اسکار ۲۰۱۷؛ چه فیلم‏ها و بازیگران و کارگردانانی شانس دارند؟

به گزارش بولتن نیوز، تابستان ۲۰۱۶ با دنباله ها و دوباره سازی فیلم ها انتظارها را برآورده نکرد تا این که فصل پاییز از راه رسید و می دانید که فصل آثار چشم گیر و قابل تأمل می تواند باشد… در این فصل موقعیت برای بازی های قوی از سوی بازیگران زن، نقش های قدرتمند از سوی سیاهان و قصه های موثر در فیلم ها، پیش آمده است. باید دید که آیا از بین آن ها شانسی در «مسابقه اسکار ۲۰۱۷» وجود دارد؟

موقعیت برای فیلم «تولد یک ملت» (The Birth of a Nation) به خاطر جنجال ضد اخلاقی کارگردان آن تیت پارکر، از دست رفت و البته فیلم هم فروش نکرد. اما موزیکال جذاب «لالالند» (LaLa Land) ساخته دیمین شازل- که در جشنواره تورنتو و تلوراید تحسین شد- جزو شانس های اول است و نه فقط این فیلم بلکه قصه تلخ مربوط به جوانی در اثر عمده بری جنکینز «مهتاب» (Moon Light) همه را حیرت زده کرده است. همین طور فیلم «منچستر در کنار دریا» (Manchester by the sea) و «لاوینگ» (Loving) که با نقدهای خوب روبه رو شده اند. ضمناً آخرین ساخته کلینت ایست وود «سالی» (Sully) با ۱۱۳ میلیون فروش و وسترن کوچک و کم هزینه «جهنم یا آب جوشان» (Hell or High Water) با فروش ۲۶ میلیون، تماشاگران را خوش آمده است. با این وجود طی دو ماه نوامبر و دسامبر تعدادی از فیلم های شاخص به نمایش در خواهد آمد: «سکوت» (Silence) از مارتین اسکورسیزی، «گام نیمه وقت طولانی بیلی لاین» (Billy Lynn,s Long Half Time Walk) از انگ لی، «حفاظ ها» (Fences) از دنزل واشینگتن و «قوانین مصداق ندارد» (Rules Don,t APPly) از وارن بیتی.

 بهترین کارگردان

با نادیده گرفتن کارهای اسکورسیزی، لی، واشینگتن و بیتی- که هنوز به نمایش در نیامده- می توان از میان دیگران- که فیلم های شان نمایش داده شده- قبل از همه، از دیمین شازل نام برد که موزیکال شیک و مدرن «لالالند» را ساخته است. بعد کنت لانرگان که تصویر تیره و تلخی را در فیلم «منچستر در کنار دریا» مجسم کرده است. جف دانیلز هم به خاطر ستیز زوجی در ترسیم نژادپرستی از فیلم «لاوینگ» موقعیت خوبی دارد و هم چنین بری جنکینز که احتمالاً با فیلم گیرایش «مهتاب» توجه ها را جلب خواهد کرد. از سایرین هم باید از تام فورد (با فیلم «حیوانات شبانه»)، پابلو لارین (با فیلم «جکی/ ژاکلین کندی») و دنیس ویلنویو (با فیلم «ورود») نام برد.

امسال نقش زن در فیلم ها پُررنگ تر است. آیا ناتالی پورتمن بار دیگر به جهت بازی تأثیرگذار خود در قالب «جکی» (Jackie) یعنی بانوی اول آمریکا ژاکلین کندی، اسکار دیگری خواهد گرفت؟ یا اما استون رقیب سرسخت پورتمن خواهد شد با بازی جذاب اش در موزیکال «لالالند»؟ هر دوی این بازیگرها در برابر یک چهره تازه وارد روت نگا قرار گرفته اند که در نقش یک زن واقعی یعنی میلدرد لاوینگ در فیلم «لاوینگ» بازی احساسی قوی ارایه داده است. هم چنین بازی های جسیکا چستین به نقش یک زن بی ترحم از فیلم «دوشیزه اسلون» (Miss Sloane)، امی آدامز در فیلم تخیلی «ورود» (Arrival) و وایولا دیویس در فیلم «حفاظ ها» را نمی توان نادیده گرفت.

شاید کیسی افلک هرگز در فکر بردن جایزه و اسکار نبوده باشد ولی بازی او در یک نقش حزن انگیز مردی درهم شکسته که ناچار می شود با گذشته دردناک مرگ برادر خود از فیلم لانر گان «منچستر کنار دریا» روبه رو گردد، غیرقابل انکار است. افلک این شخصیت را لبریز از دلمردگی و خشم و رنج به نمایش می گذارد. بعد از او باید از جول ادگرتون نام برد که در قالب ریچارد لاوینگ از فیلم «لاوینگ» کاملاً توجه برانگیزست. همین طور رایان گاسلینگ به نقش یک موزیسین جاز گرفتار از موزیکال «لالالند» که چشم ها را متوجه خود کرده است. یکی از بازی های گیرای دیگر متعلق به دنزل واشینگتن است که نقش خود در «حفاظ ها» را از نمایش برنده «تونی» تکرار می کند. امسال رشته بهترین بازیگر مرد جزو مشکل ترین هاست. نگاه کنید به این بازیگران: تام هنکس (در «سالی»)، مایکل کیتن (در «بنیانگذار/ The Founder)، دو پاتل (در «شیر/ Lion») و البته جیک جیلنهال که توانسته دو بازی متفاوت در فیلم «حیوانات شبانه» (Nocturnal Animals) انجام دهد.