از نقشم متنفر بودم

به گزارش بولتن نیوز، پوريا پسر خسرو شكيبايي چند سالي ايران نبوده است. او چندي پيش براي نخستين‌بار با نمايش «دوازده» كه كار يك گروه جوان تئاتري است، در سالن تازه تاسيس «پاليز» روي صحنه رفت و در دومين روز جشنواره فجر نيز با همين نمايش در تالار مولوي به ايفاي نقش پرداخت.  داستان بازي او در اين نمايش چنين است؛ پويا قاسمي به نمايندگي از گروه اجرايي نمايش «دوازده» كه خودش هم در اين نمايش بازي دارد، در تماسي تلفني از پوريا مي‌پرسد كه آيا او علاقه دارد در تئاتر بازي كند يا نه. 

در ادامه گفت‌وگو پوريا شكيبايي متوجه مي‌شود اين نمايش بر اساس يكي از فيلم‌هاي مورد علاقه او يعني «دوازده مرد خشمگين» به صحنه مي‌رود: «از آنجاكه اين فيلم را دوست داشتم، بازي در اين نمايش را پذيرفتم. به ويژه اينكه اين نقش دور از شخصيت خودم بود و بايد براي ايفاي درست آن، خودم را مي‌شكستم تا به نقش نزديك شوم. مجموعه اينها باعث پذيرش اين پيشنهاد شد. » متن نمايش «دوازده» نوشته رجينالد رز است كه با كارگرداني جواد خورشا روي صحنه مي‌رود. داستان نمايش درباره هيات منصفه يك دادگاه است كه بايد براي اعدام پسري هجده‌ساله تصميم بگيرند. در آغاز فقط يك نفر حكم به بي‌گناهي پسر مي‌دهد و در ادامه همان يك نفر، ديگر اعضاي هيات منصفه را كه همه بر گناهكار بودن پسر مصر هستند، مجاب مي‌كند كه متهم نوجوان، بي‌گناه است.

پوريا شكيبايي نقش مرد شماره چهار را بازي مي‌كند كه جزو آخرين نفراتي است كه قانع مي‌شود آن پسر بي‌گناه است. او اما از اين نقش بيزار است: «از شخصيت نقشي كه در اين نمايش بازي مي‌كنم، متنفرم چون خود من آدمي بسيار احساساتي هستم. يعني اگر به جاي اين شخصيت در نمايش بودم، حتما مي‌گفتم آن پسر بچه نبايد اعدام شود! زيرا هميشه معتقدم هيچ چيزي صددر صد نيست ولي در نمايش، نقش انساني را دارم كه تا آخرين لحظه روي نظر خود ايستاده و نظرش به سختي تغيير مي‌كند.» بازيگر جوان حالا بزرگ‌ترين دغدغه‌اش فعاليت در تئاتر است: «علاوه بر اينكه كار تئاتر را ادامه خواهم داد، اگر پيشنهاد خوبي از سينما داشته باشم، فعاليت در اين عرصه را هم شروع خواهم كرد اما بزرگ‌ترين دغدغه‌ام بازي در تئاتر است. »

به باور او، بازيگر در تئاتر ساخته مي‌شود و اين اتفاق در شاخه‌هاي نمايشي ديگر روي نمي‌دهد. از طرفي زنده بودن اجراي تئاتر آنقدر سخت است كه بازيگر را ورزيده‌تر مي‌كند.  براي پوريا شكيبايي بلندي و كوتاهي نقش مهم نيست: « اندازه نقش چه در تئاتر و چه در سينما به هيچ وجه برايم مهم نيست. در واقع هدفي كه شخصيت نمايش دنبال مي‌كند، برايم بسيار مهم و ملاك اصلي‌ام براي انتخاب نقش است.»

او جمله‌اي را از پدرش بازگو مي‌كند: «پدرم هميشه مي‌گفت بازيگر بدون تماشاگر يعني هيچ!»

و در ادامه تاكيد مي‌كند: «بايد فرهنگ تئاتر بيني را تقويت كنيم. بسياري از مواقع كارهاي زيادي را مي‌بينيم كه اجرايي خوب و قوي دارند ولي سالن اجراي‌شان پر نمي‌شود. به نظرم مثل فرهنگ كتابخواني كه آرام آرام درحال ترويج است، بايد فرهنگ تئاتر بيني را هم در كشورمان ايجاد كنيم تا مردم بدون اينكه تبليغات زيادي براي يك نمايش ببينند، خودشان، خودجوش به ديدن آثار نمايشي بروند. بنابراين اگر تماشاگرهايي داشته باشيم كه با پشتكار و كوشش بيشتري به ديدن تئاتر بيايند، حتما شاهد اتفاقات خوبي در تئاتر خواهيم بود.»

اما اين بازيگر جوان كه بعد از مدتي دوري به ايران آمده است، مي‌گويد كه نمي‌تواند ارزيابي دقيقي از جشنواره تئاتر فجر داشته باشد: «از آنجا كه هشت سالي در ايران نبودم، نمي‌توانم قضاوت درستي درباره اين جشنواره داشته باشم اما مي‌توانم در مورد حال و هوايم در اين دوره از جشنواره بگويم كه بسيار مثبت و خوب بوده است. »

او معتقد است برگزاري جشنواره باعث مي‌شود از تئاتر حمايت بيشتري شود و هر نوع اقدامي در راستاي تشويق مردم به ديدن تئاتر مي‌تواند تاثير بسزايي در بهتر شدن تئاتر كشورمان داشته باشد.

 منبع: اعتماد