فارق التحصیل معماری از آمریکاست. او شروع به کار خود از دفتر مشاوره پلی اوربانیک در سال 1352 شمسی به عنوان اولین نقشه کش شهرک اکباتان آغاز کرده است. وی پس از بازگشت به ایران در سال 1362 به عنوان مهندس ارشد و سرپرست طراحی ساختمان‌های مخابراتی شروع به کار کرد و متعاقباً حرفه معماری را در ساختمان‌های دیپلماتیک امور خارجه، خدمات انفورماتیک بانک مرکزی، شهداری و دفاتر معماری ادامه داد و در حال حاضر ریاست شورای عالی تمبر و موزه ارتباطات را بر عهده دارد و در کنار حرفه معماری دغدغه نقاشی چوب سوز را با برگزاری بیش از 46 نمایشگاه نقاشی در داخل و خارج نیز پرونده دارد. لازم به ذکر است ایشان تدریس درس اسکیس در پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران را نیز به عنوان مدرس مدعو چندین سال عهده دار بوده و به بیش از یکصد کشور سفر داشته است.

چه سبکی دارد؟

نصر آبادی ضمن احترام به پیشکسوتان این حرفه و تبعیت از شیوه‌های معماری ایرانی خود را در بند سبک خاصی نمی‌داند و تعلق بنا و هویت ساختمان را به مکان و زمان و نوع کاربری از عوامل مهم طراحی می‌داند؛ که طبعاً ماحصل کار یک معمار می‌تواند از نظر فرم، هویت و مصالح به کار رفته همانند سبد میوه‌هایی با اشکال مختلف باشد.

نصر آبادی معتقد است

معماری اسلامی در حال حاضر صرفاً و پاکنویس از چند عنصر و مصالح معماری ایرانی بعد از ظهور اسلام به بناهای مذهبی نیست، بلکه رعایت در طراحی و اجرای مناسب است پایداری، اقتصادی بودن، امنیت و پرهیز و آزار محدوده مکانی همسایگان می بارز آن باشد و نهایتاً قابل طرح و مجامع صنفی بین المللی است. او معمار زمینی توانمند کسی است که و خالق هستی را الگو و استاد اتودهای خود می‌داند.

*پیشکسوت هنرمند عرصه معماری