پیشنهادهایی هستند که رد کردن‌شان سخت است

به گزارش بولتن نیوز، نازنین کریمی را با نقش‌های سینمایی و تلویزیونی مانند «قصه‌های زندگی» و «دختران حوا» می‌شناسند اما او در روزهای اخیر همراه با بازیگرانی مانند حامد رحیمی‌نصر و شبنم قلی‌خانی روی صحنه تئاتر به نقش‌آفرینی مشغول است. او که دانش‌آموخته تئاتر است یکی از بازیگران جدیدترین اثر آرش سنجابی یعنی «پوست‌انداختن» محسوب می‌شود که توانسته مخاطبان زیادی را به سالن ارغنون بکشاند. برخی از بازیگران نمایش «پوست‌انداختن» اعتقاد داشتند یک بازیگر نمی‌تواند به صورت همزمان در دو یا چند تئاتر حضور داشته باشد و در همگی آنها نیز خوش بدرخشد. با نازنین کریمی در مورد نمایش «پوست‌انداختن» و حضور در چند تئاتر به‌صورت همزمان، صحبت کردیم که ماحصل این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:  

من و توماج دانش‌بهزادی که به نظر برخی از مخاطبان نمایش پوست انداختن، بازی خوبی داشتیم، یک کار مشکل همچون نمایش «حکومت نظامی» را پشت‌سر گذاشته‌ایم و از مدتی به بعد، کار بعدی هر دوی ما در دو تئاتر جداگانه آغاز می‌شود. به نظر من ارایه کار خوب در یک نمایش به قلب و فیزیک آدم ارتباط ندارد، یعنی مثلا اگر من فیزیک قوی‌تری داشته باشم براساس آن بتوانم در ١٠کار مختلف بازی کنم، بلکه بیشتر به هوش و توانمندی تفکیک نقش‌ها مربوط می‌شود. آقای آذرنگ که الان بر سر فیلمبرداری فیلم خانم نیکی کریمی هستند، تا چند روز قبل دو اجرای «افسون معبد سوخته» را بازی می‌کردند و در خلال این کارها سر کار دیگری هم هستند. با این توضیح که نقش‌های کاملا متفاوتی دارند. به‌نظر من بازیگری هوشمندی می‌خواهد.

قطعا تمرکزم در تمرین وقتی درگیری‌ام کمتر باشد، بیشتر خواهد بود اما در اجرا نه، چون وقتی روی صحنه هستم همان انرژی را خواهم گذاشت. حالا ممکن است از طریق نوشیدن ‌هایپ، قهوه یا تغذیه، این انرژی را به دست بیاورم. من برای اجرای «حکومت‌ نظامی» هر شب یک نوشیدنی ‌هایپ استفاده کردم و به همین دلیل حدود ٤کیلو افزایش وزن داشتم. به‌نظر من بازیگر وقتی فرصت بیشتری دارد می‌تواند با تمرکز بیشتری در تمرینات شرکت کند. من الان مجبورم تمرکزم را تقسیم بر سه کنم اما وقتی یک کار داشته باشم، کل تمرکزم را در یک جا هزینه می‌کنم. نقشی که الان درحال آماده کردنش برای یکم آذر هستم، نقشی است که نمی‌توانم در کنارش نقش دیگری را قبول کنم.

چون باید ٧٠ دقیقه نقش خانمی مست را بازی کنم که مدام فریاد می‌زند، در بخشی عصبانی است و در جای دیگر گریه می‌کند. با این توضیح برای بازی‌کردن چنین نقشی باید تمام تمرکزم را روی همین کار بگذارم و نمی‌توانم روزم را درگیر کار دیگری هم بکنم. این ترجیح من است. اما گاهی کارهایی به من پیشنهاد می‌شود که واقعا نمی‌توانم از کنارشان به سادگی عبور کنم. همین چند روز قبل کاری به من پیشنهاد شد که واقعا جذاب بود.

 به‌نظر من، متن زیبا این کار آن را جذاب می‌کند، چون بازیگران زیادی ندارد و یک پسر و یک دختر در آن بازی می‌کنند. من حتی نمی‌دانم اگر قرار باشد نقش دختر نمایش را من بازی کنم، چه کسی قرار است پسر را بازی کند. سالنش هم ارغنون است. منتهی من با کمال میل دوست دارم متنش را کار کنم، چون قبل از این اجرای همین متن را از سوی آقای شاه‌محمدی دیده بودم. با تمام این توضیحات قطعا یک بازیگر اگر بتواند زمان مناسب‌تری برای تمرین و اجرای یک تئاتر اختصاص دهد بهتر است اما در شرایط کنونی تئاتر در ایران این امکان چندان وجود ندارد، چون در وضع کنونی به شما به‌عنوان یک بازیگر ممکن است یک‌سال دومینووار کار تئاتر پیشنهاد شود. من به‌شخصه حیفم می‌آید این پیشنهادات را رد کنم. مگر من چند‌سال دیگر می‌توانم بازی کنم؟ به‌خصوص امروز که تصویر را به‌طورکلی کنار گذاشته‌ام و تمام تمرکزم را به تئاتر معطوف کرده‌ام، بهتر است بتوانم در طول یک‌سال چند کار خوب اجرا کنم.

کار بازیگر در چنین تئاترهایی سختی‌های زیادی دارد، چون اجرای نمایش هم دقیقا همچون اجرای نت موسیقی است و بازیگر خصوصیت‌های نقش خودش و البته دیگر بازیگران را کنار هم می‌چیند تا بتواند کاراکتر مشخصی را خلق کند.

منبع» شهروند