سیاه نمایی راهی برای فرار از ناامیدی

بولتن نیوز: عملكرد فتنه گران در دو سال گذشته و به خصوص در ماه هاي اخير به گونه اي رقم خورده كه بر پايه آن مظلوم نمايي و ارائه اطلاعات و آمار غلط و سياه نمايي فضاي كشور براي سرپوش گذاشتن به خيانت هاي صورت گرفته در فتنه هاي دو سال گذشته دستور كار اصلي جريان رسانه اي حامي فتنه گران را تشكيل مي دهد. به طوري كه اين رسانه ها با تصور اينكه گذشت زمان جزئيات بسياري از رخدادها را كمرنگ كرده اقدام به تحريف وقايع و مظلوم نشان دادن فتنه گران كرده اند.

بر همين اساس، سایت ضد انقلابی روز آن لاین در مطلبی به قلم فرشته قاضی با عنوان" سال 89 سال اعدام و زندان" تحولات سال گذشته  را با سه شاخص عملکرد سران فتنه، تعداد فتنه گران و اخلال گران اعدام شده و زندانی شده و میزان تحرکات فتنه گران مورد ارزیابی قرار داده و در برخی موارد با قضاوت زود هنگام، تعداد قابل توجهی از احکام اولیه دادگاه ها را نهایی تصور کرده و سعی در سیاه جلوه دادن این سال داشته است. در حالی که بسیاری از احکام در مراحل تجدید نظر و... مشمول رافت اسلامی و تخفیف مجازات شده است.

نویسنده به پیام کروبی ومیرحسین درابتدای سال 89 اشاره کرده و نتیجه گرفته که فتنه گران دراین سال استقامت داشته اند و در پایان سال سران فتنه حسر خانگی شدند و فرزندانشان به جای آنها پیام فرستاده اند.

در این زمینه لازم است یاد آور شویم که به عقیده بسیاری از صاحب نظران سیاسی، بازداشت خانگی سران فتنه به نفع خود آنها بوده است زیرا عده ای با تکیه بر پیام ها و درخواست های آنها به خیابان ها می آمدند و منافقین نیز ازاین فرصت استفاده می کردند و باعث ناآرامی، اختلال، درگیری و شعله ور کردن آتش فتنه می شدند.

از این جهت زندگی اجتماعی مردم ایران با بازداشت خانگی میرحسین و کروبی در آرامش نسبی بهتری قرار گرفته است و هزینه های بی تدبیری سران فتنه نیز کمتر شده است و کسب و کار مردم و رفت وآمد مردم با نگرانی و مشکلات کمتری مواجه می شود و حال مشخص شده که جریان فتنه بر پایه یک ادعای غلط توسط این دو نفر شکل گرفت و به خاطر رفتار آنها و برخورد های خشن و فتنه گری های منافقین در خیابان ها، هر روز از تعداد هواداران جریان فتنه کم می شود و آنها ضعیف تر می شوند.

اگر سران فتنه به حرف خود اعتقاد داشته باشند که "  باید از پشت کردن به خواسته‌های مردم هراس داشته باشیم". باید پس از کاهش هواداران خود ودر خواست بسیاری برای محاکمه و بازداشت خانگی آنها، از فتنه گری ها دست بردارند و به رای و نظر مردم احترام بگذارند و به قواعد دموکراسی و رای گیری معتقد باشند و رقابت را در چارچوب نظام جمهوری اسلامی بپذیرند.

 نویسنده به چند مورد حکم اعدام فتنه گرانی که در روز عاشورا اقداماتی انجام دادند که مردم ایران را آزرده خاطر کردند و حرمت این روز را نگه نداشتند، اشاره کرده، اما همان طور که خود اشاره کرده است حکم سه نفر از این فتنه گران به 10 سال حبس در تبعید تبدیل شده و حکم سه نفر دیگر نیز هنوز اجرایی نشده است.

براین اساس، معلوم نیست که بر چه مبنایی، ادعا می کنند که سال 89 سال اعدام بوده است. وقتی تا این درجه رافت اسلامی را شاهد هستیم چگونه می توان صدور این احکام را مساوی اعدام گسترده تلقی کرد.

 نویسنده به حکم اعدام علی صارمی، به اتهام محاربه و علی اکبر سیادت، اشاره کرده و از جعفر کاظمی و محمد حاج آقایاری، حسین خضری و زهرا بهرامی  دیگر زندانیان  با حکم اعدام نام برده و در عین حال همه را سیاسی تلقی کرده است درحالی که برخی ازاعدام شده ها مانند زهرا بهرامی جرم دیگری مرتکب شده اند و این فرد قاچاقچی مواد مخدر بوده است.

برخی از اعدام شده ها نیز عضو انجمن پادشاهی، منافقین و سازمان هایی هستند که مقابله مسلحانه برعلیه نظام را انتخاب کرده اند و نباید تصور شود با کسانی که اقدام به بمب گذاری، کشتن مردم و خسارت وارد کردن به اموال مردم و آرامش عمومی می کنند باید به گونه دیگری برخورد شود.

دستگاه قضایی کشور باید به گونه ای رفتار کند که بین رفتارهای خشن وبمب گذاری و آدم کشی و رفتار های دیگر تفاوت قانل شویم. 

روز آن لاین در حالی از افرادی مانند سعید ملک پور،حمید قاسمی شال ،زینب جلالیان،  حبیب الله گلپری پور، زانیار و لقمان مرادی، حبیب الله لطیفی، شیرکو معارفی، و  دیگر زندانیان به عنوان منتظران اعدام نام برده که هنوز حکم آنها اجرا نشده و هنوزمعلوم نیست چه حکمی برای آنها نهایی شود.

زیرا  قطعا رافت اسلامی شامل این افراد خواهد شد و باید منتظر بود تا مشخص شود تا چه حد تخفیف را شامل حال آنها می کند. براین اساس، این که گفته می شود همه منتظر حکم اعدام هستند درست نیست و نباید وضعیت را این گونه سیاه ارزیابی کرد.زیرا با وجود رفتارهای خشن و غیرقابل قبول این فتنه گران، رافت اسلامی و تخفیف مجازات موضوعی بوده که در دو سال گذشته بارها مشاهده شده است.

نویسنده به تعدادی از اعدام های غیر سیاسی در برخی زندان های کشور اشاره کرده و آن را مغایر خواست نهادهای حقوق بشری ارزیابی کرده است، در حالی که طبق قانون مجازات اسلامی، برخی بزهکاری های بزرگ  مانند قاچاق مواد مخدر از یک حجم مشخص بیشتر، قتل و... مشمول حکم اعدام است و شبیه این نوع اعدام ها در کشورهای دیگر مانند آمریکا نیز وجود دارد و نباید تصور شود که اعدام باید از لیست مجازات ها حذف شود. زیرا در آن صورت انگیزه و احتمال بزهکاری های بزرگ افزایش می یابد.

 هر جامعه انسانی برای کنترل و نظم نیاز دارد که احکام مجازات اعدام، زندان و تبعید را داشته باشد تا بتواند مانع گسترش تخلفات و فتنه های کوچک و بزرگ شود. براین اساس، ایراد گرفتن به احکام اعدام طبق قانون مجازات اسلامی، دخالت در مسائل داخلی ونادیده گرفتن قانون اسلام و قانون مدنی است و در صورتی که در جامعه در حال گذاری مانند ایران به احکام اعدام بی اعتنا باشد تعداد خلاف ها و جنجال ها بیشتر می شود.

نکته دیگری که باید در حوادث بعد از انتخابات به آن توجه شود این است که بسیاری از فتنه گران در محاکم قضایی و بازجویی های حوادث بعد از انتخابات، با رافت اسلامی مواجه شدند و در حکم اعدام وزندان آنها تخفیف داده شد و حتی در مرخصی به زندانیان نیز تسامح ومدارای بسیاری به کار گرفته شد و البته طبیعی است که نظام با اقتدار از حقوق دولت و مردم دفاع می کند وبا کسانی که رفتار خود را تغییر ندادند قاطعانه برخورد کرده و خواهد کرد و اجازه نخواهد داد که عده ای با ادعاهای خود، امنیت ملی را با مشکل مواجه کنند.

اما رافت اسلامی و مدارای قوه قضاییه و نظام به گونه ای بوده که حتی کسانی  که در روز عاشورا، حرمت مردم، مراسم مذهبی و این روز عزیز را نگه نداشتند و کسانی که در روزهای معمولی، با آتش زدن اموال عمومی و خصوصی، کسب وکار وزندگی مردم را با اختلال مواجه کردند و زمینه را برای ماجراجویی دشمنان و منافقین آماده کردند، از تخفیف حکم اعدام به زندان و تبعید برخوردار شدند واین اوج رافت اسلامی بود که همگان شاهد آن بودند.

حال مشخص نیست که برچه مبنایی سایت روز آن لاین سال  89 را سال اعدام معرفی کرده است. اگرتعداد حوادث، فتنه گری ها، بزهکاری ها، آدم کشی ها، قاچاق کالا و مواد مخدر، خسارت به اموال عمومی و خصوصی را در این سال با تعداد اعدام ها مقایسه کنیم ملاحظه می کنیم که اعدام ها به مراتب کمتر و رافت اسلامی بسیار عمیق و گسترده بوده است.

با این شواهد مشخص نیست که چرا افرادی مانند نویسنده روزآن لاین، سعی دارند فضا را به گونه ای خشن جلوه دهند و تخفیف ها و گذشت و رافت اسلامی دستگاه قضایی را نادیده بگیرند.

 نویسنده به صدور حکم برای به اصطلاح فعالان حقوق بشر، فعالان سیاسی، نهادهای مدنی و احزاب و گروههای سیاسی اشاره کرده است در حالی که برخی از این نهادها به کانون حمایت از فتنه گران و اخلال گران تبدیل شده بودند و علیه امنیت کشور اقدام کردند. به عنوان مثال،  انجمن صنفی روزنامه نگاران، انجمن دفاع از حقوق زندانیان، جبهه مشارکت، سازمان مجاهدین انقلاب، کانون مدافعان حقوق بشر، دفتر تحکیم وحدت، نهضت آزادی ایران... اقدامات غیر قانونی را شکل می دادند و رفتارهایی را انجام می دادند که باعث ایجاد ناامنی، شعله ور کردن آتش فتنه وسلسله رفتارهای مخل نظم و امنیت شده بود و در نتیجه این نهادها،غیرقانونی اعلام شدند و از ادامه فعلایت آنها جلوگیری شد.

نویسنده به این نکته اشاره کرده که اکثر این زندانیان از حقوق طبیعی خود به عنوان یک زندانی محروم شدند، حق استفاده از مرخصی نداشتند، از ملاقات حضوری با خانواده هایشان محروم شدند و حق تلفن نیز از آنها گرفته شد... این در حالی است که برخلاف گفته روز آن لاین، اکثر زندانیان از مرخصی های نسبتا طولانی ومناسب، حضور در جمع خانواده، دیدار با ملاقات کنندگان، استفاده از امکانات بهداری و بیمارستان ها، درمان مناسب و... برخوردار بودند. تنها تعدادی از زندانیان به دلیل شرایط خاص و نوع رفتاری که داشته اند ممکن است که با برخی محدودیت ها مواجه شده باشند و قطعا اگر رفتار آنها تغییر کند، نوع استفاده از مرخصی و امکانات زندان بهتر از قبل خواهد بود.

بسیاری از بازداشت شدگان حوادث بعد از انتخابات، اعلام کرده اند که دربازجویی ها، بازداشتگاه، زندان و ... با رفتار مناسب، غذا و امکانات خوب مواجه شده اند و معلوم نیست که نویسنده روز آن لاین بر چه مبنایی همه نکات مثبت و سخنان

نویسنده به احکام متعلق به جعفر پناهی، نسرین ستوده، ژیلا بنی یعقوب، احمد زیدآبادی، عماد بهاور، حسین رونقی ملکی و حسین درخشان اشاره کرده و ادعا کرده که این احکام سنگین بوده و علاوه بر محکومیت های سنگین حبس، از حقوق اجتماعی و سیاسی خود نیز محروم گشته و ممنوع الکار شده اند.

در پاسخ به این نکته نیز باید توجه داشت که اعمال این افراد سنگین، مخرب، گسترده و غیرقابل گذشت بوده است. زیرا وقتی فردی مانند جعفر پناهی به شکل های مختلف، قصد تخریب چهره نظام، دولت  و مردم ایران را دارد و با ساخت فیلم شکنجه، تلاش می کند که چهره ایران را تخریب کندآیا باید از کنار اعمال او به راحتی بگذریم؟

وقتی  فردی مانند حسین درخشان از آمریکا و کانادا به ایران می آید تا باعث تخریب چهره جمهوری اسلامی شود وانواع همکاری ها را با دشمنان ایران انجام داده است آیا باید از کنار این اعمال به سادگی گذشت؟

 این سوال نیز مطرح است که چرا برخورد سیاسی باعث می شود نویسنده روز آن لاین بر حقایق موجود در جامعه روزنامه نگاران ایران و فعالان سیاسی سرپوش بگذارد و افرادی مانند بنی یعقوب را تطهیر کند؟

ژیلا بنی یعقوب حتی به همکاران خود رحم نمی کند و انواع رفتارهای نامناسب را با همکاران و دوستان خود انجام می دهد به شکلی که همه آرزو می کنند او در روزنامه ای نباشد که آنها کار می کنند . با این سابقه و عدم محبوبیت معلوم نیست که چرا محکومیت به خاطر نوشته ها و عملکرد سیاسی باعث می شود که به سادگی از کنار سابقه چنین افرادی در مطبوعات و احزاب سیاسی بگذرند؟

روز آن لاین به تحرکات 22 خرداد 89 سالگرد انتخابات، 25 بهمن سالگرد بهمن، 1 اسفندماه، 18 اسفند روز زن، چهارشنبه آخر سال و درگیری های پراکنده اشاره کرده و آن را ادامه اعتراض با وجود برخورد نظام ارزیابی کرده است در حالی که  حرکت هایی مانند 25 بهمن نشان داد که فتنه گران به جای 22بهمن که سالگرد پیروزی انقلاب است روز دیگری را انتخاب کردند و افراد کمی حاضر شدند که به دعوت فتنه گران پاسخ مثبت بدهند . تعداد روزهایی که فتنه گران به خیابان آمدند در سال 89 کم شده بود و این موضوع نشان می دهد که  فتنه گران پایگاه ها و هواداران خود را از دست داده اند.

 تعداد جمعیت حاضر در مراسمی که فتنه گران دعوت کرده بودند بسیار کاهش یافته بود و هر روز از تعداد آنها کاسته می شود و همین موضوع نشان می دهد که نظر نویسنده کاملا نادرست است و ادامه اعتراضات کلمه درستی برای حرکت فتنه گران در سال 89 نیست و بهتر است گفته شود که کاهش هوادران و روزهای حضور فتنه گران.

فتنه گران کاملا درک کرده اند که دیگر نمی توانند به حرکت خود ادامه دهند و دلسردی و مهاجرت افرادی مانند فرشته قاضی خود شاهد این مدعاست که حرکت جنبش سبز با ناامیدی و خاموشی آتش فتنه مواجه شده است.