نمایش تکاپوی درون

گروه سینما و تلویزیون: در فیلم «بدون تاریخ، بدون امضا»، در مواجهه دو شخصیت، گذشته‌ای قدیمی مرور می‌شود و تکاپویی در درون شخصیت اصلی شکل می‌گیرد که خود سرآغاز مسیری طولانی است. فیلم به عواطف انسانی و رازها و دروغ‌های رایج در جامعه می‌پردازد و پیوستگی گذشته و حال را پررنگ می‌کند. به نقل از وحید جلیلوند، کارگردان فیلم: «شايد در فیلم لحظه‌ها و بخش‌هاي معمایی  داشته باشيم؛ اما مبناي فيلم به‌هيچ‌وجه معمايي نيست». 

به گزارش بولتن نیوز، در طراحی پوستر، شخصیت‌های اصلی فیلم یعنی هدیه تهرانی و امیر آقایی، با « ترکیب‌کردن عناصر بصری» یا کامپاوند Compound، در کالبد شخصیت محوری فیلم یعنی نويد محمدزاده، به معادل تصویری ساده و تقریبا گویایی از محتوای فیلم دست یافته است. محتوایی که به‌طور خلاصه چنین است: «در این فیلم با مواجهه دو شخصیت، گذشته‌ای قدیمی مرور می‌شود و تکاپویی درون شخصیت اصلی شکل می‌گیرد که خود سرآغاز مسیری طولانی است. فیلم به عواطف انسانی و رازها و دروغ‌های رایج در جامعه می‌پردازد و پیوستگی گذشته و حال را پررنگ می‌کند». تکنیک کامپاوند راه کوتاهی برای خلاصه‌گویی زبان تصویری در پردازش پوستر در چنین مواقعی است و در اینجا، طراح پوستر، امیرحسین شجاعی، توانسته تکاپوی درون شخصیت اصلی فیلم را القا كند. این تمهید البته سوابقی طولانی در پردازش پوستر از دیرباز تاکنون داشته است. می‌توان به طراحی علی خسروی برای پوستر فیلم «نان و شعر» ساخته کیومرث پوراحمد و به طراحی فراموش‌نشدنی شادروان مرتضی ممیز برای پوستر فیلم «گوزن‌ها» و فیلم «بلوچ» ساخته مسعود کیمیایی اشاره کرد. تکنیک کامپاوند به‌وفور در طراحی پوستر فیلم در همه جای دنیا به کار می‌رود و بی‌‌تردید معمول‌ترین شیوه بیانی در پوسترهای سینمایی است؛ تا‌آنجا‌که گویی به کلیشه‌ای گریزناپذیر تبدیل شده است. چنانچه بخواهیم نمونه‌های بین‌المللی این تمهید طراحی را ذکر کنیم، سخن به درازا می‌کشد. بلافاصله باید گفت چنین تمهیدی در طراحی پوستر فیلم سینمایی گوزن‌ها و بلوچ، اصلا القای کلیشه نمی‌کند؛ زیرا با لحن تصویری و تکنیک طراحی مرتضی ممیز به‌گونه‌ای ارائه شده که طراوت تکنیک استاد، مانع از برداشتی این‌چنین می‌شود.

منبع: شرق