غفلت از بخش صنعت در برنامه ششم توسعه خطرناک است

گروه اقتصادی: اکنون برخی افراد نسبت به بندهایی که تصویب می‌شود همچنان انتقاد دارند و عنوان می‌کنند که بخش‌های مهمی مانند صنعت نادیده گرفته شده است.

مهدی پورقاضی، رئیس کمیسیون صنعت و معدن اتاق بازرگانی تهران در این باره به خبرنگار ما می‌گوید: در لایحه برنامه ششم توسعه کشور به حل مسائل اساسی صنعتی کشور توجه نشده است.

نظر شما درباره لایحه برنامه ششم توسعه چیست؟

دولت 35 ماده را در قالب لایحه برنامه ششم توسعه کشور به مجلس ارائه داد اما اکنون در جریان بررسی‌ها در کمیسیون تلفیق مجلس 110 ماده به آن اضافه‌شده و همچنین تغییراتی ساختار برنامه و اولویت‌های آن را به هم می‌ریزد؛ توجه داشته باشید که برنامه باید درنهایت بگوید که ما تصمیم داریم اقتصادمان را در این دوره 5 ساله به چه سمتی ببریم. اگر قرار باشد که اولویت‌ها از بین برود و درواقع همه‌چیز تبدیل به اولویت شود و یا موارد زیادی تبدیل به اولویت شود، عملاً سیاست‌گذاری اصلی از بین می‌رود.

اولویت‌های مهم بخش صنعت کشور چیست؟

داشتن استراتژی توسعه صنعتی. چیزی که تاکنون درباره آن وعده‌های زیادی داده شد اما عملی نشد. متاسفانه در لایحه برنامه ششم هم به این مووضع توجه نشده و همچنان روال قبل را طی می‌کنیم.

تولیدکنندگان و فعالان اقتصادی چه انتظاری از لایحه برنامه ششم دارند؟

ما انتظار داریم که موضوع استراتژی صنعتی که سالها مغفول مانده مورد توجه نمایندگان باشد اما متاسفانه این موضوع را مشاهده نمی‌کنیم. این موضوع باید در اولویت صنعتی کشور قرار بگیرد تا صنعت به سمت رقابت پذیری هدایت شود. نمایندگان مجلس مسائل پیش افتاده‌ای را مطرح می‌کنند اما این بخش‌های مهم را در برنامه خود قرار نمی‌دهند.

در 35 ماده‌ای که دولت به مجلس ارائه داد این موضوعات لحاظ شده بود؟

ما در آن زمان ما بررسی‌های زیادی انجام دادیم و نظرات خود را به نمایندگان مجلس ارائه کردیم اما متاسفانه در جریان بررسی لایحه برنامه ششم این موضوعات مورد توجه قرار نگرفت. مهم‌ترین چیزی که ما فکر می‌کنیم الان در حوزه صنعت لازم است داشتن استراتژی توسعه صنعتی مبتنی بر آسیب‌شناسی صنعت است تا اقتصاد کشور رقابت‌پذیر شود و موضوع دوم هم حرکت به سمت آزادسازی اقتصادی و از بین بردن رانت در کشور است.

این استراتژی چه کمک‌هایی به بخش صنعت می‌کند؟

نداشتن استراتژی صنعتی آسیب‌هایی را می‌تواند به همراه داشته باشد. هرچقدر تصمیم امروز را به فردا بیندازیم آن‌هم در دوره‌ای که اقتصادی جهان روزانه رشد پیدا می‌کند و با سرعت روبه‌جلو می‌رود، بیشتر به ضرر کشور خواهد بود. سرعت تغییرات در دنیا خیلی بالاست و امروزه این‌گونه شده است که استراتژی‌های صنعتی که نوشته می‌شود هرچند ماه یک‌بار موردبازنگری قرار می‌گیرد و دائم شرایط رو به تغییر است و حالا در این شرایط اگر ما نتوانیم اشکالاتمان را پیدا کنیم آسیب‌های بیشتر و جدی‌تری خواهیم خورد.