«محافظ» آرمانی حاتمی کیا را در یتیم خانۀ ایران پیدا کردم!

گروه فرهنگی: علی جعفری، ایده پرداز و منتقد فرهنگی در یادداشت پیش رو در باره فیلم یتیم خانه ایران آورده است: فیلم در کشمکش بک گراندی تلخ و تند و تاریک با فورگراندی نورانی و امید آفرین و باشکوه قرار دارد که نهایتا با پیروزی پیش زمینه بر پس زمینه تمام می شود.

به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت که در صفحه اجتماعی نگارنده نیز منتشر شده به شرح زیر است:

امشب توفیق داشتم فیلم فاخر «یتیم خانۀ ایران» را تماشا کنم. این فیلم را به مثابۀ بصیرت بخش ترین فیلم تاریخ سینمای ایران درک می کنم. اینکه کارگردانی از دل یک تباهی و سیاهی تحمیلی که شاید بدترین موقعیّت ملّت ایران در طول تاریخ حیاتش بوده باشد، حماسه و شکوهی اینچنین الهام بخش و پیش برنده را صورتبندی می کند، یک شاهکار سینمایی تمام عیار است.

فیلم در کشمکش بک گراندی تلخ و تند و تاریک با فورگراندی نورانی و امید آفرین و باشکوه قرار دارد که نهایتا با پیروزی پیش زمینه بر پس زمینه تمام می شود. این نوع روایت پردازی از زندگی و زمانۀ ایران را مقایسه کنید با روایت بادیگاردی ابراهیم حاتمی کیا. در بادیگارد جای بک گراند و فورگراند یتیم خانه جابجا شده است. حاتمی کیا بر عکس طالبی تلاش می کند تا از دل موقعیّت مسلّط و سرحال ایران، ناامیدی و زمینگیری و خستگی را بیرون بکشد.


قهرمان حاتمی کیا سکانس آخرش را با دلخوری و تردید تمام می کند. او در به رُخ کشیدن خستگی خود و سردی محیط پیرامونش به مخاطب چیزی کم نمی گذارد. اما طالبی ترجیح می دهد تا قهرمان قصّۀ او  بجای به «رُخ کشیدن» در عبور شکوهمند ازخستگی و سردی و دلخوری «رُخ کند». به نظرم محمدجواد بنکدار یتیم خانۀ ایران بیش از حاج حیدر بادیگارد به «محافظ» آرمانی حاتمی کیا شبیه است.